Datum:4 april 2024
Inhoud Secties
- ● Luister naar het artikel
- ● Is het einde nabij?
- ● Plato's grot en naïef realisme
- ● Digitaal, virtuele realiteit
- ● Censors moeten censureren
- ● De werkelijkheid bestaat buiten echokamers en filterbubbels
- ● Ons levensbedreigende dilemma oplossen
Door Rob Verkerk PhD, oprichter, uitvoerend & wetenschappelijk directeur ANH-Intl & ANH-USA
TOPLINE
- Samenlevingen en sociale groepen raken steeds meer gepolariseerd en gefragmenteerd, wat voor een groot deel te maken heeft met de manier waarop we nieuws en informatie ontvangen en waarnemen.
- Onze ervaring van de wereld om ons heen betekent dat we onderhevig zijn aan naïef realisme en onze toenemende afhankelijkheid van online nieuws betekent dat voorgeselecteerde filters, bepaald door platformeigenaren, nog meer beperken waar we aan blootgesteld worden.
- Ons toenemende onvermogen om het met elkaar eens te worden, in combinatie met het opkomende tij van autoritarisme en censuur, bedreigt mogelijk de levensvatbaarheid van onze soort...
- De oplossing ligt waarschijnlijk niet in de handen van degenen die ons proberen te controleren. Het ligt in onze handen.
Luister naar het artikel
Is het einde nabij?
Iedereen die goed kijkt naar de richting die de menselijke samenlevingen de laatste paar jaar zijn ingeslagen, moet zich realiseren dat de mensheid zich op een kruispunt bevindt, een kruispunt dat zo fundamenteel zou kunnen zijn, dat het wel eens bepalend zou kunnen zijn voor het voortbestaan van onze soort. Dat zou je denken.
Als we terugkijken op onze korte geschiedenis, in evolutionaire termen, hebben we voor velen van ons het gevoel dat wat we nu meemaken een groter risico vormt dan dat wat onze kleine groep paleolithische voorouders tijdens de laatste ijstijd, zo'n 40.000 tot 100.000 jaar geleden, het hoofd moesten bieden. Sommigen van hen hebben het tenminste gered, en die immense uitdaging was niet door onze eigen soort gemaakt. De grootste uitdagingen van vandaag zijn dat zeker wel.
Maar, misschien tot onze verbazing, zien we velen om ons heen die dat niet zo zien.
Ik ontmoet regelmatig mensen die me vertellen dat hun leven, sinds de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) in mei 2023 besloot om een einde te maken aan de noodtoestand van de COVID-19 pandemie, genormaliseerd is, of op zijn minst 'nieuw genormaliseerd'. Als ik zulke meningen hoor, vraag ik me af in wat voor soort bubbel ze moeten leven. Ik moet mezelf dan even knijpen om eraan herinnerd te worden dat zij ook degenen onder ons die geloven dat we aan de rand van een ramp staan, in een zeepbel zien. Maar het is duidelijk een andere zeepbel.
Een van de belangrijkste redenen waarom er zo weinig overeenstemming is over waar we als samenleving staan, is dat we allemaal een heel verschillende perceptie van de werkelijkheid hebben - deze perceptie wordt bepaald door onze beperkte vijf zintuigen. Een principe dat goed begrepen wordt door psychologen is dat mensen de neiging hebben om te denken dat hun waarneming is werkelijkheid, terwijl dit in feite onmogelijk is. Onze waarneming is gewoon voelt als de werkelijkheid. Een andere manier om het te bekijken is dat de perceptie van een individu de realiteit van die persoon is, niet die van iemand anders.
Plato's grot en naïef realisme
Onze zintuigen zijn uiterst beperkt, zowel in hun aard als in ruimte en tijd. Neem bijvoorbeeld wat we zien; de band van zichtbaar licht die de meesten van ons kunnen zien, vertegenwoordigt slechts een fractie (bijna 0%) van het bekende elektromagnetische lichtspectrum. En de dingen die we horen en zien die waarschijnlijk de meeste invloed zullen hebben op de toekomst van onze soort, zijn meestal dingen die buiten onze eigen ervaringen gebeuren. Ze worden zelden uit de eerste hand ervaren. We horen misschien informatie of meningen van mensen om ons heen, of ze worden gefilterd door de ene of andere mediabron, waarbij deze mediabronnen vaak zeer aanzienlijke cognitieve of redactionele vooroordelen met zich meedragen.
Wat we waarnemen, ongeacht de bron, wordt vervolgens gefilterd door onze cognitieve processen en we proberen er betekenis aan te geven. We merken vaak dat deze betekenis vastere vorm aanneemt wanneer deze bevestigd wordt door sociale groepen waarmee we omgaan, en we hebben de neiging om ons aan te sluiten bij mensen met vergelijkbare opvattingen, wat weer de basis is van groepspsychologie. Psychologen noemen ons gevoel van de werkelijkheid, gefilterd door onze cognitieve processen en die van de sociale groepen die ons beïnvloeden, naïef realisme, een term die voor het eerst naar voren werd gebracht door de Stanford-psychologen Lee Ross en Andrew Ward in de jaren 1990.
Er is ook niets nieuws aan het leren hoe onze waarneming ons kan misleiden. Denk terug aan Plato's allegorie van de grot.
Digitaal, virtuele realiteit
Maar er is nog een laag die we bovenop dit alles moeten aanbrengen en die een soort game changer is. Deze laag heeft te maken met de radicale verandering in de manier waarop verschillende mensen hun nieuws ontvangen en hoe dit nieuws wordt gefilterd. Online nieuws is nu in de meeste landen de belangrijkste manier waarop mensen hun nieuws krijgen, en dit geldt vooral voor jongere leeftijdsgroepen. Uit een lopend onderzoek van YouGov in het Verenigd Koninkrijk blijkt dat online nieuws de dominante nieuwsbron is voor alle leeftijden, behalve onder 65-plussers, die het meeste nieuws van de tv krijgen.
Online nieuws wordt sterk gefilterd door algoritmen. Deze algoritmen worden door individuele platforms gebruikt om u het nieuws te geven waarvan de platformeigenaars denken dat het voor u interessant of relevant is, terwijl ze nieuws verwijderen waarvan ze denken dat u het niet zou moeten zien. voorgeselecteerde personalisatie. Naast de filtering van het platform kunnen personen ook hun voorkeuren aangeven (d.w.z. zelfgekozen personalisatie), wat ook invloed heeft op het nieuws waaraan de persoon wordt blootgesteld.
De breedte en breedte van online nieuws hangt ook af van waar u uw nieuws vandaan haalt; via een zoekopdracht op internet, een nieuwsapp, een feed van sociale media of een chatapp zoals WhatsApp of Telegram - of een combinatie? Elk is onderhevig aan algoritmes, vooroordelen en, in toenemende mate, verschillende gradaties van censuur.
Hoe we onze huidige situatie ook willen beschrijven of verklaren, er lijkt weinig twijfel over te bestaan dat we steeds dieper in een virtuele realiteit afdrijven.
Censors moeten censureren
We volgen de censuur van natuurlijke gezondheid al jaren op de voet en het is nu buitengewoon om te zien hoe vervormd de perceptie van mensen wordt, afhankelijk van de informatie en nieuwsfeeds die ze ontvangen. Voorbeelden hiervan zijn opkomende generalisaties zoals dat koolhydraatarm of intermittent fasting ongezond zijn, of dat schoenen op blote voeten slecht zijn voor uw gewrichten en wervelkolom. Hoewel generalisaties nooit op iedereen van toepassing kunnen zijn, kan het idee om intermittent fasting of blote-voeten-schoenen af te schaffen, om maar deze voorbeelden te noemen, een aanzienlijke bedreiging voor de gezondheid zijn, en dergelijke beoordelingen komen voort uit een vrij solide greep op waar de bekende wetenschap en het klinische bewijsmateriaal staan over een hele reeks onderwerpen die met natuurlijke gezondheid te maken hebben, waaronder deze twee.
De werkelijkheid bestaat buiten echokamers en filterbubbels
Voeg dit alles samen en we zien twee fenomenen ontstaan die een enorme invloed hebben op hoe we de wereld om ons heen zien: echokamers en filterbubbels. Echokamers zijn omgevingen die ons overmatig blootstellen aan nieuws dat we leuk vinden of waar we het mee eens zijn, en ze versterken specifieke standpunten terwijl ze onze blootstelling aan andere standpunten verminderen, waardoor onze perceptie van de beschikbare informatie wordt vervormd. Filterbubbels daarentegen doen zich voor wanneer nieuws dat we niet leuk vinden, waar we het niet mee eens zijn, of waarvan de platformeigenaren vinden dat we er niet aan blootgesteld mogen worden, eruit gefilterd wordt, waardoor onze blik op de buitenwereld vernauwd wordt.
Er is nu bijna geen onderwerp meer waar we het allemaal over eens zijn, vooral als het gaat om de grote thema's zoals politiek, gezondheid, economie en milieu. Het Pew Research Center laat zien dat het vertrouwen van het publiek in Amerikaanse regeringen de afgelopen 60 jaar dramatisch is gedaald, en deze trend wordt ook weerspiegeld in landen over de hele wereld. De Nobelprijs voor de wetenschap van vorig jaar was er helemaal op gericht om te proberen het vertrouwen van het publiek in de wetenschap te herstellen. Het probleem is, zoals we in onze eigen analyse hebben aangetoond, dat de pogingen van het establishment om het vertrouwen terug te winnen vaak precies het tegenovergestelde effect hebben. Dit is vooral het geval wanneer de centrale strategie bestaat uit pogingen om de vrijheid van meningsuiting te beperken door middel van censuur.
Ons levensbedreigende dilemma oplossen
Het zal voor ons onmogelijk zijn om dit tumultueuze probleem van de menselijke samenleving te ontrafelen, tenzij we ons meer bewust worden van de processen die zulke extreme polarisatie en fragmentatie binnen de samenleving veroorzaken. Dit betekent dat we de beperkingen van onze eigen perceptie moeten erkennen, hoe dit ons realiteitsbesef beïnvloedt, welke betekenis we ontlenen aan de informatie waaraan we worden blootgesteld, en dat we allemaal vatbaar zijn voor naïef realisme. Maar meer dan dat, we moeten ook harder werken om onszelf bloot te stellen aan meer kwalitatieve en betrouwbare informatie die niet geïsoleerd is in echokamers of vervormd door filterbubbels.
Dit is een van de redenen waarom we u elke week - al meer dan 15 jaar - nieuws over natuurlijke gezondheid geven via onze gratis nieuwsbrief, omdat we weten hoe moeilijk het is om dit soort nieuws door de filters van het reguliere nieuws en de sociale media te ontvangen.
Ja, we staan aan de rand van een afgrond, en het is belangrijk dat we inzien dat degenen die ons controleren weinig belang hebben bij het leveren van een oplossing. Zij sturen deze processen immers aan. Er zit voor ons dus niets anders op dan zelf naar oplossingen te zoeken.
Naast de behoefte aan een veel groter bewustzijn, moet een van de belangrijkste doelstellingen zijn om ons terug te trekken uit de opkomende vloed van autoritarisme en censuur. Deze twee processen kunnen volgens mij alleen onderzocht en realistisch afgewogen worden door diegenen die zowel een politiek bewustzijn als een zorg voor de mensheid hebben. Als ze steeds invloedrijker worden, in een wereld waarin echokamers en filterbubbels blijven bestaan, dan denk ik dat ze katalysatoren kunnen worden die menselijke reacties genereren die krachtig genoeg zijn om onze soort te vernietigen. Ik hoop alleen dat ik het mis heb of dat de grote aantallen van ons die een betere wereld voor toekomstige generaties willen creëren, in staat zijn om er iets aan te doen. Interessant genoeg is dit een goed jaar om er echt mee bezig te zijn, omdat het een jaar is waarin zo'n 50% van de wereldbevolking stemgerechtigd is in zogenaamde democratieën. Laten we aan de slag gaan.
P.S. We zullen binnenkort onze censuurcampagne uitbrengen, dus blijf op de hoogte!
>>> Als u nog niet bent ingeschreven voor de wekelijkse nieuwsbrief van ANH International, schrijf u dan nu gratis in via de knop SUBSCRIBE bovenaan onze website - of nog beter - word Pathfinder-lid en sluit u aan bij de ANH-Intl-stam om te profiteren van de voordelen die uniek zijn voor onze leden.
>> Voel je vrij om te herpubliceren - volg onze richtlijnen voor herpublicatie van Alliance for Natural Health International.
>>> Terug naar de homepage van ANH International
