Datum:23 augustus 2023
Inhoud Secties
- ● Waarom de wetenschap complexe, biologisch gerelateerde problemen niet kan oplossen
- ● Het verblinde, achterhaalde wetenschappelijke model
- ● Wat neem je aan?
- ● Reductionisme en silo's
- ● De corruptie van een toch al gebrekkig wetenschappelijk model
- ● Waarom ik de wetenschappelijke wereld heb verlaten
- ● Onderwijs 2.0
- ● Een perfect verbond: ANH en IPAK
- ● Levensgeneeskunde: een nieuw paradigma en een nieuwe taal
Door Rob Verkerk, Ph.D.
Uitvoerend & wetenschappelijk directeur, Alliance for Natural Health (Intl1 en USA2)
1www.anhinternational.org
2www.anh-usa.org
Dit artikel is medegepubliceerd op de Popular Rationalism substack van James Lyons-Weiler PhD
"Een dag doorgebracht zonder het zien of horen van schoonheid, de contemplatie van mysterie, of het zoeken naar waarheid of perfectie is een armoedige dag; en een opeenvolging van zulke dagen is fataal voor het menselijk leven."
- Lewis Mumford (1895 - 1990); socioloog, historicus, filosoof
Waarom de wetenschap complexe, biologisch gerelateerde problemen niet kan oplossen
Ondanks de ongelofelijke vooruitgang in wetenschap en technologie, die alles heeft opgeleverd van ruimte- en diepzeeverkenning, wolkenkrabbers en verbrandingsmotoren tot computers, satellietcommunicatie en orgaantransplantaties, is de vooruitgang op veel gebieden die grote aantallen levens beïnvloeden zeer beperkt geweest. Neem bijvoorbeeld sociale ontwikkeling, de preventie of behandeling van chronische ziekten, de door mensen veroorzaakte vernietiging van de natuurlijke omgeving of onze politieke systemen.
Zelfs de technologieën die worden aangeprezen als enorme successen hebben hun keerzijden. Antibiotica en hun snel opkomende keerzijde, antimicrobiële resistentie, en covid-19 mRNA-vaccins, en het niet nakomen van hun belofte om veilig te zijn en effectief in het elimineren van SARS-CoV-2, zijn twee voorbeelden.
Fundamenteel voor de vele mislukkingen in menselijke pogingen om complexe problemen aan te pakken zijn twee gemeenschappelijke kenmerken. De ene is het overmatige vertrouwen op een simplistische, niet-ontwikkelde versie van de wetenschappelijke methode die probeert om objectiveren en verminderen alles tot zijn onderdelen, in de hoop dat wanneer u alle onderdelen samenvoegt, u het geheel beter begrijpt. Zodra u het geheel begrijpt, of moet ik zeggen, denkt dat u het geheel begrijpt, krijgt u een beloning. Dat is de mogelijkheid om het systeem te controleren dat u denkt te begrijpen, maar meestal niet begrijpt. Een travestie van onze tijd is dat wij onszelf in machtsposities plaatsen en niet weten wat zij niet weten. Of tenminste, ze doen alsof ze het niet weten.
Deze wetenschappelijke methode is iets geworden wat ons met een bijna religieuze vurigheid wordt gevraagd te volgen. Letterlijk wordt ons gevraagd om "de wetenschap te volgen" in plaats van welke religie, spirituele of andere weg dan ook. We moeten een onpeilbaar vertrouwen houden in de superkrachten van de wetenschap, krachten die wij gewone stervelingen niet zullen en niet hoeven te begrijpen. We moeten gewoon vertrouwen hebben in de wetenschappers, zoals we hoorden op de recente Nobelprijs top in Washington DCgehouden in mei. Alle andere meningen zullen worden gehouden als wetenschappelijke desinformatieen maakt u zich geen zorgen, AI zal worden gebruikt om het op te sporen en te censureren.
Het verblinde, achterhaalde wetenschappelijke model
Het punt is dat het reguliere wetenschappelijke establishment, dat ontegenzeggelijk een van de meest dominante krachten is geworden die de menselijke samenleving sturen, een probleem heeft. Het werkt op basis van een beperkte en sterk verouderde Newtoniaans-Cartesiaanse kijk op de wereld. Het kan prima werken als je een machine uit elkaar haalt, in onderdelen verdeelt, elk onderdeel evalueert en meet, en alles weer in elkaar zet. Dat is iets wat Chinese technologen goed onder de knie hebben, vandaar hun vermogen om elke technologie die in het Westen ontwikkeld is, te onderwerpen aan reverse-engineering, wat leidt tot de productie en verkoop ervan tegen een fractie van de prijs van het originele item. Dit werkt omdat machines ruimtelijk werken in 3 meetbare dimensies die wij kennen als lengte, diepte en hoogte.
Het probleem is dat we al sinds Einstein weten dat de ruimte minstens 4 dimensies heeft. Maar daar houdt het niet op. Sinds Einstein zijn Algemene Relativiteitstheorie formuleerde, zegt de Snaartheorie - die nu algemeen geaccepteerd is onder natuurkundigen - dat er minstens 10 of zelfs 11 dimensies zijn, 11 uitgaande van de uitgebreide versie die M-theorie genoemd wordt. Of, als u echt wilt verdwalen in de ruimte, probeer dan Quantum Mechanica eens. Hier moeten we leven met het idee van oneindige dimensies - iets waar de meesten van ons moeite mee hebben.
Dus als we de heersende Newtoniaans-Cartesiaanse visie gebruiken om naar echt complexe dingen te kijken, zoals het leven, of geneeskunde, waarbij het laatste zich bezighoudt met het proberen te herstellen of optimaliseren van de gezondheid van een mens - onze soort vertegenwoordigt het meest complexe organisme, levensvorm of entiteit die we kennen - lopen we tegen problemen aan. Dat komt omdat we ervan uitgaan dat lineaire ruimte-tijd logica, opgebouwd uit het nu passé Newtoniaans-Cartesiaanse paradigma, de manieren van de werkelijkheid weerspiegelt.
Als we aannemen dat elke discipline, of die nu wetenschappelijk is, zoals scheikunde, natuurkunde, biologie of kosmologie, of geesteswetenschappelijk, zoals filosofie, sociologie of antropologie, iets vertegenwoordigt dat in de buurt komt van een volledig begrip van elke discipline, kunnen we ook aannemen dat we het hele plaatje zien als we al die disciplines samenvoegen.
Wat neem je aan?
Hier stuiten we op twee grote problemen. Ten eerste lijkt de veronderstelling dat elke discipline bijna volledig begrepen wordt, onjuist op basis van het feit dat geen van de reguliere wetenschappen de ruimtetijd in meer dan 4 dimensies accepteert. We worden hieraan herinnerd door inter- en transdisciplinair onderzoek, bijvoorbeeld wanneer een specialist in zowel natuurkunde als biologie, die zich ontvouwt als de snel opkomende discipline van de biofysica, ons vertelt dat processen binnen en relaties tussen organismen grotendeels worden aangedreven door elektromagnetische velden, die soms het bioveld worden genoemd. Bij wijze van voorbeeld beginnen we dan de beperkingen van de biologie in te zien wanneer deze als enige lens wordt gebruikt om biologische systemen te bekijken.
>>> FEATURE: Frequenties (deel 1) - ontrafelen van de mysteries van het leven
Het tweede probleem is nog fundamenteler. We hebben in elk van de disciplines zo veel informatie ontwikkeld dat als we mensen een discipline willen leren en hen er vervolgens professioneel in willen laten specialiseren, de meesten moeite hebben om tijdens hun leven buiten de grenzen van die discipline te treden. Ze verdwalen in het reductionisme en de objectiviteit van hun onderzoek, een benadering die hen steeds dieper in hun silo brengt. Er is geen tijd om eruit te klimmen en het grote geheel te zien, waarbij naar alle andere bekende silo's wordt gekeken.
Net zoals een kind erop vertrouwt dat de connect-the-numbered-dots tekening iets tastbaars zal onthullen, hopen wij ook dat de onbekende silo's niet zo talrijk zijn dat ze ons verhinderen om een nauwkeurige weergave van de werkelijkheid te krijgen. Op dit punt zouden we gemakkelijk in een ander konijnenhol kunnen duiken, een konijnenhol dat de toenemende afhankelijkheid van de mens van technologie onderzoekt om onze soort van de natuur te scheiden, een idee dat met enorm inzicht en enorme diepgang werd overwogen door een van de grootste denkers van ons huidige tijdperk, Charles Eisenstein, in zijn verhandeling uit 2007, De opkomst van de mensheid. Toen ik dit boek las, was ik verbaasd over de parallellen tussen Eisensteins denken en mijn eigen denken. Dit gedeelde beeld kan alleen ontstaan door meerdere visies vanuit verschillende lenzen te aanvaarden, iets wat de meesten van ons alleen kunnen bereiken door autodidactisch leren. Of leren via niet-mainstream bronnen, iets waar ik zo op in zal gaan.
Reductionisme en silo's
Het punt is dat de academische wereld is opgezet om diegenen te belonen die diep in hun specialistische silo's duiken, zo is de blinde acceptatie dat steeds diepere kennis van geïsoleerde elementen van de werkelijkheid meer over de wereld zal onthullen, en meer kansen biedt voor controle en uitbuiting. Een Nobelprijs is voor velen de ultieme beloning. Toevallig is deze neiging voor jonge academici om één beperkt vakgebied te bestuderen, dat vaak een flinke dosis dogma's bevat, en dan een academische carrière op te bouwen waarbij ze zich de rest van hun professionele leven hyper-specialiseren, eigenlijk iets nieuws voor mensen.
Het kwam pas echt op gang na de tweede industriële revolutie, die massaproductie en 'hoogwaardige' technologie met zich meebracht. Toen het door de belastingbetaler gefinancierde 'blue sky' onderzoek, dat er echt op gericht was om ons begrip van de wereld en het universum om ons heen te verdiepen, aan het eind van de 20e eeuw op een zijspoor werd gezet, ten gunste van onderzoek dat werd gefinancierd door bedrijven die de bevindingen wilden exploiteren voor hun eigen gewin, werd de race naar de diepten van de discrete silo's steeds hectischer. Geholpen en bijgestaan door financiële prikkels die als snoepjes werden uitgedeeld aan onderzoekers en universitaire onderzoeksgroepen.
De corruptie van een toch al gebrekkig wetenschappelijk model
De corporatisering van het onderzoek en de financiering ervan bracht de wijdverspreide corruptie van wetenschap, technologie en geneeskunde met zich mee, met dank aan menselijke hebzucht. De kenmerken hiervan zijn belangenverstrengeling, manipulatie van gegevens en het inzetten van de wereldwijde media voor reclamedoeleinden. Vanuit het perspectief van een onderzoeker geldt dat hoe dieper u in uw specifieke silo gaat, hoe abstracter uw vakgebied wordt en hoe minder het publiek, of iemand in een ander vakgebied, het kan begrijpen. Veel van uw moeite gaat zitten in het bekijken van uw onderzoeksgebied in termen van getallen, waarbij u in gedachten houdt dat wetenschap voor een groot deel bestaat uit het benoemen en nummeren van dingen, in de verwachting dat de analyse of modellering van deze getallen u zal helpen om het beter te begrijpen. Het probleem is dat als u een heleboel veronderstellingen maakt, waarvan sommige interdisciplinair onderzoek u zou vertellen dat ze ronduit verkeerd zijn, en u vervolgens met uw getallen gaat spelen en ze manipuleert op manieren die u helpen uw zaak te bepleiten, uw carrière te bevorderen, uw kansen op doorlopende financiering te verbeteren, of uw financier, waarschijnlijk een of andere bedrijfsentiteit, dominanter te maken op de markt, er een heleboel mogelijkheden zijn om dingen "verkeerd" te laten gaan. In feite is de kans groot dat de wetenschap die uit uw wetenschappelijke worstmachine komt niet in de buurt komt van een weergave van wat wij graag de "echte wereld" noemen, waarover nog steeds geen consensus bestaat.
Waarom ik de wetenschappelijke wereld heb verlaten
Hiermee beëindig ik mijn inleiding en wandeling. Ik hoop dat ik hiermee enigszins heb kunnen uitleggen waarom ik 22 jaar geleden de kans op een vaste aanstelling op het gebied dat losjes wordt omschreven als "duurzame landbouw" aan een grote universiteit, namelijk het Imperial College in Londen, heb afgeslagen, waar ik mijn Masters (met onderscheiding) en mijn Ph.D. (in twee jaar) heb gedaan en tot mijn zevende jaar als postdoconderzoeker ben doorgegaan. Ik had gezien hoe de financiering in de jaren negentig steeds meer verschoof van overheidsinstanties naar de particuliere sector. In drie afzonderlijke projecten die ik leidde, respectievelijk in Oost-Afrika, Centraal-Azië en Zuidoost-Azië, zag ik hoe er geen animo was om onderzoeksresultaten die bevestigden dat op de natuur afgestemde benaderingen van de landbouw op bijna elke schaal superieur waren in vergelijking met benaderingen die afhankelijk waren van intensieve agrochemische inputs, naar de echte wereld te vertalen (die uitdrukking is er weer). Financiers wilden deze projecten alleen gebruiken als bewijs van hun milieuverdiensten, een praktijk die we nu groenwassen. Ze wilden niet dat er iets in de weg kwam te staan van hun resultaat, wat betekende dat alles wat de nettoverkoop van hun productiemiddelen zou kunnen verminderen, onaantrekkelijk was. Dat betekende ook dat landbouwsystemen met een lage intensiteit en gedeeltelijk zelfbeheer onaantrekkelijk waren. Als de natuur het werk doet, door de werking van secundaire metabolieten van planten van lokale of erfgoedvariëteiten die epigenetisch zijn aangepast aan een bepaalde omgeving, geholpen door bacteriën en schimmels in organisch rijke, levende bodems, en een volledige aanvulling van roofdieren en parasitoïden die planteneters en andere potentiële ziekteverwekkers in toom houden, dan is dat gewoon niet goed voor de zaken.
Een andere grote druppel die de emmer deed overlopen was voor mij de desinteresse onder academici van verschillende disciplines om bevindingen uit te wisselen en te kijken hoe ze een completer beeld van een bepaald vakgebied kunnen geven. Ik herinner me een gesprek met een oncoloog tijdens een bijeenkomst op de hoofdcampus van het Imperial College in South Kensington, Londen, in 2001. Toen ik vertelde over mijn interesse in de ontdekking dat juist die verbindingen, glucosinolaten, die wij hadden gevonden bescherming boden aan koolgewassen tegen insecten en schimmelpathogenen, ook het onderwerp bleken te zijn van intensief onderzoek door andere onderzoekers naar hun kankerbeschermende eigenschappen, was de oncoloog niet verbaasd. Het leek erop dat ik een wetenschappelijke kwestie aan de orde had gesteld die voor hem totaal irrelevant was, aangezien zijn specialisatie volledig gericht was op de toepassing van chemotherapie, radiotherapie en chirurgie voor de behandeling van kanker (vergeet preventie). Dat is wat oncologen doen, en dat is waar het grootste deel van de onderzoeksfinanciering te vinden is.
Voor mij was de reactie van de oncoloog een van die levensveranderende momenten. Ik ben dankbaar dat ik de gelegenheid heb gehad voor dat niet-gesprek, dat ik een andere deur heb gezien van het oneindige aantal dat toegankelijk is in het kwantumrijk. Binnen een paar maanden, in 2002, liep ik weg van mijn positie aan de universiteit en richtte ik de non-profit op die ik vandaag de dag nog steeds leid, de Alliantie voor Natuurlijke Gezondheid. We hadden één centrale missie, een missie die vandaag de dag nog steeds van kracht is, namelijk het beschermen en promoten van natuurlijke benaderingen van gezondheid, inclusief het recht op toegang daartoe, gezien de enorme en aanhoudende druk van overheden en bedrijven om deze te marginaliseren, in diskrediet te brengen, te censureren of te (over)reguleren.
Voor sommigen lijkt het misschien een strijd tussen David en Goliath. Maar na verloop van tijd zie ik het steeds minder als een strijd. Het is echter wel een missie en een visie die inhoudt dat we een nieuwe weg inslaan, een nieuwe kijk op mensen en de manieren waarop we onze gezondheid kunnen beheren, interactief met de natuur. Sommigen denken misschien dat de missie onhoudbaar is, omdat het erom gaat dat de meerderheid van de mensen op aarde op een dag hun gezondheid grotendeels beheren door samen te werken met de natuur, in plaats van ertegen. Maar vergeet niet dat we een enorme troef aan onze zijde hebben. Het heet de natuur. En die is oneindig veel geraffineerder en flexibeler dan al het geld, de regelgevende macht en de propagandamachines die de farmaceutische industrie en haar handlangers in de weg kunnen staan.
Onderwijs 2.0
Om deze richting in te slaan, en om alle redenen die ik hierboven heb uiteengezet, moeten we ook een alternatief creëren voor het reguliere onderwijssysteem. Dat komt omdat het reguliere systeem zo diep geworteld is in dogma's en het Newtoniaans-Cartesiaanse model van de wereld, dat het niet in staat is om oplossingen te vinden voor de meest complexe problemen waar we mee te maken hebben met biologische en ecologische systemen waarvan de mens nu onvermijdelijk een belangrijk onderdeel is. Daarom hebben we overal om ons heen crises op het gebied van menselijke gezondheid en sociale en politieke problemen.
Een perfect verbond: ANH en IPAK
Daarom zijn wij bij de Alliance for Natural Health (ANH) erg blij dat we James Lyons-Weiler kunnen vergezellen bij de educatieve tak van de Alliance for Natural Health (ANH). Instituut voor zuivere en toegepaste kennis (IPAK EDU)in het delen van onze kennis en ervaring met het publiek. Ik ben niet alleen enthousiast omdat ik graag lesgeef en relevante informatie en ideeën met anderen deel. Belangrijker is dat ik gedreven ben om een positief verschil te maken in het leven van mensen, zodat we de overgang naar een wereld die meer op één lijn staat met de natuur kunnen vergemakkelijken. Niet één waarin de natuur wordt gezien als ondergeschikt aan de mens, of simpelweg als een exploiteerbare hulpbron. Niet één die de eigenschappen ontkent waarvan we weten dat ze bestaan en die ons onze menselijkheid geven, eigenschappen die niet beschreven kunnen worden door de beperkte lenzen van de huidige mainstream wetenschap.
James - of mag ik zeggen - Jack, zoals wij hem kennen, deelt veel elementen van zijn academische achtergrond met mij. Onze eerste kennismaking met wetenschap op tertiair niveau betrof het kijken door een ecologische lens. Als jonge wetenschappers waren we allebei altijd geïnteresseerd geweest in systemen in plaats van in silo's. We gaven de voorkeur aan holisme in plaats van reductionisme. We gaven de voorkeur aan holisme in plaats van reductionisme. Netwerken in plaats van lineaire processen. In de loop der jaren zijn we ook gaan inzien dat sommige dingen - vaak belangrijke dingen - die ons als studenten werden geleerd, verkeerd, misleidend of gewoonweg fantasievol waren. We kunnen dat alleen maar inzien omdat we nu meer weten, ook van een verscheidenheid aan andere vakgebieden, en we erkennen dat oversimplificatie soms slecht kan uitpakken. En dat is nog voordat het gecorrumpeerd wordt door slechte actoren die zovelen blindelings vertrouwen als de primaire producenten van gezondheidsproducten (=farmaceutica), zoals hier wordt geïllustreerd lijst met overtredingen van farmaceutische bedrijven.
Levensgeneeskunde: een nieuw paradigma en een nieuwe taal
Met deze inter- en transdisciplinaire visie bied ik mijn cursus aan via het ANH Gezondheidscreatie Faculteit bij IPAK, vanaf volgende maand. Het heet Life Medicine - Een nieuw systeem voor multi-systeemregeneratie. Centraal staat het gebruik van meerdere lenzen om af te leren en opnieuw te leren hoe het menselijk lichaam werkt, in relatie met de binnen- en buitenwereld. Het houdt rekening met een verscheidenheid aan zienswijzen en bekijkt het menselijk lichaam vanuit meerdere perspectieven, waaronder de bio-energetische, biofysische en biochemische. We zullen zowel de menselijke geest als het lichaam onderzoeken, maar ook het bewustzijn, en dit eeuwige en netelige onderwerp dat de mainstream liever wil laten verdwijnen, genaamd geest. Maar we zullen ook kijken naar de structuren en systemen van de gezondheidszorg en hoe we onszelf kunnen helpen, en hoe beoefenaars van alle modaliteiten kunnen profiteren van deze inter-, trans- en multidisciplinaire kijk, zodat we een meer verenigd en universeel beeld krijgen van de menselijke gezondheid. Eén die niet opgesloten zit in de taal of het jargon van haar modaliteit. Maar die altijd door de natuur wordt geleid.
Vanwege de multidisciplinaire aard van de cursus, beloof ik bij de basis te beginnen, studenten met me mee te nemen en samen onze kennis en begrip op te bouwen. Ik heb er al verschillende vragen over gekregen van geïnteresseerde leken, en ik kan bevestigen dat, volgens de principes van IPAK waar wij het volledig en ongeveinsd mee eens zijn, deze cursus geschikt is voor iedereen. Leken of gezondheidswerkers. Het enige wat u nodig hebt, is een sterke interesse in gezondheid.
Ik hoop een aantal van jullie te zien op de startdag, dinsdag 19 september 2023, vanaf 11:30 uur EST (VS), 16:30 uur BST (VK). De cursus loopt daarna wekelijks, 75 minuten per sessie, gedurende 12 weken, en bij elke sessie zijn vragen en antwoorden inbegrepen. De totale kosten zijn US$160 en u kunt aanmelden nu.
>>> Meer informatie over de ander aanbod van de ANH Faculteit Gezondheidscreatie
>>> Als u nog niet bent ingeschreven voor de wekelijkse nieuwsbrief van ANH International, schrijf u dan nu gratis in via de knop SUBSCRIBE bovenaan onze website - of nog beter - word Pathfinder-lid en sluit u aan bij de ANH-Intl-stam om te profiteren van de voordelen die uniek zijn voor onze leden.
>> Voel je vrij om te herpubliceren - volg onze richtlijnen voor herpublicatie van Alliance for Natural Health International.
>>> Terug naar de homepage van ANH International
