Datum:14 maart 2024
Inhoud Secties
- ● Luister naar het artikel
- ● Lees het artikel
- ● Taboe of niet taboe
- ● Wat drijft gezondheid?
- ● Twee olifanten in de kamer
- ● Faalpunt 1: losgekoppelde silo's
- ● Faalpunt 2: Vuil geld
- ● Een nieuw gezondheidssysteem baren
Door Rob Verkerk PhD, oprichter, uitvoerend & wetenschappelijk directeur
TOPLINE
- Gezondheidssystemen gaan kapot en regeringen en politici lijken te vermijden om naar de onderliggende redenen voor het falen te kijken en proberen ons in plaats daarvan te laten geloven dat meer financiering, digitale gezondheid en AI ons zullen redden.
- Hoewel de redenen voor het falen complex en gelaagd zijn, komen de meeste voort uit twee fundamentele problemen: ten eerste is er het silodenken dat deel uitmaakt van het medisch reductionisme dat ons het heersende biomedische model heeft gegeven, en ten tweede is er het vuile geld.
- De reguliere gezondheidssystemen zijn overgenomen door farmaceutische belangen en leveren of bevorderen geen gezondheid, maar zijn in de eerste plaats gezondheidszorgsystemen die producten en diensten leveren aan zieke mensen. De volksgezondheid is op dezelfde manier in handen genomen en vervolgens geïntegreerd in het gezondheidsbeleid van de overheid.
- We hebben een model ontwikkeld voor toekomstgerichte, gemeenschapsgerichte gezondheidssystemen die ecologisch op elkaar zijn afgestemd, die met de natuur werken en niet ertegen. Wij zoeken gesprekken met mensen of organisaties die ons zouden kunnen helpen met onze volgende stappen.
Luister naar het artikel
Lees het artikel
Het lijdt geen twijfel dat wat wij "gezondheidszorg" noemen, in een crisis verkeert. Nergens zien we dit duidelijker dan in het grootste gezondheidszorgsysteem ter wereld, de National Health Service (NHS) van het Verenigd Koninkrijk. Nu veel landen over de hele wereld op verkiezingen afstevenen, staat het repareren van de gezondheidszorg hoog op de lijst van de politieke programma's van de verschillende partijen. Veel politici denken dat dit kan worden opgelost door simpelweg meer geld te geven - van de belastingbetaler - terwijl de techneuten hun hoop vestigen op digitale gezondheid en AI.
Taboe of niet taboe
In een wereld waarin taboes worden gecreëerd rond bijna elk gebied dat de heersende stroming van onze zogenaamde beschaving uitdaagt - een stroming die geleid wordt door de dominante bedrijfs- en politieke belangen van het moment - zijn er een heleboel hoofdoorzaken voor het falen van de gezondheidszorg die in het openbare spraakgebruik buiten schot zijn geraakt. U hoeft alleen maar te proberen een publiek debat op gang te brengen waarin opties voor massale vaccinatie tegen COVID-19 worden overwogen om te weten hoe deze taboes werken.
Dit soort taboes wordt in het leven geroepen door de bedrijfskrachten die grote delen van de medische wetenschap en het onderwijs en de wereldwijde communicatienetwerken controleren. De belangrijkste politieke partijen, de onderwijsinstellingen die artsen en andere gezondheidsprofessionals opleiden, de bestuurders en bureaucraten die "gezondheidssystemen" beheren, de reguliere media die met het publiek communiceren en de sociale media die de communicatie tussen het publiek faciliteren, worden allemaal door deze uniforme perspectieven geconditioneerd en dragen uiteindelijk grotendeels dezelfde soort informatie met zich mee. Het werkt allemaal op basis van de vooronderstelling dat als je iets maar vaak genoeg hoort, je gaat denken dat het de waarheid is. Ja, onze waarneming bepaalt ons gevoel van de werkelijkheid, dus als onze waarneming gemanipuleerd wordt, wordt ook ons gevoel van de wereld om ons heen gemanipuleerd.
Wat drijft gezondheid?
Maar laten we eens wat dieper graven. Naar schatting wordt minder dan 20 procent van de gezondheidsresultaten die we in ons leven ervaren, bepaald door de systemen van klinische zorg waarmee we te maken hebben. De rest wordt bepaald door de dingen die we in ons dagelijks leven doen, in onze slaapkamers, badkamers, keukens en op onze werkplekken. Hoe lang we zitten, hoe we bewegen, hoe lang en hoe vaak. De aard van stress, hoe we op stress reageren, hoeveel we onszelf uitdagen om ons aanpassingsvermogen te vergroten. Hoeveel betekenis we in ons leven vinden, de mate van sociale en natuurlijke verbondenheid die we voelen en ervaren, en nog veel meer.
Ironisch genoeg zijn dit precies de dingen die de meeste clinici, wier taak het is om de gezondheid te verbeteren door ziekten te voorkomen of te behandelen, geneigd zijn te negeren. Sommigen negeren deze cruciale determinanten en invloeden op de gezondheid onbewust, omdat ze zich niet bewust zijn van deze kwesties, terwijl anderen het opzettelijk doen, omdat het ofwel te moeilijk is, omdat ze de relevante vaardigheden niet hebben verworven, of omdat het gewoon te tijdrovend is.
Dan moeten we onszelf de vraag stellen: hoe zijn we op deze plek gekomen?
Twee olifanten in de kamer
Ik wil twee zeer fundamentele kwesties schetsen die ten grondslag liggen aan de meeste andere redenen. Degenen onder ons die geïnteresseerd zijn in het co-creëren van gezondheidssystemen die met en niet tegen de natuur werken, moeten deze redenen goed genoeg begrijpen om ervoor te zorgen dat ze worden uitgesloten van de nieuwe systemen die de maatschappij zo hard nodig heeft.
Als we gezondheidsstelsels willen die geschikt zijn voor de komende generaties, moeten we echt onze gemeenschappelijke vingers uit de mouwen steken en aan de slag gaan, want de omvang van de komende cascade van slechte gezondheid en ziekte die deel uitmaakt van een slecht aangepaste, ouder wordende bevolking in een steeds meer gepolariseerde en losgekoppelde wereld, is groot.
Ironisch genoeg zou de recente vooruitgang in ons begrip van de mens en de evolutionaire achtergrond van onze soort ons meer dan ooit in staat moeten stellen om met deze problemen om te gaan. Maar helaas hebben de steeds meer controlerende, autoritaire systemen die de richting van samenlevingen over de hele wereld bepalen, een enorme invloed op de manier waarop we onze talloze uitdagingen aanpakken. Economist Intelligence schat dat slechts 8 procent van de wereldbevolking nu in volwaardige democratieën leeft, terwijl 55% wordt geregeerd door autoritaire of hybride regimes. De rest, een aanzienlijke 37 procent, leeft in gebrekkige democratieën.
Faalpunt 1: losgekoppelde silo's
Een van de belangrijkste redenen voor de structurele onrust in de "gezondheidszorgsystemen" is het silo karakter van het moderne, Westerse wetenschappelijke denken zoals toegepast op de geneeskunde, een denken dat geleid heeft tot verregaande specialisatie, meestal ten koste van het holisme. Het heeft geleid tot biomedisch reductionisme dat stevig verweven zit in het DNA van het hedendaagse reguliere medische systeem. Dit verlangen en vermogen van mensen om diep in de silo's van kennis en menselijk streven te duiken, heeft ongetwijfeld geholpen om ontelbare levens te redden, vooral bij het verlenen van acute zorg. Maar het heeft ook grote schade aangericht, waaronder de dood, nu geneesmiddelen op recept naar schatting de op twee na belangrijkste doodsoorzaak zijn, na hartaandoeningen en kanker.
Net zo relevant is het feit dat het biomedische reductionisme van de medische mainstream zeer slecht aangepast is aan onze huidige situatie van vergrijzende bevolkingen in geïndustrialiseerde landen, die geconfronteerd worden met een overweldigende en groeiende last van chronische en geestelijke gezondheidsproblemen. Voor een deel komt dit doordat er hyper-specialisatie heeft plaatsgevonden zonder dat er voldoende inspanning is geleverd om inter-, trans- en interdisciplinaire kwesties aan te pakken. Dit heeft het vermogen beperkt om het grote geheel te zien en, in het bijzonder, het ongelooflijke belang van de verbinding tussen biologische en energetische systemen die prachtig met elkaar verbonden en genetwerkt zijn.
Hier komt het: het is de toenemende en schijnbaar niet gewaardeerde ontkoppeling van deze systemen, niet het ontbreken van de juiste cocktail van medicijnen of een ontbrekende technologie, die de centrale boosdoener is in de escalerende ziekte van de maatschappij.
Faalpunt 2: Vuil geld
De tweede grote onderliggende reden voor het toenemende falen van het heersende mainstream biomedische model is de hardnekkige verbinding met bedrijfsbelangen, met name farmaceutische belangen en belangen van vaccins. Ja, het lijkt misschien een taboe om te beweren dat Big Pharma smerig is, maar het is een bedrijfsonderneming met een geschiedenis van fraude en illegaal gedrag, zoals onlangs nog bleek uit de schikking van $26 miljard die 4 vooraanstaande medicijnfabrikanten zijn overeengekomen vanwege hun rol in het veroorzaken van de huidige opioïdencrisis.
Niet alleen de grote farmaceutische bedrijven zijn het probleem. Het zijn ook al die organisaties en individuen die gevoed worden door het geld van Big Pharma. Dat geldt ook voor de mensen die regeringen, agentschappen en politieke comités leiden die aandelen hebben in deze bedrijven. Het zijn de grote media die voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van reclame-inkomsten van Big Pharma. En het zijn ook de kanker- en andere medische liefdadigheidsinstellingen die fronten zijn geworden voor de farmaceutische industrie.
Samen hebben deze belangen het beeld dat de meeste mensen hebben van wat gezondheidszorg (en zelfs gezondheid zelf) inhoudt, vervormd, waardoor het synoniem is geworden voor het leveren van klinische zorg en vooral farmaceutische medicijnen (herinner aan mijn openingszin waarin ik verwees naar onderzoek waaruit blijkt dat klinische zorg slechts 20% van de gezondheidsresultaten uitmaakt).
Als gevolg daarvan heeft het systeem van "gezondheidszorg" waar de meeste mensen op vertrouwen, weinig te maken met de zorg voor de gezondheid van mensen. Het heeft vooral te maken met het leveren van producten en diensten aan zieke mensen, dus zou het beter omschreven kunnen worden als ziektezorg.
Er zijn meerdere boeken geschreven over de verovering van het medisch-industrieel complex door Big Pharma, waaronder dat van de voormalige redacteur van de New England Journal of Medicine Marcia Angell, in haar verhandeling, De waarheid over farmaceutische bedrijven (Penguin Random House, 2005). Een andere, Cochrane mede-oprichter Peter Gotszche's Dodelijke medicijnen en georganiseerde misdaad: hoe de farmaceutische industrie de gezondheidszorg heeft gecorrumpeerd (CRC Press, 2013).
Sinds de revolutie in de organische chemie in het midden van de 20e eeuw op gang kwam en men erachter kwam dat uniek gemodificeerde moleculen gepatenteerd konden worden, heeft de farmaceutische industrie een diepe vooringenomenheid gehad over het gebruik van chemische oplossingen om menselijke lichamen en geesten te behandelen, die grotendeels als biochemische machines worden gezien. Artsen, onderzoekers en zelfs patiënten zijn ervan uitgegaan dat het lichaam heeft nodig Deze chemische stoffen zijn meestal gepatenteerde, nieuw in de natuur voorkomende chemische stoffen waar onvoldoende tijd voor aanpassing aan is geweest. Vanuit evolutionair perspectief is dit eigenlijk een pervers concept. Het kan toch niet zo zijn dat het ontkennen van onze inherente behoefte aan een farmaceutisch medicijn de belangrijkste reden is voor zoveel ziekte, en dat ziekte verholpen zal worden als meer mensen meer toegang krijgen tot meer medicijnen? (Kijk wat er gebeurd is met opioden...)
Laten we dus eens kijken wat we doen aan de dingen die de 80% van gezondheidsresultaten beïnvloeden, de dingen buiten de klinische zorg. Hier staat een deel van het reguliere medische systeem in de schijnwerpers, dat bedoeld is om het zware werk op het gebied van gezondheidsbevordering te doen. Het is ook verre van onafhankelijk van bedrijfsbelangen en het is ook onverbiddelijk verbonden met het medisch-industriële complex, en nog nauwer verweven met het overheidsbeleid. Het heet "volksgezondheid" en het is een multidisciplinaire aanpak die zijn oorsprong vindt in een prijzenswaardig concept dat voor het eerst werd geformuleerd in de jaren 1920, namelijk de "wetenschap en kunst van het voorkomen van ziekten". Zo groot als dit systeem is geworden, het is ook goed en wel vastgelegd.
Wilt u bewijs? De cholesterolmythe die "statine-naties" heeft gecreëerd, en de vetarme mythe die miljoenen suiker- en opioïdeverslaafden heeft gemaakt, zijn slechts twee van de vele voorbeelden.
Maar het gaat nog verder.
Dit is eigenlijk een heel fundamenteel punt en een punt dat twee verschillende, scheve basisbenaderingen van het beheer van de menselijke gezondheid onderscheidt. De ene kant, verreweg de zwaarste en meest invloedrijke, is de arena van het medisch-industrieel complex, dat ook wel beschouwd wordt als een medisch-onderwijs-industrieel complex. Het heeft een zeer beperkt perspectief op de werking van het menselijk lichaam en geest aangemoedigd. Het heeft de verwachting gecreëerd dat ziekten gediagnosticeerd moeten worden aan de hand van karakteristieke symptomen en vervolgens behandeld moeten worden met een geneesmiddel, meestal in pilvorm, of door middel van een operatie. Het is een benadering die de gezondheidswerker, meestal een arts die een zeer specifieke medische opleiding heeft genoten, verheft tot een exclusieve en gerespecteerde positie in de maatschappij, als een technocraat die het recht heeft om technologieën te leveren die buiten de grenzen vallen, te moeilijk te begrijpen zijn en potentieel riskant zijn in de verkeerde handen, waar gewone stervelingen die niet voldoende zijn opgeleid of geen vergunning hebben om medicijnen voor te schrijven, geen vrije toegang toe zouden mogen hebben. Deze groep gelooft steevast in de kern dat technologische oplossingen de echte oplossingen voor onze gezondheidscrisis zijn.
Het zal u niet verbazen dat er een andere groep is waartoe u, beste lezer, zou kunnen behoren. Deze groep is kleiner in omvang, status en invloed, en omvat mensen die de intrinsieke kracht van zelfregulatie of zelfgenezing erkennen (een intrinsieke neiging van het lichaam om onder de juiste omstandigheden homeostase te bereiken) die in elk organisme aanwezig is. Degenen onder ons die voorstander zijn van wat we een 'natuurlijke gezondheid eerst'-benadering zouden kunnen noemen, willen graag werken met de ongelooflijk geavanceerde homeostatische en epigenetische regulatiesystemen die we in de loop van duizenden jaren hebben ontwikkeld. Dit stelt ons in staat om de manier waarop onze genen zich op een bepaald moment in ons leven in een bepaalde omgeving uiten nauwkeurig af te stemmen, en die kunnen we vaak zowel intern als extern veranderen om dit proces te vergemakkelijken. De reden dat zoveel mensen lijden aan wat vaak vermijdbare chronische aandoeningen worden genoemd, is dat we niet goed zijn aangepast aan de moderne wereld. Het Pruimboom Instituut van KPNI-oprichter Leo Pruiboom pakt dit probleem aan met zijn Intermittent Living-concept.
Een nieuw gezondheidssysteem baren
Deze twee basisproblemen, die op hun beurt een hele reeks problemen genereren die we in reguliere gezondheidszorgsystemen aantreffen, zijn volledig buiten beschouwing gelaten in het nieuwe model voor gezondheidszorgsystemen dat we hebben ontworpen en waarvan we de bouw en evaluatie voorbereiden.
Eind 2018 hebben we onze "Blauwdruk voor duurzaamheid van gezondheidssystemen" gepubliceerd, nadat we bijna tien jaar eerder waren begonnen met het genereren en evalueren van ideeën hiervoor (zie mijn JACNEM-paper, 2009; "Can the Failing Western Medical Paradigm be Shifted Using the Principle of Sustainability?".
We hebben achter de schermen gewerkt aan manieren om deze concepten te vertalen naar een demonstratie in de echte wereld, zodat we goed kunnen evalueren hoe een gedemocratiseerd, bottom-up gezondheidssysteem in de gemeenschap, vrij van silodenken en onethische financiële beïnvloeding, in de echte wereld werkt. Een systeem dat gebaseerd is op een gemeenschappelijke taal voor gezondheid die in alle modaliteiten werkt en die ook begrepen wordt door mondige individuen. Een systeem dat verbonden is, niet alleen digitaal, maar een systeem dat gebouwd is rond ons ecologisch gezondheidssysteem, en dat zowel sociaal als ecologisch verbonden is, inclusief met natuurlijke systemen.
We hebben een blockchainsysteem ontworpen dat al onze gezondheidsgegevens kan bevatten, of ze nu afkomstig zijn van het allopathische medische systeem of van ons ecologische gezondheidssysteem. Het is soeverein en elk individu heeft het alleenrecht om te bepalen met wie deze gegevens gedeeld worden. We hebben een ongelooflijk team gevonden dat het systeem kan bouwen, maar ze kunnen het niet gratis doen.
Terwijl ik dit schrijf, zijn we op zoek naar financiering of investeringen om het blockchain-systeem te bouwen, dus neem contact op met [email protected] als u met ons over deze mogelijkheid wilt praten.
We vertellen u graag meer over deze en aanverwante ontwikkelingen naarmate 2024 vordert.
>>> Als u nog niet bent ingeschreven voor de wekelijkse nieuwsbrief van ANH International, schrijf u dan nu gratis in via de knop SUBSCRIBE bovenaan onze website - of nog beter - word Pathfinder-lid en sluit u aan bij de ANH-Intl-stam om te profiteren van de voordelen die uniek zijn voor onze leden.
>> Voel je vrij om te herpubliceren - volg onze richtlijnen voor herpublicatie van Alliance for Natural Health International.
>>> Terug naar de homepage van ANH International
