De zich ontvouwende chemische ramp

Inhoud Secties

• ● Alomtegenwoordige PFAS
• ● De duivel die ze kenden  
• ● Toen ze het niet langer konden verbergen
• ● Europese voorzichtigheid
• ● VS - nog niet aan het programma
• ● PFAS-crisis: Wat kunnen we doen?

Door Rob Verkerk PhD
ANH-oprichter; uitvoerend en wetenschappelijk directeur, ANH Intl en ANH-USAWetenschappelijk directeur, ANH Europa

We worden elke dag gebombardeerd met door de mens geproduceerde chemicaliën. Er is steeds meer bewijs dat deze chemische belasting onze interne biotransformatie- en ontgiftingscapaciteit overweldigt, die zich in de loop van eeuwen heeft ontwikkeld en die tot voor kort alleen te maken had met gifstoffen die door onze eigen stofwisseling werden geproduceerd of natuurlijke gifstoffen die voornamelijk in onze pre-industriële voeding werden geconsumeerd.

Dit ingebouwde ontgiftingssysteem had niet gerekend op de industriële chemische revolutie die na de Tweede Wereldoorlog in alle hevigheid losbarstte, een revolutie die nu moet omgaan met tot 350.000 chemische stoffen en mengsels van chemische stoffen die in 2020 zijn opgenomen in 's werelds eerste wereldwijde inventaris van chemische stoffen en mengsels van chemische stoffen die zijn geregistreerd voor commerciële productie en gebruik.

Alomtegenwoordige PFAS

De wetenschappelijke gemeenschap, regeringen en gezondheidsautoriteiten worden zich bewust van het feit dat er een groep chemische stoffen is die een bijzondere bedreiging kan vormen - mogelijk een grotere bedreiging voor mens en milieu dan alle andere industriële persistente organische verontreinigende stoffen (POP's) samen.

We kijken niet naar één of zelfs maar een klein aantal verwante chemische stoffen. We kijken naar een enorme groep, die maar liefst 12.000 verbindingen blijkt te bevatten. De groep heet poly- en perfluoralkylverbindingen, of PFAS (spreek uit als plas-pas) afgekort. Ze hebben één ding gemeen: zeer stabiele, hardnekkige, resistente koolstof-fluorverbindingen, die tot de sterkste behoren die in de scheikunde bekend zijn. Dat geeft ze hun spreekwoordelijke naam: "voor altijd chemische stoffen", een term die de massamedia onlangs zijn gaan gebruiken.

In tegenstelling tot oudere POP's zoals DDT, chloordaan, PCB, mirex, lindaan of endosulfaan, die centraal stonden in het Verdrag van Stockholm van de Verenigde Naties, worden PFAS nog niet algemeen erkend door het publiek als een grote bedreiging voor de gezondheid.

Deze chemicaliën zijn zo zorgwekkend en ze komen nu in verschillende mate in bijna ieder van ons voor. Het nieuwste onderzoek toont aan dat bijna alle Amerikanen aanzienlijke concentraties in hun bloed - en weefsels - hebben. In tegenstelling tot sommige andere POP's hopen PFAS zich niet alleen op in vetten; ze binden zich sterk aan eiwitten - en zijn te vinden in bijna alle weefsels en organen in ons lichaam, waarbij bepaalde PFAS-chemicaliën een voorkeur hebben voor verschillende weefsels. Kortom: onze longen, levers, hersenen, botten en spieren fungeren als putten voor deze verraderlijke chemische stoffen die in bijna alle industriële sectoren worden gebruikt.

Het US Environmental Protection Agency (EPA) geeft onder andere de volgende toepassingen aan:

• waterig filmvormend schuim (of AFFF's) dat wordt gebruikt om vloeistofbranden te blussen
• verchroming, elektronica en bepaalde textiel- en papierfabrikanten
• vlek- en waterafstotend middel voor tapijten, bekleding, kleding en andere stoffen
• vetbestendig papier, fastfoodverpakkingen/-verpakkingen, magnetron popcornzakken, pizzadozen
• bepaalde shampoo, tandzijde en cosmetica
• meststoffen afkomstig van afvalwaterzuiveringsinstallaties die op landbouwgrond worden gebruikt

Het probleem is dat PFAS zich niet alleen in ons lichaam ophopen. Ze veroorzaken een groot aantal ziekten en andere negatieve effecten, waaronder kanker, schildklieraandoeningen, schade aan het immuunsysteem en aantasting van ongeboren foetussen. Hoe groter de concentratie, hoe groter het risico, maar zelfs de EPA zegt: "...sommige negatieve gezondheidseffecten kunnen optreden bij concentraties van PFOA of PFOS in water die bijna nul zijn en die de EPA op dit moment niet kan detecteren".

De volgende afbeelding (Fig. 1) geeft de huidige wetenschappelijke consensus weer, maar gezien de opkomende aard van de wetenschap en de gezamenlijke inspanningen van gevestigde belangen om hun kennis van de werkelijke gezondheids- en milieurisico's te verbergen, is dit vrijwel zeker een conservatief beeld van de werkelijke effecten.

Figuur 1. Bekende effecten van PFAS op de menselijke gezondheid. Bron: Europees Milieuagentschap.

Terwijl de wetenschap steeds grotere zorgen over onze blootstelling aan deze chemische stoffen aan het licht brengt, is er een overeenkomstig verlangen om te begrijpen hoe gezondheidsautoriteiten en de industrie dit laten gebeuren. Dat verlangen komt voort uit ons overlevingsinstinct dat ons vraagt om te leren van dingen die ons zouden kunnen schaden of doden.

De duivel die ze kenden

Op zich is het opmerkelijk dat we tot het tweede decennium van het tweede millennium hebben moeten wachten voordat sommige delen van de wereld serieus beginnen te nemen met het indammen van deze giftige stoffen. Dit gezien de chemie en kennis van vroege PFAS-verbindingen zoals Teflon®, dat sinds 1946 wordt gebruikt om pannen met antiaanbaklaag te coaten. De pure hardnekkige kracht van die koolstof-fluorverbindingen was bekend sinds 1938, toen Dr. Roy Plunkett van DuPont per ongeluk polytetrafluorethyleen (PTFE) ontdekte (Afb. 2), ook bekend als PFOA. PTFE is een belangrijke voorloper voor de productie van Teflon®, dat in 1945 een handelsmerk kreeg van een spin-off van DuPont, Chemours genaamd, en wereldwijd werd gebruikt in anti-aanbak kookgerei.

Figuur 2: Chemisch model van polyfluorethyleen (PTFE). Bron: PubChem

Een recent onderzoek, gepubliceerd op 31 mei 2023, in de Annalen van wereldwijde gezondheidheeft de gegevens onderzocht van DuPont en 3M, twee van de grootste fabrikanten van PFAS-chemicaliën. Het onderzoek bestudeert de strategieën van de industrie om het publieke bewustzijn van de giftigheid van PFAS en, als gevolg daarvan, de implementatie van regelgeving voor het gebruik ervan te vertragen. Het blijkt dat Dupont precies dezelfde strategieën gebruikte als de tabaksindustrie om het publieke bewustzijn van het verband tussen roken en longkanker te vertragen, een verband waar RJ Reynolds al in 1953 op gewezen werd.

Tot de bevindingen van het onderzoek, onder leiding van Tracey J. Woodruff, PhD, senior auteur van het artikel, professor en directeur van het UCSF Program on Reproductive Health and the Environment (PRHE) en voormalig senior wetenschapper en beleidsadviseur bij het Environmental Protection Agency (EPA), behoorden:

• Volgens een bedrijfsrapport uit 1961 ontdekte het hoofd Toxicologie van Teflon® dat Teflon®-materialen zelfs bij lage doses leververgroting bij ratten konden veroorzaken. Het rapport benadrukte de noodzaak van "uiterste voorzichtigheid" bij het omgaan met deze chemicaliën en raadde elk contact met de huid ten strengste af.
• In een interne memo uit 1970 stelde Haskell Laboratory, gefinancierd door DuPont, vast dat C8 (= PFOA, gebruikt om Teflon® te maken), een van de "oude" PFAS-verbindingen, zeer giftig was bij inademing en matig giftig bij inname. Bovendien bleek uit een privérapport dat in 1979 door Haskell labs voor DuPont werd uitgevoerd, dat honden die aan een enkele dosis C8 werden blootgesteld, twee dagen na inname stierven.
• In 1980 kwamen zowel DuPont als 3M erachter dat twee van de acht zwangere werknemers die betrokken waren geweest bij de productie van C8, kinderen hadden gekregen met aangeboren afwijkingen. Ondanks deze alarmerende ontdekking koos het bedrijf ervoor om de bevindingen niet bekend te maken en de werknemers niet te informeren. Een jaar later stond in een interne memo: "We hebben geen bewijs dat C-8 bij DuPont geboorteafwijkingen veroorzaakt.“.

De ontdekte documenten leveren overtuigend bewijs dat de chemische industrie op de hoogte was van de gevaren van PFAS, maar ervoor koos om deze kennis geheim te houden en het publiek, de regelgevende instanties en zelfs hun eigen werknemers niet te informeren over de risico's.

>>> Zie de tijdlijn van Environmental Working Group over misleiding van het publiek door Dupont, 1950 - 2003.

Met name dit onderzoek lijkt de eerste keer te zijn dat wetenschappers deze documenten van de industrie hebben geanalyseerd met behulp van methoden die specifiek ontworpen zijn om tactieken te ontdekken die doen denken aan die van de tabaksindustrie.

Toen ze het niet langer konden verbergen

PFAS begon pas echt internationale aandacht te krijgen nadat een Amerikaanse boer in West Virginia, Wilbur Tennant genaamd, eind jaren 90 zijn bezorgdheid uitte over hoe hij vond dat de vervuiling van een DuPont-fabriek in de buurt van Parkersburg, West Virginia, zijn vee ziek maakte.

De Dupont fabriek maakte Teflon® en dumpte illegaal afvalwater dat vervuild was met PFOA (C8 genoemd vanwege de 8-koolstofketen) in het grondwater. Op dat moment was Dupont hier al meer dan 50 jaar mee bezig.

Dit leidde tot een rechtszaak waarin beweerd werd dat ongeveer 70.000 mensen die afhankelijk waren van mogelijk besmet water, besmet waren.

De rechtszaak leidde tot de oprichting van de C8-studiegroep die uiteindelijk verhoogde percentages van 6 aandoeningen opspoorde bij inwoners in de buurt van de Dupont-fabriek. Deze aandoeningen waren teelbalkanker, nierkanker, schildklieraandoeningen, colitis ulcerosa, zwangerschapshypertensie en een hoog cholesterolgehalte.

Jarenlange studies van de bewoners volgden en onthulden al snel de veel grotere omvang van het probleem.

Het probleem is dat de EPA nog steeds kat en muis speelt met Chemours, met de meest recente actie tegen illegale lozing van fluorpolymeren in maart 2023.

Europese voorzichtigheid

Dit alles staat in contrast met de gezamenlijke acties die in Europa worden ondernomen om PFAS te verbieden. Het lijdt geen twijfel dat de Europese autoriteiten altijd tot de meest risicomijdende regelgevers hebben behoord. Zoals we in de loop der jaren hebben gemerkt, vormen ze vaak een groot risico voor onze vrijheid om het volledige potentieel van natuurlijke gezondheid te benutten. Europese regelgevende instanties hebben vaak moeite om onderscheid te maken tussen verbindingen die schadelijk zijn voor mensen en geen voordelen voor de gezondheid bieden, versus verbindingen die vooral dat laatste doen en alleen in bepaalde vormen of in extreem hoge doses schadelijk kunnen zijn (zie hier en hier).

Maar als het gaat om milieu- en gezondheidstoxines zoals PFAS, die geen enkel voordeel hebben voor de gezondheid, dan kunnen risicomijdende regelgevers vreemd genoeg bondgenoten worden voor natuurlijke gezondheid.

In februari van dit jaar heeft het Europees Agentschap voor Chemische Stoffen een voorstel ingediend om eerst alle ruim 10.000 PFAS-chemicaliën te beperken en vervolgens volledig te verbieden. Dit is enorm belangrijk, want het is niet het soort stapsgewijze aanpak die de Amerikaanse autoriteiten overwegen - waarbij je een aantal van de meest bestudeerde PFAS verwijdert en de industrie ze simpelweg vervangt door minder bestudeerde versies die geen netto voordeel opleveren voor mens of milieu. In feite zou het de zaken erger kunnen maken, omdat het innovatie in andere, nieuwe PFAS aanmoedigt - die allemaal die onvermoeibare koolstof-fluor 'voor altijd' bindingen bezitten.

Zelfs de Europese industrie maakt de balans op. Kijk eens naar de show van de belanghebbenden bij ChemSec, het International Chemical Secretariat, de non-profit organisatie die industrieën helpt om te schakelen naar minder giftige en gevaarlijke chemicaliën. ChemSec brengt de industrie samen (Afb. 3) en creëert wat het de "PFAS-beweging" noemt, die stelt:
"Studies hebben verbanden gevonden tussen blootstelling aan PFAS en verschillende vormen van kanker, een verlaagd geboortegewicht en nadelige effecten op het immuunsysteem.

Sinds 2020 verzamelt de PFAS Movement bedrijven die een verbod op PFAS steunen. We kijken ernaar uit dat ook uw bedrijf zich aansluit!"
 

Figuur 3. ChemSec's PFAS-beweging in Europa - op weg naar een algemeen PFAS-verbod

VS - nog niet aan het programma

De VS is een van de grootste chemieproducenten ter wereld. De Amerikaanse chemische industrie is goed voor bijna $800 miljard en chemische distributeurs leveren elke 8,4 seconden meer dan 9 ton producten uit de chemische sector aan de industrie.

PFAS is een enorme business. Meer dan 250 PFAS-chemicaliën worden op zeer grote schaal gebruikt en deze chemicaliën zijn nu alomtegenwoordig in de mens en de natuur.

Bij ANH-USA hebben we wat tests gedaan - en we zijn geschokt over wat we hebben gevonden. Volgende week brengen we een dynamisch rapport, een persmap en een video uit. We zullen onthullen waarom Amerikanen hun instanties niet moeten vertrouwen - en zeker de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) niet. De EPA ligt hier inderdaad wakker van en heeft onlangs extreem lage drinkwaterlimietniveaus voorgesteld voor zes PFAS (4 delen per biljoen (ppt) voor twee chemische stoffen en 1 ppt voor vier chemische stoffen), waarvan de EPA verwacht dat deze tegen het einde van 2023 in wetgeving kunnen worden omgezet via de National Primary Drinking Water Regulation (NPDWR). Als deze volledig wordt geïmplementeerd, beweert de EPA dat, "...de regel duizenden sterfgevallen zal voorkomen en tienduizenden ernstige, aan PFAS toe te schrijven ziekten zal verminderen"..

De regering Biden heeft toegezegd om "...belangrijke actie om de inspanningen te versnellen om het vrijkomen van PFAS te voorkomen en de opruiming en sanering van PFAS uit te breiden om de menselijke gezondheid te beschermen en het milieu te beschermen".

Maar de regering heeft nog lang niet doortastend genoeg gereageerd gezien de ernst en implicaties van PFAS-verontreiniging, en is nog niet in de buurt gekomen van een voorstel voor een algeheel verbod op het gebruik van PFAS door de industrie, naar het voorbeeld van het Europese initiatief.

PFAS-crisis: Wat kunnen we doen?

Er zijn drie belangrijke invalshoeken voor ons om de schokkende negatieve effecten van PFAS op de gezondheid en het milieu te verminderen. Deze zijn:

1. Blootstelling beperken. Herkennen waar onze belangrijkste bronnen van blootstelling zijn en deze beperken
2. Algemeen verbod op alle PFAS. Burger- en politieke druk op regelgevende instanties over de hele wereld voor algemene verboden en verplichte etikettering van PFAS
3. Vrijwillige verwijdering van PFAS door de industrie. Druk uitoefenen op bedrijven om PFAS vrijwillig uit hun producten te verwijderen, vooruitlopend op verboden, en bedrijven boycotten die geen dringende actie ondernemen.

Bovendien is er nog zoveel meer dat gedaan kan worden om veilige manieren te vinden om PFAS in ons lichaam om te zetten en te ontgiften, terwijl ook land en waterhoudende grondlagen die vaak jarenlang met PFAS zijn belast, worden ontsmet.

We gaan de komende weken en maanden nog veel meer doen over PFAS.

Maar - alstublieft - schrijf u gratis in voor de ANH-USA nieuwsbrief (zie inschrijvingsvak onderaan de webpagina) of blijf hier op de hoogte, dan sturen we u de details door na de lancering van onze Amerikaanse campagne volgende week via ANH-Intl.

>>> Als u nog niet bent ingeschreven voor de wekelijkse nieuwsbrief van ANH International, schrijf u dan nu gratis in via de knop SUBSCRIBE bovenaan onze website - of nog beter - word Pathfinder-lid en sluit u aan bij de ANH-Intl-stam om te profiteren van de voordelen die uniek zijn voor onze leden.

>> Voel je vrij om te herpubliceren - volg onze richtlijnen voor herpublicatie van Alliance for Natural Health International.

>>> Terug naar de homepage van ANH International