Datum:31 augustus 2022
Door Rob Verkerk PhD
Oprichter, uitvoerend & wetenschappelijk directeur, Alliance for Natural Health International
Medevoorzitter, Comité gezondheid & menswetenschappen, Wereldraad voor Gezondheid
"De afwezigheid van bewijs is geen bewijs van afwezigheid."
- Drs Doug Altman & Martin Bland (Universiteit van York, VK), BMJ 1995; 311(7003): 485.
In de ether van de alt-media wemelt het weer van de activiteiten over de vraag of COVID-19 nu wel of niet een gemanipuleerde hoax is, waarbij niet eens een besmettelijke microbiële agent in de vorm van SARS-CoV-2 betrokken is.
Deze zal ook niet verdwijnen - tenminste niet zolang er geen verzoening is - zo groot is de passie die beide partijen voor hun argumenten hebben. Wat deze laatste polarisatie uniek maakt, is dat het de eerste is die echt schade zou kunnen toebrengen aan de beweging voor waarheid en gezondheidsvrijheid. Een beweging die tot nu toe min of meer eensgezind is geweest in het aan de kaak stellen van gemanipuleerde wetenschap en gebreken in het wereldwijde beleid inzake COVID-19, of het nu gaat om ongerechtvaardigde lockdowns of maskers, misleidende PCR- of sterftegegevens, of sluipend totalitarisme.
Als u nog geen duik heeft genomen in het konijnenhol van deze nieuwste verdeling van opvattingen, verwacht dan dat het meer een wirwar dan een hol zal zijn. Zij heeft niet alleen betrekking op het gebied van de virologie, maar put uit een hele reeks aan elkaar grenzende disciplines, van experimentele wetenschap, tot moleculaire biologie, genomica, computationele biologie, bio-informatica, evolutiebiologie, ecologie en zelfs antropologie.
De spelers
Onder de momenteel vocale voorvechters van de "er bestaat geen virus"-kant van het debat zijn viroloog Stefan Lanka PhD (Duitsland), vier medisch geschoolde artsen, dr. Tom Cowan (VS), dr. Sam Bailey (NZ), haar echtgenoot, dr. Mark Bailey (NZ), en dr. Andrew Kaufman (VS). De gezondheids- en bewegingswetenschapper, Mike Stone (USA), heeft uitgebreid werk verricht door de meeste hoofdargumenten op één enkele website samen te brengen, viroLIEgy.com. Deze zes behoren tot de ondertekenaars, waaronder ex-Pfizer vice-president Dr. Mike Yeadon, voorheen vice-president & chief scientific officer van Allergy & Respiratory bij Pfizer Global R&D, van de Settling the Virus Debate uitdaging die Drs Cowan et al in juli 2022 hebben ingediend.
Ik zal nu mijn kaarten aan de boom spijkeren en voorspellen dat deze Settling the Virus Debate uitdaging waarschijnlijk op een dood einde zal uitlopen zonder enige oplossing, omdat het niet de vereiste deelname zal krijgen. Het zal als overbodig of irrelevant worden beschouwd. Nog een geval om de diepzinnige logica van Doug Altman en Martin Bland in te roepen: de afwezigheid van bewijs is geen bewijs van afwezigheid. Misschien een tangentiële analogie om mijn bezorgdheid te helpen verklaren? U doet al jaren uw wekelijkse boodschappen bij uw plaatselijke kruidenier en net als u naar binnen wilt gaan, tikt een vreemdeling u op de schouder en daagt u uit om nu uw boodschappen te doen terwijl u op uw hoofd staat. U zou de uitdaging waarschijnlijk vreemd, onmogelijk, irrelevant of zinloos vinden. Meer zelfs, u zou het waarschijnlijk niet eens proberen.
Aan de andere kant van het huis...staat zo'n beetje iedereen. Tot degenen die een tegengestelde mening hebben verkondigd van de "geen virus bestaat" protagonisten, maar dan van binnen de beweging voor gezondheidsvrijheid, behoren Steve Kirsch (hier) en Jeremy Hammond (hier). Ter informatie, beiden zijn geen virologen, wetenschappers, artsen of gezondheidswerkers.
Toonaangevende artsen die belangrijke aspecten van het mainstream-verhaal over COVID-19 blijven betwisten, en die ook de standpunten van Cowan, Bailey en Kaufman hebben tegengesproken, zijn onder meer Drs. Bob Malone, Peter McCullough en Ryan Cole. Zij houden vast aan een door velen gedeeld standpunt dat virussen, waaronder SARS-CoV-2, wel degelijk bestaan, dat zij een geschikte gastheercel nodig hebben om te kunnen infecteren en repliceren, en dat zij bij bepaalde mensen onder bepaalde omstandigheden ziekte kunnen veroorzaken.
Als u in de wetenschappelijke argumenten wilt duiken die het virus-ontkennende konijnenhol-systeem voeren, zijn gemakkelijke toegangspunten de Virus Challenge van Dr. Tom Cowan, de website van Drs. Sam en Mark Bailey, en de website viroLIEgy van Mike Stone.
Laten we niet vergeten dat er eigenlijk een ontelbaar aantal verschillende standpunten zijn, en niet slechts twee. Er is er nog een om over na te denken, een die de meeste mensen op deze planeet waarschijnlijk onderschrijven. Dat is dat virussen, als obligate intracellulaire parasieten die de replicatie-machine van hun gastheer moeten kapen, inherent pathogeen zijn, en daarom slechteriken zijn, waar wij allemaal beter zonder kunnen leven. Daarom is het zo logisch dat u probeert zich voor hen te verbergen, hen te doden, of uw lichaam ze te laten uitroeien door vaccins of antivirale geneesmiddelen te gebruiken. Tenminste, als u het standpunt "virussen zijn de echte vijand" aanvaardt. Daarover later meer.
De knelpunten uit de weg ruimen
Ik ben geen viroloog, maar ik heb drie wetenschappelijke graden (BSc, MSc, PhD), ik heb 7 jaar als postdoc onderzoeker aan een grote universiteit gewerkt (Imperial College London, vóór de overname door Gates) op het gebied van multitrofe interacties, en ik heb 40 jaar lang de wetenschap gebruikt als een instrument om de ongelooflijk complexe werking van de natuur te helpen begrijpen. Ik heb in de academische wereld gewerkt, als consultant, als opvoeder en als activist voor natuurlijke gezondheid, de laatste 20 jaar met de non-profit die ik in 2002 heb opgericht, de Alliance for Natural Health.
Ik heb dit artikel niet geschreven omdat ik geloof dat het zal helpen dit ingewikkelde debat op te lossen, maar om enkele van mijn eigen inzichten te geven over waarom dit schisma is ontstaan, en waarom het van het grootste belang is dat wij er doorheen werken, als wij niet willen dat de vrijheidsbeweging tegen het mainstream-verhaal verdeeld en veroverd wordt. Ik denk ook dat het zo belangrijk is dat dit debat - op de manier van alle echte wetenschappelijke discussies (waarvan we de laatste jaren maar heel weinig gezien hebben) - respectvol gevoerd wordt door ons te concentreren op, te debatteren over en na te denken over de problemen die aan de orde zijn, en niet door de boodschappers aan te vallen.
"...het is zo belangrijk dat dit debat - op de manier van alle correcte wetenschappelijke discussies - met respect gevoerd wordt door de aandacht te richten op, te debatteren over en na te denken over de problemen die aan de orde zijn, en niet door de boodschappers aan te vallen."
- Rob Verkerk PhD
Wat wordt bedoeld met "bestaat het virus"?
Wanneer mensen de gedachte aanvechten of er een virus betrokken is bij COVID-19, kunnen hun opvattingen nog op enkele fundamentele punten verschillen. Sommigen voelen zich helemaal op hun gemak met het idee dat virussen niet-levende entiteiten zijn die bestaan uit een centrale kern van ofwel DNA ofwel RNA, bijna altijd omgeven door een eiwitmantel. Zo bezien doen virussen een heleboel dingen niet die levende organismen wel doen. Zij produceren geen afvalstoffen, zij groeien of ontwikkelen zich niet, zij missen elke vorm van energiemetabolisme, zij reageren niet op prikkels en zij kunnen zich niet onafhankelijk reproduceren (vermenigvuldigen). Zij zijn afhankelijk van een gastheer, dus moeten zij de cellen van levende wezens binnendringen en de replicatiemachine van de gastheercellen kapen om nieuwe kopieën van zichzelf te maken. Zij kunnen genetisch materiaal tussen organismen verplaatsen en algemeen wordt aangenomen dat ongeveer 8% van het menselijk genoom afkomstig is van voorouderlijke retrovirussen die in de loop der eeuwen in ons DNA, onze genetische blauwdruk of "boek des levens", zijn opgenomen. Deze algemene opvatting wordt overigens gedeeld door de overgrote meerderheid binnen de wetenschappelijke gemeenschap.
Het is goed te beseffen dat virussen in sommige opzichten meer digitaal dan levend zijn. In feite zijn ze helemaal niet levend. Alles wat zij doen berust op een digitale code die bestaat uit de vier "letters" of basen van DNA of RNA, bestaande uit reeksen van vier stikstofhoudende basenparen, namelijk adenine (A), cytosine (C), thymine (T) voor DNA of uracil (U) in plaats van T voor RNA, en guanine (G).
"Het is de moeite waard te erkennen dat virussen in sommige opzichten meer digitaal zijn dan levend. In feite zijn ze helemaal niet levend."
Daarom is de door de mens ontwikkelde digitale technologie, die steunt op computertechnologie, genomica en bio-informatica, zoals Next Generation Sequencing (waarover later meer), in staat de taal van de virussen te begrijpen, en helpt zij zoveel van de mysteries in verband met de interacties tussen virus en gastheer te ontrafelen.
Zelfs als u het ermee eens bent dat virussen, als niet-levende entiteiten, niet zomaar een nepconstructie zijn, bedacht door een stel hebzuchtige mensen, bent u het er misschien niet mee eens dat virussen de veroorzakers zijn van ziekten die als "virusziekten" beschouwd zijn gaan worden, zoals pokken, waterpokken, mazelen, polio, knokkelkoorts, griep, HIV, hepatitis B of, wat dat betreft, COVID-19.
Kortom, u zou kunnen denken dat de ziektekiemtheorie van Pasteur misplaatst of zelfs geheel onwaar is, en misbruikt is als vehikel om grote hoeveelheden vaccins en geneesmiddelen aan een nietsvermoedend publiek te slijten.
Onder de vele verschillende opvattingen, percepties en overtuigingen die er zijn, zijn er twee standpunten die niet gedeeld worden door de overgrote meerderheid van ons wetenschappers.
De eerste is de notie dat nooit bewezen is dat er een virus van welke soort dan ook bestaat. Het tweede, dat niet vereist dat dit eerste begrip aanvaard wordt, is dat van het virus dat door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) de naam SARS-CoV-2 gekregen heeft, en dat in verband gebracht wordt met de COVID-19 pandemie die vroeger door de WHO aangekondigd werd in maart 2020, nooit bewezen is dat het bestaat.
Het standpunt dat SARS-CoV-2 volledig fictief is, kan als aanlokkelijk worden beschouwd, omdat het onmiddellijk laat zien dat elk aspect van het mainstream-verhaal een hoax is. Het maakt ook de belangrijkste corrigerende strategieën van de mainstream, namelijk "genetische vaccins" en antivirale middelen, gemakshalve overbodig.
"Het standpunt dat SARS-CoV-2 volledig fictief is, kan als aanlokkelijk worden beschouwd, omdat het onmiddellijk laat zien dat elk aspect van het mainstream-verhaal een hoax is. Het maakt ook de belangrijkste corrigerende strategieën van de mainstream, namelijk "genetische vaccins" en antivirale middelen, gemakshalve overbodig."
Parafraserend op het "Geen virus bestaat" debat
Schiet me niet neer, maar ik zal mijn best doen om te proberen te parafraseren waar wij momenteel staan met het zogenaamde "virusdebat".
Virusontkenners beweren dat de virologie niet de wetenschappelijke methode volgt, die kritische stappen omvat zoals observatie, ontwikkeling van hypothesen, en repliceerbare, gecontroleerde experimenten om de hypothesen te testen en te valideren. Virologen zullen aanvoeren dat zij te maken hebben met een bijzonder uitdagende interactie, omdat virussen geen organismen zijn, maar gewoon stukjes genetische informatie in de vorm van enkel- of dubbelstrengs RNA of DNA dat gewoonlijk beschermd wordt door een eiwitmantel, en dat virussen zich alleen kunnen vermenigvuldigen als zij het immuunsysteem van de gastheer ontwijken en hun weg vinden naar een bepaalde gastheercel met geschikte receptoren, en dan met succes diens replicatie-machinerie overnemen. Dit betekent dat virologen unieke methoden hebben moeten ontwikkelen die specifiek zijn voor virologie en individuele virussen. Het betekent ook dat de recente ontwikkelingen op het gebied van de "whole genome sequencing" technologie een enorme versnelling op gang hebben gebracht op het gebied van de virologie (met inbegrip van de ontwikkeling van vaccins en antivirale middelen), omdat daardoor het actieve deel van een virus begrepen kan worden volgens de 4-letterige genetische taal van de natuur.
Een van de belangrijkste leerstellingen van virusontkenners is het idee dat het virus niet geïsoleerd en gezuiverd is, en dat niet is waargenomen dat het besmettelijk is of ziekten kan veroorzaken (d.w.z. pathogeen is). Zij zeggen dat de vaak niet-menselijke (zoals groene aap/Vero) celculturen waarop virussen gekweekt en geconcentreerd zouden worden, vervuild zijn met antibiotica, zware metalen en andere nasties. Virologen beweren dat deze nodig zijn om te voorkomen dat mycoplasma's, bacteriën en andere microben monsters besmetten, en dat zij de niet-levende RNA of DNA nucleïnezuren, die de "ingewanden" van elk virus vormen, niet aantasten.
Wanneer men deeltjes waarvan men beweert dat ze op eerder beschreven virussen lijken, waarneemt met bijvoorbeeld elektronenmicroscopie, zeggen virusontkenners dat dit geen bewijs is dat het om virussen gaat, omdat niet is aangetoond dat de deeltjes uit deze culturen besmettelijk zijn en de specifieke ziekte in kwestie veroorzaken. Zij zeggen dat deze deeltjes waarschijnlijk gewoon artefacten of exosomen zijn - nano-grote extra-cellulaire signaaldeeltjes die nucleïnezuren bevatten die geproduceerd worden als reactie op cellulaire stress en, specifiek hier, de mishandelingen van de celkweek.
Anderen zouden ervan overtuigd kunnen zijn dat de gedetailleerde scanning-elektronenmicroscopie, uitgevoerd door, laten we zeggen, de Franse groep die publiceert in Grenzen in de Microbiologie van meer dan twee jaar geleden toont de besmettelijke cyclus van SARS-CoV-2 meer dan voldoende aan - en niet exosomen. Virologen en pathologen zullen aanvoeren dat zij beperkte mogelijkheden hebben om monsters van mensen te kweken; zij kunnen maar heel weinig soorten celkweek gebruiken omdat alle virussen maar een zeer beperkt aantal gastheren hebben en die alleen kunnen infecteren als de gastheercel receptoren heeft die specifiek zijn voor het bepaalde virus, waarbij ACE2-receptoren worden voorgesteld als de belangrijkste receptoren voor SARS-CoV-2.
Wanneer onderzoekers een kweeksysteem vinden dat werkt, wordt dit het geaccepteerde systeem dat anderen gebruiken, zodat het werk in verschillende laboratoria vergelijkbaar is omdat het kweeksysteem (een controleerbare variabele) hetzelfde is.
Virologen die onderzoek doen naar wat zij beschouwen als besmettelijke of pathogene (ziekteverwekkende) virussen, beweren dat de cytopathische effecten die in celculturen worden aangetoond, veroorzaakt worden doordat het virus de replicatie-machinerie van de cellen in de celcultuur kaapt, en het bewijs leveren van infectie.
Virusontkenners zeggen verder dat de genetische sequenties die uit deze celcultuursoep "gelezen" en berekend worden, slechts een indirect, en geen direct, bewijs leveren van het bestaan van een virus, omdat de sequentie nu door de computer gegenereerd is en bestaat in silico, niet in de echte wereld.
"Virusontkenners zeggen verder dat de genetische sequenties die uit deze celcultuursoep worden "gelezen" en berekend slechts een indirect, en geen direct, bewijs leveren voor het bestaan van een virus, omdat de sequentie nu door de computer wordt gegenereerd en in silico bestaat, niet in de echte wereld. "
Deze en nog meer argumenten werden onlangs duidelijk naar voren gebracht door Mike Stone, Eric Coppolino en Mark Bailey op de Dolores Cahill Show op TNT Radio.
Deze standpunten hebben nog meer vaart gekregen nadat Christine Massey Freedom of Information (FoI) verzoeken had ingediend bij 90 verschillende gezondheids- en wetenschappelijke instellingen over de hele wereld, die blijkbaar geen enkel verslag hebben kunnen laten zien van isolatie en zuivering, "uitgevoerd door wie dan ook, waar dan ook, ooit".
Ter zake komen
Uit al het lawaai en de overmoed, waarvan sommige verdraaid en versterkt worden door lekenaanhangers wier begrip van de wetenschap hen verhindert om beide kanten van het argument op een zinvolle manier kritisch te beoordelen, komen twee fundamentele beweringen van de sub-beweging van virusontkenners naar voren:
- Het volledige genoom van het SARS-CoV-2 virus, afkomstig van een besmette patiënt, met zijn 30.000 basenparen, is nooit geïsoleerd en gesequenced, en het bestaan ervan kan dus niet worden bewezen.
- Van dit zogenaamde "virus" is niet aangetoond dat het de ziekte COVID-19 veroorzaakt door te voldoen aan de postulaten van Koch, een methode die oorspronkelijk door de Duitse arts Robert Koch en de microbioloog Friedrich Loeffler in 1884 werd voorgesteld. De postulaten waren gebaseerd op concepten die ontwikkeld waren door Kochs vroegere professor, Jakob Henle en anderen, zoals Agostino Bassi, aan wie beiden de theorie dat micro-organismen de oorzaak van infectieziekten zijn, mede hebben gesticht. De methodologie bouwde voort op de toen opkomende kiemtheorie van de ziekte, zoals voorgesteld door de Franse scheikundige en microbioloog Louis Pasteur en de Engelse chirurg Joseph Lister. De vier criteria, die bestaan uit wat soms ook de Koch-Henle (of Henle-Koch) postulaten worden genoemd, werden door Koch zelf, kort na hun formulering, als gebrekkig en niet universeel erkend. De postulaten werden vervolgens bijgewerkt nadat virussen ontdekt zouden zijn, eerst door Rivers in 1937, daarna door Evans in 1976. Zij blijven evolueren naarmate ons inzicht in microbiële gemeenschappen en interacties explosief toeneemt, tegelijk met de snelle ontwikkeling van de moleculaire biologie en de sequencing-technologie.
Beide beweringen die ik hierboven geschetst heb, zijn - zoals alle - vatbaar voor kritiek of betwisting, maar elk ervan is genuanceerd, en betekent voor verschillende mensen verschillende dingen.
Is het virus geïsoleerd?
Het is niet moeilijk om onderzoekspapers te vinden die isolatie beweren. Neem bijvoorbeeld het artikel van Harcourt et al, dat beweert SARS-CoV-2 geïsoleerd te hebben van de eerste Amerikaanse covid-19 patiënt in januari 2020, en dat vervolgens beweert veelgebruikte menselijke en primatencellijnen opnieuw geïnfecteerd te hebben. Harcourt et al schijnen de hele sequencing gedaan te hebben, want zij registreerden hun nasofaryngeaal monster van de eerste VS-patiënt, hier, en het oropharyngeaal monster, hier. U kunt de toetredingsnummers opzoeken en alle ruwweg 29.900 nucleotiden waaruit het hele genoom bestaat, met eigen ogen bekijken door de Genbank-toetredingsnummers op te zoeken.
Veel landen beweren het volledige SARS-CoV-2-genoom geïsoleerd te hebben. De bewering van Italië is bijvoorbeeld hier, die van Korea is hier en die van Turkije is hier.
U kunt ook isolaten van verschillende mensen met elkaar vergelijken, of ze vergelijken met het veelbesproken referentiegenoom, beschreven door het team van Yong-Zhen Zhang van het Shanghai Public Health Clinical Center en de School of Public Health, Fudan University, Shanghai, China. De gegevens van de patiënten, de röntgenfoto's van de borstkas, de tests op andere mogelijke virale of pathogene agentia, en de volledige sequentie werden te zijner tijd gepubliceerd als Fan Wu et al in Natuur in 2020. Tijd Het tijdschrift schreef in augustus 2020 een stuk waarin aandacht werd besteed aan enkele van de controverses rond de timing van de vrijgave van deze publicatie, die de genomische basis heeft gevormd van op de meest recente oogst genetische vaccins na, en van PCR-tests. Het GenBank-toetredingsnummer voor het 29.903 basenparen lange genoom (het menselijk genoom is ter vergelijking 3 miljard basenparen lang) is momenteel MN908947.3 en dateert van 17 januari 2020. Het vervangt de eerder geüploade versie (GenBank: MN908947.2)
Virusontkenners beweren dat dit referentiegenoom grotendeels door de computer gegenereerd is. Hoewel dat een gedeeltelijk juiste bewering is, betekent het niet dat de genoomsequentie ongeldig is omdat zij op een computer is gezet, het systeem dat gebruikt wordt om de mens te helpen de betekenis van de sequentie te begrijpen. De methoden in de Natuur papier vertelt u dat het gesequenced is op het high throughput Illumina Next Generation Sequencing systeem en dat past bij de bewering van Zhang in Tijd tijdschrift (hierboven) dat het in slechts 40 uur gedaan en afgestoft was. Ik ben meer geïnteresseerd in de vraag waarom er verschillen zijn in de nucleotide-sequenties tussen de verschillende uploads naar GenBank, en misschien heeft een lezer daar een verklaring voor die ik niet ken.
"Ik ben eerder geïnteresseerd in de vraag waarom er verschillen zijn in de nucleotide-volgorden tussen de verschillende uploads naar GenBank, en misschien heeft een lezer daar een verklaring voor waarvan ik niet op de hoogte ben."
Computers zijn een integrerend deel van elk high-throughput sequencing systeem, omdat dit een zich snel ontwikkelend onderdeel is van de genoomwetenschap en de moleculaire biologie, die ons helpt de genetische samenstelling, de interactie en de evolutie van verschillende levensvormen beter te begrijpen, van darm- en bodemmicroben, tot de geavanceerde levensvormen zoals wijzelf.
High throughput sequencing maakt het mogelijk om zeer snel en goedkoop metingen over hele genomen te doen door iedereen die toegang heeft tot de technologie. Dit is het domein van Next Generation Sequencing of NGS. Dit soort high throughput sequencing is heel wat anders dan zijn voorganger, de shotgun sequencing, waarvoor kleine stukjes menselijk DNA in bacteriën moesten worden gekloond en vervolgens één DNA-fragment tegelijk moest worden gesequenced, voordat het hele genoom weer als een reuzenpuzzel aan elkaar kon worden geplakt.
Deze omslachtige, potentieel foutgevoelige manier om genoomgegevens te ontrafelen was de reden dat het twee decennia duurde om het grootste deel van het menselijk genoom te sequencen (zij het niet helemaal correct), wat in 2003 onder de vlag van het Human Genome Project gevierd werd als een van de grootste wetenschappelijke successen aller tijden. In die tijd was het op capillaire elektroforese gebaseerde Sanger-sequencingsysteem dat gebruikt werd, beperkt tot lezingen van slechts ongeveer 200 nucleotide basenparen, omdat het slechts één DNA-fragment tegelijk kon lezen. NGS van vandaag, gebaseerd op het veelgebruikte Illumina-platform, kan nu honderdduizenden genen parallel lezen.
Beweringen van mainstream-wetenschappers over isolatie en sequentiebepaling van het hele genoom uit de VS, Italië, Korea, Turkije en elders zullen de virusontkenners waarschijnlijk niet tevreden stellen. Zij zeggen dat dit geen voorbeelden zijn van echte zuivering en isolatie, waaruit hun bezorgdheid blijkt dat andere sequenties van andere organismen de kweek verontreinigd hebben of dat sequenties beschadigd zijn door de chemische nasties en de resultaten vertroebelen.
Hier komen wij op een kruispunt, zo niet op een wegversperring. Er is een beperkt aantal aanvaarde (velen zouden zeggen beproefde) systemen om de genetische informatie waaruit een virus bestaat efficiënt te sequencen. Dat er zo weinig zijn komt omdat het een uitdagende taak is, want u wilt er zeker van zijn dat u naar de juiste genetische informatie kijkt en de virussen vereisen zeer specifieke omstandigheden en gastheercellen om zich te kunnen vermenigvuldigen.
Enigszins ironisch is dat de standaardisatie van de methoden er is om vergelijkingen tussen laboratoria steekhoudender te maken, door de controleerbare bronnen van variatie te verminderen. Even ironisch is dat de antibiotica, zware metalen en andere "nasties" die aan kweekmedia voor virussen worden toegevoegd - waarvan virusontkenners klagen dat ze monsters besmetten - er eigenlijk zijn om besmetting met andere microben te voorkomen die anders hun genetisch materiaal in de kweek zouden kunnen opnemen en ze genetisch minder zuiver zouden maken.
Laten we dit obstakel dus voorlopig maar even parkeren, voordat we besluiten of het een "deal breaker" is, of dat er enige kans is op verzoening tussen de tegenover elkaar staande partijen.
Zijn de postulaten van Koch verplicht, relevant of verouderd?
Hoewel sommige van de reeds besproken standpunten van de virusontkenners worden betwist, is het onvermogen van SARS-CoV-2 om aan de postulaten van Koch te voldoen een van de meest blijvende argumenten geworden die de virusontkenningsbeweging aandrijft.
Laten we even in dit konijnenhol snuffelen. Hoewel wij er diep in zouden kunnen duiken, zal ik het heel kort houden, omwille van wat wij weten uit het geheel van bewijzen van interacties tussen microbe en gastheer.
Velen zijn in de veronderstelling dat aan de vier postulaten van Koch moet worden voldaan om te bewijzen dat een virus ziekte veroorzaakt. in het kort: 1) het micro-organisme moet gevonden worden bij zieke, niet bij gezonde personen; 2) het moet gekweekt worden uit een ziek individu; 3) wanneer een gekweekt micro-organisme wordt blootgesteld aan een gezond individu moet het dezelfde ziekte opnieuw doen ontstaan, en; 4) het moet opnieuw geïsoleerd kunnen worden uit het geïnoculeerde, zieke individu en gematcht kunnen worden met het oorspronkelijke micro-organisme.
Zelfs een oppervlakkig begrip van wetenschap of geneeskunde leert u dat de oorspronkelijke postulaten niet altijd vervuld zijn voor aandoeningen waarvan algemeen aangenomen wordt dat ze door virussen veroorzaakt worden. Dit versterkt natuurlijk de hand van de virusontkenners, en daarom is het vasthouden aan de postulaten van Koch voor hen zo zinvol. Wij weten bijvoorbeeld dat veel virussen, zoals Epstein Barr dat met klierkoorts in verband wordt gebracht, of Herpes simplex dat met koortslip in verband wordt gebracht, aanwezig kunnen zijn bij gezonde personen die geen ziekteverschijnselen vertonen.
"Zelfs een oppervlakkig begrip van wetenschap of geneeskunde leert u dat de oorspronkelijke postulaten niet altijd vervuld zijn voor aandoeningen waarvan algemeen wordt aangenomen dat ze door virussen worden veroorzaakt."
Zulke personen worden als "asymptomatisch" beschouwd - en op dit punt zou ik willen toevoegen dat ik het begrip "asymptomatische ziekte" een contradictie vind. Je kunt besmet zijn en asymptomatisch, maar als je geen ziekteverschijnselen hebt, moet je toch niet als ziek beschouwd worden? Of heb ik iets gemist?
Uiteindelijk zal iedereen in de beweging voor gezondheidsvrijheid - aan beide kanten van dit virusdebat - het erover eens zijn: het hangt van het terrein af, vandaar de kritieke noodzaak om bij elke beoordeling van een gastheer-microbe-interactie rekening te houden met de gastheer en de omgeving.
De reden waarom een kleine subgroep van virussen in verband gebracht wordt met, en vaak beschouwd wordt als veroorzaker van ziekten bij de mens - waarbij causaliteit een lastig begrip is, omdat er vaak een aantal variabelen en cofactoren bij betrokken zijn - is dat veel van de virussen waarvan bekend is dat zij mensen infecteren, onder bepaalde omstandigheden hun weg naar de mens vinden via zeer specifieke receptoren. Als zij al in uw lichaam zijn (zoals bij Herpes en koortslip), kunnen zij van een latente in een actieve toestand overgaan, en dan kan hun replicatie in overdrive gaan, cytopathische effecten teweegbrengen en schade toebrengen aan een willekeurig aantal van onze lichaamssystemen. Op basis van tientallen jaren onderzoek en patroonherkenning zijn de cytopathische effecten van bepaalde virussen toegeschreven aan specifieke pathologieën, die ziekten zijn gaan heten - dit is een van de grondbeginselen van de medische discipline van de pathologie.
Postulaat 3 is ook een no-goer. Wat als het aangeboren immuunsysteem van het gezonde individu voorkomt dat het virus vat krijgt op het virus? Als u niet aan postulaat 3 kunt voldoen, kunt u ook niet aan 4 voldoen.
Interessant is dat Koch in zijn eigen toespraak voor het Tiende Internationale Congres voor Geneeskunde in Berlijn in 1890 (geciteerd door Rivers in 1937), nog voordat hij op de hoogte was van het bestaan van niet-levende microben die wij nu virussen noemen, melding maakte van bepaalde gevallen waarin alleen aan de eerste twee postulaten zou hoeven te worden voldaan om op geldige wijze ziekteoorzaak te bewijzen.
Beter is het om de oorspronkelijke postulaten van Koch als leidraad te beschouwen en niet als dwingend (in de wetenschap dat dit is wat de man zelf waarschijnlijk zou doen), en even snel door te gaan naar de twee belangrijkste bijwerkingen van de oorspronkelijke criteria van Koch-Henle. De eerste door Rivers (1937), de tweede door Evans (1976), respectievelijk.
De vooraanstaande Amerikaanse viroloog Thomas Rivers heeft de oorspronkelijke postulaten van Koch veel flexibeler gemaakt om rekening te houden met de grillen van virussen, hun behoefte aan zeer specifieke gastheercellen en omstandigheden, en het feit dat ziekte zich niet altijd manifesteert als gevolg van infectie. Hij hield vol dat het blindelings vasthouden aan de postulaten eerder een hinderpaal dan een hulp zou kunnen zijn. Hij introduceerde ook het idee dat een bepaalde ziekte door meer dan één oorzaak kan ontstaan - een concept dat opmerkelijk goed overeenstemt met elke moderne interpretatie van de pathogenese na een specifieke virusinfectie.
Rivers bracht ook het perspectief van de patholoog in, met het argument dat de ziektepatronen en -frequentie die met specifieke virussen geassocieerd worden, bijzonder belangrijk zijn. Dit geldt vandaag de dag nog steeds voor COVID-19, omdat CT-scans van de longen van geïnfecteerde personen, die karakteristieke troebelingen vertoonden, snel belangrijke diagnostische criteria werden voor COVID-19-specifieke longontsteking tijdens de eerste golven van infectie (Omicron veroorzaakt zelden dergelijke pathologie), waardoor deze ziekte van andere infecties van de luchtwegen of de longen wordt onderscheiden.
Naarmate het virus evolueert, als gevolg van interacties tussen zijn eigen, waarschijnlijk gedeeltelijk gemanipuleerde, genoom en zijn veranderende gastheer, vooral gezien de selectiedruk die veroorzaakt wordt door massale genetische "vaccinatie", zijn zowel het genoom van het virus (vooral het spike-eiwit) als de symptomen veranderd. De ziekte is milder geworden en tast minder vaak de onderste long aan. Dat zijn de bewegende doelpalen en het moeilijk te voorspellen verloop van een evoluerende interactie tussen virus en gastheer.
Al met al - ieder rationeel denkend mens die de moeite neemt om de update van Rivers uit 1937 te lezen met een goed begrip van het geheel van beschikbare bewijzen uit het klinisch onderzoek van cohorten van COVID-19 zieke patiënten, en uit gensequencing, elektronenmicroscopie, histologie en pathologie, zal waarschijnlijk tevreden zijn dat SARS-CoV-2 een obligaat causaal (maar niet enig causaal) agens is dat de COVID-19 ziekte induceert.
Als wij Thomas Rivers konden teleporteren voor een praatje bij het haardvuur, dan zouden wij van hem verwachten dat hij zegt dat u kunt beweren dat de ziekte COVID-19 causaal in verband staat met SARS-CoV-2 als SARS-CoV-2 altijd in alle ziektegevallen aanwezig is. Wij zouden dan alles moeten uitleggen over genetische vaccins en hoe het lichaam van mensen tegenwoordig genetisch geprogrammeerd is om het cytopathische deel te produceren van een virus dat tot nu toe naar verluidt meer dan 600 miljoen mensen besmet heeft en dat een soortgelijke cluster van symptomen kan produceren, plus nog enkele andere. Hij zou waarschijnlijk beduusd kijken en vragen hoe wij deze nieuwe, door onszelf veroorzaakte ziekte noemen. Wij zouden zeggen dat er nog geen overeengekomen naam voor is; sommigen van ons noemen het "spikopathie" of genetische vaccinatie-verwonding, terwijl anderen ontkennen dat het überhaupt voorkomt. Hij zou waarschijnlijk voorstellen dat we het zo snel mogelijk oplossen, als we werkelijk geïnteresseerd zijn in de gezondheid van de mensen. Of hij zou ervoor kiezen terug te keren naar zijn schepper en zijn zegeningen tellen dat dit niet zijn probleem was.
Inderdaad - ik zou erop willen aandringen dat het veel belangrijker is dat wij deze wetenschappelijke schermutseling oplossen met de medische en wetenschappelijke gemeenschap, en met de WHO, CDC en anderen, dan dat wij te veel tijd besteden aan geruzie over het al dan niet bestaan van virussen.
Een snelle sprong van 4 decennia naar de tweede belangrijke bijwerking van de postulaten van Koch-Henle, door de Amerikaanse virale epidemioloog en professor in de epidemiologie aan de Yale University School of Medicine, professor Alfred Evans. In dit stadium dacht Evans echt na over de verschillen tussen virussen en bacteriën, en erkende Rivers bijdrage aan het begrijpen van de complexiteit van de relatie, met inbegrip van de klinische ziekteverschijnselen, de immunologische reacties van de gastheer en de epidemiologie.
In zijn recensie van 1976 neemt Evans de lezer mee op een hele reis, onder andere van Robert Huebner's "Prescription for the Virologist's Dilemma", waarin 9 voorwaarden worden opgesomd die nodig zijn om vast te stellen dat een virus de oorzaak is van een specifieke menselijke ziekte. Bij gebrek aan gensequencing-technologie stelde Evans voor dat indirect immunologisch bewijs voldoende zou moeten zijn om het oorzakelijk verband aan te tonen.
Hij somt 5 criteria op (zie hieronder), die alle gemakkelijk vervuld kunnen worden met emmerladingen bestaande gegevens over SARS-CoV-2 en de daarmee gepaard gaande immunologische reactie bij vatbare personen, die de sequelae omvatten die de ziekte van COVID-19 kenmerken.
Uittreksel uit Evans AS. Causatie en Ziekte: De Henle-Koch Postulaten Revisited. Yale J Biol Med, 1976, 49, p. 184
Er zijn nog recentere pogingen om de postulaten van Koch-Henle in overeenstemming te brengen met de moderne virologie, die nu niet meer los kan en mag worden gezien van de genomica en de bio-informatica, die de deur hebben opengegooid naar een veel dieper begrip van levende systemen en hun interactie met microbiële gemeenschappen.
Kiem versus Terreintheorieën
Als u dit nog steeds leest - goed gedaan! U bent nu ongeveer 4.500 woorden verder, en de reis die ik met u gemaakt heb brengt ons naar wat volgens mij de interessantste plaats van allemaal is, want dat is waar we echt iets kunnen winnen - voor de mensheid, en voor de wetenschap en de geneeskunde.
Daar kunnen we terecht met de wisselwerking tussen twee heersende ziektetheorieën die in verband gebracht kunnen worden met infectieuze agentia: de kiemtheorie en de terreintheorie, waarvan de laatste vaak toegeschreven wordt aan het werk van een tijdgenoot van Pasteur, Antoine Béchamp.
Net zoals wij de beperkingen van de postulaten van Koch-Henle erkennen vanwege het historische tijdperk waarin zij werden bedacht, moeten wij hetzelfde doen met Béchamp. Dat betekent dat wij ons minder moeten concentreren op zijn microzymen en meer op wat het genetische, fysiologische, immunologische, metabolische en milieuterrein van de gastheer en zijn omgeving uitmaakt. Een groot deel daarvan omvat de microbiële gemeenschappen die met de gastheer verbonden zijn. Het omvat het patroon van genexpressie van de gastheer, dat op zijn beurt een product is van transgenerationele overerving en omgeving (d.w.z. epigenetica).
Dit zijn algemene begrippen waarmee Rivers en Evans al begonnen te worstelen, maar zij hadden nog niet begrepen hoe cruciaal de microbiële wereld was voor de werking van natuurlijke systemen. Hun geest was nog getint met een Pasteuriaanse inslag, waardoor zij microben in het beste geval als commensaal, maar vaker als schadelijk beschouwden. Deze opvatting kreeg een enorme impuls na de ontdekking van penicilline door Fleming in 1928, die de komst van farmaceutische producten op industriële schaal in de periode na de Tweede Wereldoorlog inluidde. De virusontkenners wijzen terecht op de schade die het publiek is aangedaan door een overdreven aandacht voor de kiemtheorie, met uitsluiting van het terrein van het individu.
In 2020 heb ik een stuk geschreven over "covid myopia", waarin 52 risicofactoren voor ernstige COVID-19 ziekte werden vastgesteld, waarvan de meerderheid veranderbaar is. Hieronder volgt een voor zichzelf sprekende samenvattende figuur uit het artikel.
De gezondheidsautoriteiten, de regeringen en zelfs de meerderheid van de artsen waren over de meeste van deze zaken met stomheid geslagen, zo groot was de politieke en economische drang om ons de nieuwste gepatenteerde wapens van de kiemoorlogvoering te laten aanvaarden, nieuwe, tot nu toe onbewezen "genetische vaccins" en antivirale middelen.
Zonder enig degelijk bewijs werden deze producten onmiddellijk als "veilig en doeltreffend" bestempeld en over de wereldbevolking uitgestrooid, waarbij de producenten door de regeringen schadeloos gesteld werden in geval van eventuele schade. Het blijkt dat degenen die munt wilden slaan uit de situatie, die zij grotendeels zelf veroorzaakt hadden, wisten dat er geen geld te verdienen viel met de nadruk op het helpen van mensen om meer veerkracht in hun fysiologie en terrein in te bouwen. Zij wisten ongetwijfeld ook dat mensen helpen de veerkracht van hun terrein op te bouwen, hun vermogen om de massa onder controle te houden zou verminderen - via mechanismen als sociale distantie, maskering, massabewaking, en massavaccinatie.
Evolutionaire en milieu-ecologie
Evolutiebiologie is op zichzelf een fascinerende discipline, maar relevanter voor ons begrip van de evolutie en de rol van virussen is een ecologisch perspectief dat meer in verband wordt gebracht met evolutionaire ecologie.
Wij beginnen nu echt te begrijpen dat de voortgang van het leven op aarde afhankelijk is van de manier waarop levende wezens als hele systemen en op elkaar inwerkende gemeenschappen interageren met zowel de levende (biotische) als de niet-levende (abiotische) wereld.
Wij leren dat virussen waarschijnlijk aan het leven op aarde zijn voorafgegaan en als evolutionaire ingenieurs waarschijnlijk betrokken zijn geweest bij de ontwikkeling ervan. In het algemeen doen virussen veel meer goed dan kwaad - ook al is de relatie in het begin vaak wat rommelig wanneer een virus een nieuwe gastheer ontdekt. Levende systemen proberen stabiliteit te bereiken en zij doen dat door complexe interacties en terugkoppelingssystemen te ontwikkelen tussen de genen van levende organismen en niet-levende dingen, waaronder virussen, en hun respectieve omgevingen.
De door de mens gecreëerde technologie, chemicaliën en stralingsbronnen hebben zulke ingrijpende gevolgen voor zowel levende als niet-levende systemen, dat wij daar nu rekening mee moeten houden, zodat wij interacties kunnen beheren die het voortreffelijke evenwicht van het leven op onze planeet, en van de mensheid zelf, niet vernietigen.
Weinig ontvangers van de C19 "genetische vaccins" van Pfizer, Moderna of AstraZeneca zullen waarschijnlijk hebben geworsteld met het idee dat de productie door hun lichaam van een gepatenteerd eiwit, gemodelleerd naar een gemanipuleerd virus, hen op het hellend vlak van het transhumanisme brengt.
Epiloog
In deze verhandeling, voor wat het waard is, heb ik mijn eigen mening over het bestaan van virussen duidelijk genoeg gemaakt. Ik weet dat het niet voldoende zal zijn om een resolute virusontkenner te bekeren, net zoals een Flat Earther moeite zal hebben om de anderen onder ons te overtuigen die zich hebben vastgebeten in het idee dat de aarde rond is - of op zijn minst rondachtig. Maar dit artikel is niet bedoeld om iemand te bekeren. Het is gewoon een middel tot vrije meningsuiting, een voorwaarde voor wetenschappelijk debat, en een oproep aan ons om ons te concentreren op de dingen die wij kunnen doen wanneer wij mondig zijn en ons verenigen in kwesties waarover wij dezelfde mening zijn toegedaan.
Ik moet ook waarschuwen: zij die virusontkenning aanmoedigen, koesteren zich misschien in de gedachte dat zij zojuist de miljoenen daarbuiten een goede reden hebben gegeven om "nee" te zeggen tegen genetische vaccins en antivirale middelen waarvan zij een probleem bespeuren, maar zij zouden ook moeten nadenken over de gevolgen van een verandering van mening (of van hart). Een verandering die zou kunnen optreden als zij moeite hebben om het idee te aanvaarden dat 100% van het ziekte- en sterftecijfer dat de afgelopen 3 jaar met COVID-19 in verband is gebracht, helemaal niets met een virus te maken had. Wat is het bewijs dat het volledig veroorzaakt wordt door een catalogus van niet-virale agentia, van 5G, maskers en stress, tot slechte diëten, gebrek aan lichaamsbeweging en chemtrails? Probeer dat maar eens, gezien de beschikbare gegevens.
Hoe meer wij ons laten afleiden door schermutselingen aan de zijlijn, die onze aandacht afleiden van onverzoenlijke meningsverschillen, hoe minder energie wij kunnen besteden aan het scala van gebieden waarover onze opvattingen overeenstemmen. Ook is de kans kleiner dat wij meehelpen een toekomst te scheppen die wij geschikt achten voor de komende generaties.
Laten we deze zaak liever vroeg dan laat afhandelen - en onze beweging weer verenigen op basis van de vele punten waarover we het eens zijn. Laten we voortgaan met de buitengewoon ambitieuze taak om opnieuw een wereld op te bouwen die de mensheid, de menselijke waardigheid en de vrijheid, en ook de natuur eerbiedigt en waardeert. En een die verschillen in opvatting of perspectief tolereert en respecteert.
Maar laten we niet één minuut de slogan van Doug Altman en Mark Bland vergeten: "De afwezigheid van bewijs is geen bewijs van afwezigheid.
Lees het Substack artikel van Dr. Meryl Nass waarin zij vraagt Is het virus echt?
>>> Klaar om los te breken van het huidige verhaal? Wilt u meer begrijpen over hoe mensen gedwongen en gemanipuleerd worden? Of bent u een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg die meer hulpmiddelen voor zijn praktijk wil? Kom meer te weten over onze komende opleidingsdag, Gedrag en Communicatie Magie
>>> Voel u vrij om te herpubliceren - volg gewoon de richtlijnen voor herpublicatie van onze Alliance for Natural Health International
>>> Als u nog niet ingeschreven bent voor onze wekelijkse nieuwsbrief, schrijf u dan nu gratis in via de SUBSCRIBE knop bovenaan onze website - of nog beter - word lid van Pathfinder en geniet van de voordelen die uniek zijn voor onze leden.
>>> Terug naar de homepage
Trots aangesloten bij: Genoeg Beweging Coalitie partner van: Wereldraad voor Gezondheid
