Het plan voor WHO-supermacht over de menselijke gezondheid

11 mei 2023

Datum: 11 mei 2023

Door Paraschiva Florescu, ANH Intl mission facilitator, en Rob Verkerk PhD, oprichter, uitvoerend en wetenschappelijk directeur, ANH-Intl.

Wie is WIE?

Er is veel veranderd sinds de oprichting van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) na de Tweede Wereldoorlog. Net als een pasgeborene was de WHO aanvankelijk naïef en kwam zij met nobele bedoelingen. De visie op gezondheid evolueerde van een visie die enkel de afwezigheid van ziekte inhield naar een meer holistisch concept, namelijk een "toestand van volledig lichamelijk, geestelijk en sociaal welzijn". In de grondwet werd "het genot van de hoogst bereikbare standaard van gezondheid" een fundamenteel recht voor ieder mens.

Na twee traumatische wereldoorlogen zag men in dat een gemeenschappelijke lappendeken van soevereine naties met gedeelde idealen en prioriteiten de beste manier zou zijn om de gezondheidsnormen over de hele wereld te verhogen, terwijl men inzag dat het een krachtige stap in de richting van dit doel zou zijn om individuen in staat te stellen hun eigen gezondheid in handen te nemen. De Verklaring van Alma-Ata van 1978 is verfrissend om te lezen. In het bijzonder: Beginsel IV, dat het belang van het individu en het collectief bij het plannen en uitvoeren van hun gezondheidszorg versterkt; en Beginsel VI, met een knipoog naar Neurenberg en het Artsenproces, dat vereist dat de primaire gezondheidszorg gebaseerd moet zijn op "praktische, wetenschappelijk verantwoorde en sociaal aanvaardbare methoden en technologie".

Met de zeer recente, dwingende manier waarop C19 genetische vaccins experimenteel werden uitgerold op de massa's - velen van hen vaak wanhopig op zoek naar nieuwe middelen van bestaan en vrijlating van opsluiting - is het duidelijk dat de grondwettelijke beginselen van de WHO en die van Alma-Ata werden genegeerd (zie hier, of hier).

Zoals een kind dat van een onschuldige in een vervelende tiener verandert, lijkt de WHO de covid-19-crisis te hebben gebruikt als katalysator voor een ommekeer in haar meer altruïstische en democratische aanpak.

In het geval van een kind zijn de meeste gevallen te wijten aan de negatieve invloeden uit de directe omgeving van dat kind - zoals de ouders en de plaatselijke gemeenschap. Bij een organisatie is het niet veel anders, want het gaat erom wie de organisatie controleert; en de controle van organisaties is sterk afhankelijk van wie ze financiert.

Een van de grootste veranderingen die de WHO in haar 75-jarige geschiedenis heeft doorgemaakt, is een verschuiving van financiering door soevereine naties naar financiering door private partijen. Vanaf nu is het grootste deel van de financiering van de WHO afkomstig van de Bill and Melinda Gates Foundation en twee nauw op elkaar afgestemde non-profits die worden gefinancierd door vaccin- en farmaceutische bedrijven, de vaccinalliantie GAVI en de wereldwijde Coalition for Epidemic Preparedness Innovations of CEPI.

Zelfs op de eigen websites van deze organisaties is de incestueuze verwevenheid tussen verschillende regeringen en organisaties, waaronder de Bill & Melinda Gates Foundation en het World Economic Forum (WEF), niet te verbergen. Het is geen toeval dat de Gates Foundation de op één na grootste financier is van de WHO, die ook het WEF helpt financieren.

IGR-amendementen en het pandemieverdrag: kort overzicht

Ondanks de schijnbaar positieve bedoelingen achter de agenda van de WHO, zijn er sinistere krachten in het spel die dreigen de nationale soevereiniteit af te nemen, de vrijheid van meningsuiting te schrappen en over te gaan op een steeds meer gecentraliseerd, geglobaliseerd, autoritair, ondemocratisch en top-down systeem van controle over mensen en hun gezondheid.

De mechanismen die worden gebruikt voor deze zeer verontrustende verschuiving naar een geglobaliseerde "één gezondheid" zijn tweeledig. Het ene betreft de voorgestelde wijzigingen in de bestaande Internationale Gezondheidsregeling van 2005 (IHR) via wijzigingen waarover momenteel wordt onderhandeld. Dit is in feite het enige internationaal geldende regelgevingssysteem dat tot doel heeft gecoördineerde reacties op gezondheidsbedreigingen te reguleren. Het tweede mechanisme betreft de invoering van een nieuw "verdrag", namelijk het "WHO-verdrag, overeenkomst of ander internationaal instrument inzake pandemiepreventie, -paraatheid en -bestrijding" (WHO CA+). Met zo'n naam is de korte vorm, het "Pandemieverdrag", voor het gemak algemeen aanvaard.

Hoewel het twee afzonderlijke documenten zijn, werken de amendementen en het Pandemieverdrag samen. In het eerste staat het "wat", in het tweede het "hoe". De amendementen breiden de bevoegdheden van de WHO drastisch uit, herdefiniëren belangrijke begrippen en verbreden de context, terwijl het pandemieverdrag betrekking heeft op de financiering en het bestuur die nodig zijn om deze amendementen te ondersteunen.

De wijzigingen van de Internationale Gezondheidsregeling

Enkele zeer verontrustende wijzigingen in de IHR zijn:

  • Artikel 12 geeft de directeur-generaal van de WHO, momenteel Dr Tedros Adhanom Ghebreyesus, de volledige bevoegdheid om een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang (PHEIC) af te kondigen, maar ook een PHERC, een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van "regionaal belang". Het meest verontrustend is de toevoeging van het woord "potentiële" noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid, wat betekent dat er geen daadwerkelijke noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid hoeft te zijn. Alles kan worden gerechtvaardigd als een "potentiële" PHERC of PHEIC, waarom zelfs geen "klimaatnoodsituatie", bijvoorbeeld?
  • Momenteel zijn de aanbevelingen niet-bindend, zoals blijkt uit de artikelen 1 en 15, maar door de wijzigingen zal het "niet-bindende" karakter verdwijnen, waardoor deze aanbevelingen bindend worden en elke flexibiliteit verdwijnt, wat kan leiden tot mogelijke belangenconflicten. Zodra ze bindend zijn, zal de WHO boven elke nationale staat staan. Soevereiniteit tijdens een pandemie, echt of gefabriceerd, is dan verdwenen. Nationale staten degraderen tot louter "WHO-lidstaten".
  • De invoering van een nieuw artikel 13A onderstreept dat staten de WHO moeten erkennen als "leidende en coördinerende autoriteit" en zich ertoe moeten verbinden "de aanbevelingen van de WHO op te volgen". Dit artikel stimuleert ook de ontwikkeling van richtsnoeren voor snelle goedkeuring van gezondheidsproducten (waaronder vaccins) en het is geen verrassing dat we in het Verenigd Koninkrijk al wetswijzigingen zien die klinische proeven willen stroomlijnen om bijvoorbeeld de goedkeuring van vaccins sneller en gemakkelijker te maken, zoals hier.
  • De amendementen schrappen ook de woorden "volledige eerbiediging van de waardigheid, de mensenrechten en de fundamentele vrijheden van personen" uit artikel 3 en vervangen deze door de beginselen van "billijkheid, inclusiviteit, samenhang en in overeenstemming met [...] gedifferentieerde verantwoordelijkheid van de verdragsluitende staten". In een paar woorden worden enkele belangrijke, duurzame en universele beginselen van de mensenrechten, namelijk de eerbiediging van de waardigheid en de fundamentele vrijheden van het individu, terzijde geschoven en vervangen door vage, ongedefinieerde termen als "inclusiviteit" en "coherentie". De verwijzing naar economische en sociale ontwikkeling impliceert ook dat er verschillende accenten worden gelegd voor verschillende bevolkingsgroepen.
  • Artikel 15 ging oorspronkelijk over tijdelijke aanbevelingen als een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang wordt uitgeroepen. De wijziging van dit artikel betreft nu niet alleen een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang, maar ook elke gebeurtenis die "een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang kan worden". Tijdelijke aanbevelingen kunnen "medische tegenmaatregelen" omvatten en zoals hierboven uiteengezet, worden deze bindend voor de "lidstaten" van de WHO. Dit kan bijvoorbeeld een goed moment zijn om verplichte vaccinatieprogramma's op te leggen.
  • Bijlage 1 bevat een nieuwe vereiste voor "lidstaten" om eventuele risico's mee te delen en "desinformatie en desinformatie" tegen te gaan, hetzelfde punt dat ook is opgenomen in een andere clausule in bijlage 1 (7) die vereist dat de WHO haar capaciteit om "desinformatie en desinformatie tegen te gaan" versterkt. De WHO wordt de ultieme, onverantwoordelijke en ongekozen arbiter van de wetenschap. Zij heeft al een "infodemische afdeling" ontwikkeld. Deze zal zich richten op het beheer van de huidige en komende "infodemie", gedefinieerd als "te veel informatie, waaronder valse of misleidende informatie in digitale en fysieke omgevingen tijdens een ziekte-uitbraak". De WHO is, net als veel mondiale agentschappen en mediaportalen, op een missie om desinformatie aan te pakken door discours, afwijkende wetenschappers en alles wat "verwarring en risicogedrag" veroorzaakt het zwijgen op te leggen. Hieronder valt vermoedelijk ook het uitoefenen van het recht om een experimenteel vaccin te weigeren op grond van het feit dat in plaats daarvan protocollen worden gebruikt die de natuurlijke immuniteit versterken. Dit is een directe inbreuk op ons recht op vrijheid van meningsuiting en het ontvangen/verstrekken van informatie krachtens artikel 19 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (IVBPR), artikel 10 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens (EVRM) en artikel 15 van het Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten (IVESCR).
  • Artikel 13, lid 5, bepaalt dat zodra een noodsituatie of potentiële noodsituatie is uitgeroepen, de "lidstaten" van de WHO fondsen en goederen aan de WHO moeten overdragen. Bovendien zal alle intellectuele eigendom moeten worden overgedragen aan de WHO, die op haar beurt eigenaar is van de eigendommen en controle heeft over de productie van alle producten die relevant zijn voor de noodsituatie. De formulering is veranderd van "moeten" in "zullen" - waardoor het niet langer een keuze is, maar een vereiste. Dit vormt een bedreiging voor het recht op privacy krachtens artikel 17 van het IVBPR en artikel 8 van het EVRM.

Eenvoudig gezegd zouden de amendementen op de IGR Dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus, de huidige directeur-generaal, de hoogste macht geven over beslissingen binnen de IGR die alle 190+ "lidstaten" van de WHO aangaan, ongeacht afwijkende meningen of meningsverschillen tussen de leden. Dit besluit om één enkel individu dergelijke bevoegdheden te verlenen, moet zeer zorgvuldig worden overwogen in het licht van het gebrek aan transparantie en verantwoordingsplicht van de WHO.

Hoe zit het met de persoon in kwestie? Denk aan de huidige DG van de WHO, Dr. Ghebreyesus. Hij zou zich schuldig hebben gemaakt aan genocide op verschillende stammen in de regio Tigray in zijn thuisland Ethiopië, een zaak die in 2020 door de Amerikaanse econoom en voormalig adviseur van de Ethiopische regering, David Steinman, voor het Internationaal Strafhof werd gebracht.

Voor degenen die dachten dat de verklaring van de WHO dat de noodtoestand voor de volksgezondheid C19 eerder deze maand voorbij was, het begin was van een terugkeer naar de normen van vóór de pandemie, is het tijd om nog eens goed na te denken. De WHO en de globalisten zijn nu bezig met de volgende fase van hun agenda.

Het pandemieverdrag

Zoals we hierboven hebben aangegeven, moeten de IGR-wijzigingen worden geïnterpreteerd naast het "Pandemieverdrag", dat, interessant genoeg, niet alleen betrekking zal hebben op pandemieën. Het introduceert wereldwijd het "One Health" dat al werd gebruikt door de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention (CDC) (zie figuur 1). Het concept erkent de onderlinge afhankelijkheid van de gezondheid van mens en dier, en het verband met het milieu. Het spreekt minder (in feite helemaal niet) over laboratoriumlekken en gain-of-function onderzoek dat momenteel de meest plausibele verklaring biedt voor het ontstaan van C19.

Door deze "One Health"-agenda zal de WHO beslissingsbevoegdheid krijgen op het gebied van milieu (waaronder uitstoot van broeikasgassen, vervuiling, ontbossing), diergezondheid (bijvoorbeeld vee) en menselijke gezondheid (waaronder inentingen, sociale determinanten en volksverhuizingen).Er is weinig op gezondheidsgebied waar de WHO geen invloed op zou hebben. Met deze uitgebreide bevoegdheden kan de WHO gemakkelijk een klimaat- of milieunoodtoestand afkondigen en lockdowns afdwingen. Misschien hebt u zich afgevraagd waarom regeringen de laatste tijd noodsignalen uitzenden (zie voorbeeld hier). Bent u voorbereid op een nieuwe lockdown binnenkort ergens bij u in de buurt? (Kanttekening: Wij zijn dat zeker niet van plan, maar we blijven zoeken naar manieren om ervoor te zorgen dat onze telefoons dergelijke waarschuwingen niet ontvangen!)

Figuur 1. Eén gezondheidsbenadering. Bron: IS Global

De One Health-benadering sluit aan bij het lineaire en reductionistische denken van de WHO dat alle mogelijke oplossingen wil distilleren tot één visie op de onderliggende wetenschap, één visie op de benodigde geneesmiddelen en slechts één waarheid. Deze monolithische benadering houdt ernstige gevaren in voor de mensheid, aangezien juist bottom-up, gedecentraliseerde, regiospecifieke benaderingen van complexe gezondheidsproblemen altijd hebben bewezen te werken. Top-down, "one size fits all"-benaderingen, vooral die welke worden verdraaid door tegenstrijdige belangen, zijn gedoemd te mislukken. Alleen degenen die niet naar het bredere wetenschappelijke plaatje kijken, zijn bereid zichzelf ervan te overtuigen dat de eerste wereldwijde poging van de WHO om een pandemie te beheersen, met maskers, lockdowns en genetische vaccins, een succes was.

In de kern zullen de uitgebreide bevoegdheden van de WHO leiden tot nog meer censuur en de notie van consensuswetenschap, gebaseerd op een transparante, wetenschappelijke methode en het monddood maken van afwijkende stemmen, ontkrachten.

Enkele andere belangrijke clausules in het Pandemieverdrag zijn:

  • Artikel 4, lid 17, dat de WHO een "centrale rol" geeft als "leidende en coördinerende autoriteit met suprematie over de "lidstaten" van de WHO".
  • Artikel 6 stelt een toeleveringsketen en een logistiek netwerk in
  • Artikel 7 betreft de overdracht van technologie en pandemiegerelateerde producten (waaronder vaccins, geneesmiddelen enz.) en "tijdsgebonden vrijstellingen van intellectuele eigendomsrechten". Aangezien er bijna geen scheiding is tussen de vaccinbelangen die de WHO financieren en de WHO zelf, zou dit de indruk kunnen wekken van collectieve verantwoordelijkheid en gebrek aan eigenbelang - maar het lijkt meer op het doorgeven van het pakket onder zeer goede vrienden.
  • In artikel 8 wordt de lang gekoesterde opvatting over de waarde van jarenlang regulerend toezicht bij de goedkeuring van nieuwe technologie en vaccins schaamteloos terzijde geschoven. Het eist dat landen het goedkeuringsproces versnellen. Dit kan een inbreuk vormen op ons recht op gezondheid krachtens artikel 12 van het ICESCR en op het recht op veilige en doeltreffende medische producten. Dit wordt al geïmplementeerd door de CEPI-campagne die de goedkeuring van vaccins wil versnellen tot 100 dagen, in plaats van het voorafgaande goedkeuringsproces van 5-10 jaar. Deze stap, die is ingegeven door de komst van de mRNA-technologie, kan ernstige en onbekende gevolgen hebben voor de gezondheid en veiligheid van de bevolking.
  • Artikel 12 beoogt een "beroepsbevolking" op te bouwen
  • Artikel 15 herinnert ons eraan opnieuw van de centrale rol van de WHO als wereldwijde "leidende en coördinerende autoriteit".
  • Artikel 17 geeft ons een duidelijker inzicht in de gevolgen van het verdrag voor onze vrijheid. Het stelt dat de partijen zich ertoe moeten verbinden "valse, misleidende, verkeerde of desinformatie aan te pakken". Ook dit lijkt een terugkerende verklaring in zowel de IGR-amendementen als het verdrag zelf. Art. 17(b) vereist dat de WHO "lidstaten" "regelmatig sociaal luisteren en analyseren" (aka surveillance) met als doel het tegengaan en ontwikkelen van strategieën om misinformatie aan te pakken. Dit knevelt niet alleen de vrijheid van meningsuiting, maar bedreigt ook het wetenschappelijk discours en de toegang tot informatie. Zoals Melissa Fleming, de VN-ondersecretaris-generaal voor wereldwijde communicatie, verklaarde tijdens de panelbijeenkomst van het WEF in 2022: "Wij bezitten de wetenschap, en wij vinden dat de wereld die moet kennen".

Afdaling naar totalitarisme

Om internationale wetgeving te worden, hoeven 50% van de "lidstaten" van de WHO de wijzigingen alleen maar goed te keuren. Het "Pandemieverdrag" daarentegen vereist de steun van tweederde van de Wereldgezondheidsvergadering (WHA), waar elk land, ongeacht zijn grootte, één stem uitbrengt.

Zoals te verwachten valt, krijgt de discussie over de betekenis van deze amendementen weinig of geen aandacht in de reguliere media. Er is dan ook geen noemenswaardig publiek debat of discussie gaande, behalve in de sfeer van de "alt media", die ofwel niet door de meerderheid wordt gehoord, ofwel, als dat wel gebeurt, snel wordt afgedaan als het geklets van samenzweringstheoretici.

Een handvol gedurfde en openhartige politici heeft zich in beperkte mate verzet, hoewel sommige van de weinige die zich hebben uitgesproken, ernstige gevolgen hebben ondervonden. Zo werd het Britse parlementslid Andrew Bridgen, niet lang nadat hij zijn bezorgdheid in het parlement had geuit, permanent uit zijn partij gezet, naar verluidt omdat hij COVID-19 vaccins met de Holocaust had vergeleken.

Zonder een internationale volksopstand zullen deze amendementen doorgaan. Ons stilzwijgen en onze passiviteit zijn onze instemming. Het is zonder twijfel onderdeel van de langzame afdaling naar totalitarisme, waardoor we steeds verder verwijderd raken van beginselen en waarden die de afgelopen millennia kenmerkend zijn geweest voor veel beschavingen, namelijk het recht op vrijheid, de rechten van het individu en het belang van nationale soevereiniteit.

Wat kunnen we doen om de overheersing van de WHO over onze gezondheid een halt toe te roepen?

Het uitgangspunt moet communicatie en voorlichting zijn. Dat betekent spreken en zich uitspreken. We moeten gesprekken op gang brengen tussen het publiek, politici, regeringen, wereldleiders, bedrijven, non-profitorganisaties en beïnvloeders in hun vele en diverse vormen. Dit onderwerp moet een dagelijks gesprek worden in huishoudens over de hele wereld, en niet alleen een onderwerp voor een paar bevoorrechten tijdens een etentje.

We moeten een stem geven aan degenen die zich de afgelopen jaren intensief met deze kwestie hebben beziggehouden. Dat zijn voormalig juridisch adviseur van de IGR, Dr. Sylvia Behrendt, en senior wetenschapper en voormalig wetenschapper bij de WHO, Dr. David Bell.

Vervolgens moet er intensief gelobbyd en gediscussieerd worden op basis van een goed begrip van deze amendementen en het voorgestelde verdrag, samen met de gevolgen ervan als ze in hun huidige vorm blijven.

Tijdlijnen  

Hoewel de wijzigingen en het Verdrag nog niet ten uitvoer zijn gelegd, hebben de regeringen voorbereidingen getroffen en ons langzaam vertrouwd gemaakt met de veranderingen. Dit jaar, van 20-24 februari, hield de Werkgroep IGR (WGIHR) haar tweede vergadering, waar de wijzigingen voor het eerst werden besproken. Er werd overeenstemming bereikt over de volgende stappen voor meer diepgaande onderhandelingen, die plaatsvonden tussen 17 en 20 april.

Hieronder volgen enkele extra data voor uw agenda:

  • Mei 2023: 76e Wereldgezondheidsvergadering. Het thema van de bijeenkomst is "Saving lives, driving health for all" waar afgevaardigden, agentschappen en vertegenwoordigers van de WHA "toekomstige prioriteiten" zullen bespreken. INB bereidt een voortgangsverslag voor dat "ter overweging" wordt voorgelegd.
  • 12-16 juni 2023: voortzetting van de vergaderingen van de redactiegroep INB
  • Juli 2023: 6e vergadering van het INB en de redactiegroep. Vergadering van de WGIHR (4e vergadering)
  • september 2023: VN-vergadering op hoog niveau over preventie, paraatheid en reactie op pandemieën. Deze bijeenkomst is bedoeld om "het politieke momentum verder te mobiliseren".
  • oktober 2023: 5e vergadering van de WGIHR

Het INB zal begin 2024 nog vier zittingen houden ter voorbereiding van de 77e vergadering van de WHA in mei 2024. Tijdens deze vergadering zal de WHO ernaar streven zowel de IHR als het Pandemieverdrag aan te nemen. Als het wordt aangenomen (volgens de WHO-grondwet, artikel 19 voor het verdrag en artikel 21 voor de IGR-wijzigingen), hebben de lidstaten 10 maanden de tijd om voorbehouden te maken of de wijzigingen/het verdrag te verwerpen. Als er geen afwijzingen of voorbehouden worden ingediend, worden deze binnen 12 maanden (mei 2025) bindend recht.

Het verdrag moet door 30 landen worden geratificeerd. De IGR-wijzigingen zouden begin 2025 alleen van kracht worden voor de landen die geen afwijzing uitbrengen.

Laatste gedachten

Het VK blijft na Duitsland de grootste donor van de WHO in Europa (fig. 2). Britse burgers hebben al een petitie ondertekend waarin wordt gevraagd om een referendum voordat de regering zich verbindt tot ondertekening van de IGR-wijzigingen en het Verdrag. Na een debat in het Britse parlement op 17 april 2023 concludeerde de Britse regering dat een referendum niet nodig is en dat "het Verenigd Koninkrijk de controle behoudt over toekomstige binnenlandse beslissingen over nationale beperkingen of andere maatregelen" [zie de volledige reactie hier]. Is dit een geruststellende verklaring of gewoon moedwillige blindheid? De afgelopen twee jaar en het bindende karakter van de overheersing van de WHO over nationale staten wijzen op het laatste.

Figuur 2: Bijdragen van de lidstaten van de WHO aan de WHO in 2022. Bron: Statista.

Wij, het publiek, moeten de risico's onderkennen van het overdragen van dergelijke macht aan een oncontroleerbare en niet-gekozen, supranationale organisatie als de WHO, die zo sterk wordt gesteund door vaccinbelangen en die nu wordt gepositioneerd als een investeringsmogelijkheid. Landen hebben zowel het recht om de WHO te verwerpen als om deze te verlaten - wat betekent dat er nog een uitweg is voordat het te laat is. Wat is er gebeurd met de wens van mensen om de rechtsstaat, onze inherente mensenrechten en onze democratie te beschermen? Dat zijn geen privileges, dat zijn rechten.

De taak die voor ons ligt betekent dat we dit proces op nationaal niveau, in meerdere landen, moeten blokkeren. Zoals uiteengezet in de Verklaring van Alma Ata, artikel IV - hebben wij het recht en de plicht om individueel en collectief deel te nemen aan de planning en uitvoering van onze eigen gezondheidszorg.

Laten we het doen.

 

>>> Bezoek covidzone.org voor onze volledige covid-inhoud van de coronaviruscrisis

>>> Als u nog niet bent ingeschreven voor de wekelijkse nieuwsbrief van ANH International, schrijf u dan nu gratis in via de knop SUBSCRIBE bovenaan onze website - of nog beter - word Pathfinder-lid en sluit u aan bij de ANH-Intl-stam om te profiteren van de voordelen die uniek zijn voor onze leden.

>> Voel je vrij om te herpubliceren - volg onze richtlijnen voor herpublicatie van Alliance for Natural Health International.

>>> Terug naar de homepage van ANH International