Datum: 16 maart 2023
Na het nieuws dat een onderzoek de suikeralcoholzoetstof erythritol, die van nature voorkomt in sommige voedingsmiddelen en dranken, in verband heeft gebracht met een verhoogd risico op hartaanvallen onder gebruikers, delen wij een beoordeling van de wetenschap achter de krantenkoppen, door medisch directeur van ANH-USA, Dr. Ron Hoffman.
Het is weer een geval van slordige wetenschap, deze keer uit de prestigieuze Cleveland Clinic, waar vereniging is verward met oorzakelijk verband - en het is vrolijk over de hele wereld gedeeld als de waarheid van het evangelie.
Over naar Ron...
Dr. Ronald Hoffman wordt erkend als een van Amerika's meest vooraanstaande beoefenaars van complementaire geneeskunde. Hij was oprichter en medisch directeur van het Hoffman Center in New York City en heeft daar nu een privépraktijk. Hij is ook auteur van talloze boeken en artikelen voor het grote publiek en voor professionals in de gezondheidszorg, en is gastheer van het populaire, nationaal uitgezonden radioprogramma Intelligent Medicine, en van de podcast met dezelfde naam op internet. Hij is actief in verschillende medische beroepsorganisaties en is voormalig voorzitter van 's lands grootste organisatie van complementaire en alternatieve artsen, het American College for Advancement in Medicine (ACAM). Hij is regelmatig te gast op radio en tv en wordt vaak geciteerd in populaire tijdschriften en kranten. Hij wordt ook gevraagd om lezingen te geven voor het publiek en voor groepen medische professionals.
Onlangs, tijdens een pauze op een voedingsconferentie, liep ik naar de drankautomaat en maakte ik een kopje thee voor mezelf. Toen ik naar de zoetstofopties keek, zag ik verschillende pakjes met suiker, Splenda en Nutrasweet. Nee!
Ik probeer mijn suikerinname drastisch te beperken, maar zijn deze calorievrije alternatieven te verkiezen? De enorme NutriNet-Santé Een onderzoek heeft onlangs Splenda (sucralose) en Nutrasweet (aspartaam) in verband gebracht met een verhoogd risico op hart- en vaatziekten:
"De inname van aspartaam werd in verband gebracht met een verhoogd risico op cerebrovasculaire voorvallen, en acesulfaam kalium en sucralose werden in verband gebracht met een verhoogd risico op coronaire hartziekten."
Met mijn ongezoete thee in de hand liep ik naar de stand van een bekende fabrikant van voedingssupplementen. Daar stonden proefpakketjes erythritol uitgestald. Ik pakte er een, voegde het toe aan mijn thee en merkte tot mijn genoegen dat het precies de juiste hoeveelheid zoetheid bood, zonder de plakkerige nasmaak die pure Stevia soms geeft.
Snel vooruit naar vorige maand, toen ik tot mijn grote schrik hoorde dat mijn plaatselijke natuurvoedingswinkel ging sluiten. Het onverwachte voordeel was dat ze hun inventaris met 40% korting opruimden. Toen ik mijn voorraad aan het aanvullen was, zag ik een doos met erythritol zakjes, en die kon ik niet laten liggen.
Ik had nog maar net de routine te pakken om van mijn ochtendthee te genieten met een klein beetje calorievrije zoetigheid, toen de volgende krantenkoppen me overvielen:
- "Suikervervanger erythritol, die veel voorkomt in keto voedingsmiddelen, kan uw risico op een beroerte verhogen"-.USA Today
- "Kunstmatige zoetstof in dieetdrankjes en proteïnerepen kan risico op hartaanval verhogen" - - VoedingHet Nationale Nieuws
- "Calorievrije zoetstof gelinkt aan hartaanval en beroerte, blijkt uit onderzoek"-.CNN
CNN meldt onheilspellend: "Als uw bloedspiegel van erytritol zich in de bovenste 25% bevond in vergelijking met de onderste 25%, was er ongeveer een twee keer zo hoog risico op een hartaanval en beroerte. Het komt overeen met de sterkste cardiale risicofactoren, zoals diabetes."
Toen ik deze krantenkoppen zag, heb ik een paar angstige momenten doorgebracht met overwegen of ik mijn nieuw verworven verwennerij in de prullenbak zou gooien.
Maar eerst, in de geest van Intelligente geneeskundebesloot ik het bewijsmateriaal te bekijken om tot een rationele beoordeling te komen in plaats van een reflexmatige reactie.
De hoofdauteur van het artikel in kwestie is Stanley Hazen MD, voorzitter van de afdeling cardiovasculaire en metabolische wetenschappen van de prestigieuze Cleveland Clinic, en een autoriteit op het gebied van de preventie van hart- en vaatziekten met tientallen artikelen en patenten op zijn naam.
Hij is ook de popularisator van de theorie dat TMAO (Trimethylamine oxidase) een belangrijke risicofactor is voor hart- en vaatziekten. Hij beweert dat choline (uit vis en soja) en carnitine (uit vlees) verantwoordelijk zijn voor het cardiovasculaire risico. Deze theorie, die ongeveer tien jaar geleden met veel tamtam werd aangekondigd, heeft het onder de loep niet goed gedaan; een recent onderzoek concludeert "Onze resultaten geven aan dat verhoogd plasmatisch TMAO in het bijna-fysiologische bereik een neutrale omstander van de vasculaire functie kan zijn." Ik was voor het eerst sceptisch over de TMAO-controverse in 2013 ("Carnitine in het vizier: een visachtig verhaal?").
Maar dat neem ik Dr. Hazen niet kwalijk. In hun nieuwe, elegante artikel toont het team van Dr. Hazen aan dat hoge bloedspiegels van erytritol geassocieerd zijn met een verhoogd risico op ernstige cardiovasculaire voorvallen; bovendien verhoogde het voeden van vrijwilligers met erytritol hun bloedspiegels van erytritol. Tot slot werd het mechanisme waardoor erytritol het risico op bloedstolsels verhoogt, aangetoond in de reageerbuis en in diermodellen: bij hoge concentraties zorgt erytritol ervoor dat bloedplaatjes kleveriger worden.
Dat was genoeg voor sommige gezondheidsinstanties met veel volgers om een Tweet te plaatsen:
- The Liver Doc: "Beste vrienden, als u kunstmatige zoetstoffen gebruikt, lees dan a.u.b. HET INGREDIENTENLABEL. Als u Erythritol als een van de ingrediënten ziet, AUB VERWIJDEREN".
- Nick Norwitz: "NIEUW! JIKES! Erythritol verhoogt risico op beroerte en hartaanval!"
- Joel Kahn, MD: "Pas op voor erythritolzoetstof!"
Maar anderen hebben voor een meer genuanceerde benadering gekozen, en ik zal een aantal argumenten op een rijtje zetten die suggereren dat we nog niet in paniek moeten raken.
Ten eerste, zoals meer kritische consumenten van medisch nieuws beginnen te begrijpen, correlatie is geen oorzakelijk verband. Dus, terwijl hogere bloedspiegels van erytritol kunnen zijn bijbehorende met cardiovasculair risico, zijn ze mogelijk geen trigger.
Het kan bijvoorbeeld zijn dat mensen met overgewicht, of mensen die te horen hebben gekregen dat ze een hoog risico lopen op hart- en vaatziekten, meer gemotiveerd zijn om suikervervangers te gebruiken die erythritol bevatten.
Maar er is nog een dwingender reden om aan te nemen dat erytritol niet de oorzaak, maar eerder een gevolg is van bloedvataandoeningen. Het blijkt dat we erythritol, net als cholesterol, niet alleen consumeren, maar ook aanmaken. En mensen met overgewicht of bloedsuikerproblemen zoals het metabool syndroom en diabetes maken er meer van aan.
In de wetenschap noemen we dit "omgekeerde oorzakelijkheid": "een veelgemaakte fout die veel mensen maken als ze naar twee verschijnselen kijken en ten onrechte aannemen dat het ene de oorzaak is en het andere het gevolg."
Maar hoe zit het dan met het bewijs uit het Hazen onderzoek dat het voeden van vrijwilligers met erythritol hun bloedspiegels gevaarlijk verhoogt? In die onderzoeksarm - die uit slechts 8 gezonde proefpersonen bestond - kregen ze een drankje dat 30 gram erytritol bevatte; mijn theezoetstof levert slechts 2 gram. Is dit experiment een weerspiegeling van de dagelijkse consumptie?
En hoewel we weten dat hoge bloedwaarden erythritol in verband worden gebracht met cardiovasculair risico, en dat bloedplaatjes plakkeriger kunnen worden wanneer ze worden blootgesteld aan een grote klodder erythritol (in de reageerbuis of bij knaagdieren), wat is dan het nut voor mensen met een hoge bloeddruk? laag cardiovasculair risico en af en toe genieten van een kleine hoeveelheid van het spul?
Hier is een interessant feitje: Welk land ter wereld heeft de hoogste inname van erythritol uit natuurlijke voedingsbronnen? Het blijkt Japan te zijn, waarvan de inwoners een veelvoud van de hoeveelheid die wij Amerikanen consumeren, hoewel we bezig zijn met een inhaalslag door de toenemende populariteit van calorievrije voedingsmiddelen en dranken.
Belangrijke natuurlijke bronnen van erythritol zijn sojasaus, sake, bier, paddenstoelen en meloen, die allemaal populair zijn in Japan. Het zit ook in wijn, peren en druiven. De gemiddelde Amerikaan consumeert 25 gram per dag; de consumptie per hoofd van de bevolking in Japan is vaak meer dan 100 gram!
En toch is het voor leeftijd gecorrigeerde sterftecijfer aan hartaandoeningen in Japan 30,62 per 100.000 inwoners, wat Japan op de #181 plaats in de wereld plaatst; voor de VS is het 209,6 per 100.000 en we lopen achter op de meeste geavanceerde naties in hartaandoeningenstatistieken. De met erytritol verzadigde Japanners staan op de volgende plaats eerste in levensduur van alle landen ter wereld.
En laten we dit aan de mix toevoegen: Ooit werd gedacht dat erytritol gezond is voor het hart, en dat we mensen misschien meer zouden moeten geven om hun bloedvaten te beschermen! Een onderzoek uit 2013 met de titel "Effecten van erytritol op de endotheelfunctie bij patiënten met diabetes mellitus type 2" concludeerde dat " ... erytritolconsumptie verbeterde acuut de endotheelfunctie van kleine bloedvaten, en chronische behandeling verminderde de stijfheid van de centrale aorta. Erytritol kan een suikervervanger van voorkeur zijn voor patiënten met diabetes mellitus."
Een bekend bezwaar tegen erytritol is natuurlijk dat te veel erytritol winderigheid, een opgeblazen gevoel en diarree kan veroorzaken. Het is een suikeralcohol, die samen met zijn nevenzoetstoffen zoals sorbitol, maltitol en xylitol polyolen zijn - de "P" in het low-FODMAP dieet, dat bedoeld is om bacteriële overgroei van de dunne darm (SIBO) tegen te gaan.
Conclusie: Het kan raadzaam zijn voor mensen met bekende cardiovasculaire risicofactoren of eerder gediagnosticeerde arteriële blokkade om erytritol te vermijden. Maar voor gezonde personen blijft het een open vraag, en aanvullend onderzoek kan de bezorgdheid wegnemen.
Houd er echter rekening mee dat elke Een stof die een zoete sensatie geeft - calorisch of niet - kan het verlangen naar meer zoetigheid versterken en bestendigen. Naar analogie raden deskundigen aan dat herstellende alcoholisten het drinken van alcoholvrij bier vermijden:
"Hoewel het bijna onmogelijk is dat alcoholvrij bier u dronken maakt, kan de drank een krachtige trigger zijn, die verlangens opwekt die de omstandigheden voor een terugval creëren. Het risico is het niet waard om uw nuchterheid voor op te offeren."
Iets wat het overwegen waard is als het gaat om suikervervangers als u vecht tegen een suikerverslaving!
>>> Artikel bron: Dr Ron Hoffman, Intelligente geneeskunde
>>> Terug naar startpagina
