Datum:13 september 2023
Inhoud Secties
- ● Het probleem definiëren
- ● Kijk/luister naar Paraschiva's interview met David Charalambous
- ● Luister naar het interview
- ● Het grote plan van Big Tech
- ● Het perspectief van Big Science
- ● De weg naar buiten, terug naar het licht
Door Paraschiva Florescu, missiebegeleider en
Rob Verkerk PhD, Oprichter, Alliance for Natural Health; Uitvoerend & wetenschappelijk directeur, ANH Intl en USA
"De zekerste manier om een jeugd te corrumperen is hem te leren om degenen die hetzelfde denken hoger aan te slaan dan degenen die anders denken." Friedrich Nietzsche
"Tablets moeten vanaf de geboorte deel uitmaken van de wereld van een baby", beweert professor Annette Karmiloff-Smith, een zeer invloedrijke ontwikkelings- en cognitiewetenschapper, wiens onderzoek aantoonde dat uw peuter door een digitale tablet laten scrollen zijn motorische vaardigheden juist verbetert.
En - hoor ik u vragen: hoe zit het met de bijbehorende risico's? Zullen we die gewoon negeren? Laten we eerlijk zijn - de tablets van onze kinderen zijn zo'n handig middel om de kleintjes bezig te houden en gestreste ouders een pauze te geven.
Heb u Bent u getuige van iets aan kinderen en hun relaties met technologie waar u zich ongemakkelijk bij voelt, gezien het belang van onbewuste programmering tijdens de eerste levensjaren? Halen ze constant hun telefoon uit hun zak tijdens een gesprek? Ziet u ze schijnbaar gedachteloos scrollen? Wat hebt u gezien tijdens een wandeling in uw buurt: misschien kinderen met hun hoofd begraven in hun toestel en lege stille parken. Hoe u het ook bekijkt: de gezinsdynamiek verandert snel nu digitale technologieën een steeds grotere rol spelen in ons leven en dat van onze kinderen, en dankzij sociale media worden menselijke relaties steeds virtueler.
Nu baby's zich ontwikkelen met een tablet in hun hand, is de volgende logische stap, ogenschijnlijk voor ieders gemak, het implanteren van een apparaat voor mobiele communicatie - ja, een mini mobiele telefoon - in het lichaam van onze kinderen. Deze technologie is een belangrijk onderdeel van de ontwikkeling van de vierde industriële revolutie die momenteel aan de gang is en die alles omvat van kunstmatige intelligentie (AI), het internet der dingen (IoT) en robotica. Voor het geval u denkt dat dit idee fantasievol is, het wordt zelfs als "Shift 1" gegeven in het gelijknamige boek van niemand minder dan Klaus Schwab, de oprichter van het World Economic Forum (WEF). Bedenk eens hoeveel tieners vandaag de dag in zouden zijn voor een implanteerbaar mobiel apparaat: stel je het gemak eens voor! Ze hoeven zich op geen enkel platform te abonneren en hoeven zich nooit meer zorgen te maken dat ze hun mobiele telefoon kwijtraken!
Cartoonist Gary Varvel geeft onze huidige realiteit hieronder perfect weer.
Bron: garyvarvel.com
Mobiele telefoons worden een verlengstuk van de jeugd van tegenwoordig. Maar is er een meer sinistere agenda aan de gang?
Wat dacht u van dit idee, waarvan het eerste deel geleend is uit het draaiboek van een aantal industrieën, tabak en opioïden, om er maar twee te noemen: creëer digitale verslaving of extreme afhankelijkheid, koppel mensen los van elkaar en van de natuurlijke wereld om hen heen, en herprogrammeer ze op manieren waardoor ze niet meer als onafhankelijke, vrijdenkende burgers kunnen functioneren en compatibel worden met het grote masterplan van de huidige poppenspelers van de wereld. Tijdens dit proces zult u ook in staat zijn om al hun bewegingen te controleren via de apparaten waarmee ze communiceren, winkelen, bankieren, autorijden, mediteren en recreëren. Het mobiele apparaat, de bijbehorende apps, de steeds betere camera en opnamemogelijkheden zijn letterlijk een verlengstuk van onszelf geworden.
Het idee dat afhankelijkheid of verslaving opzettelijk gecreëerd wordt om ons te bewaken en te controleren, is natuurlijk maar een theorie. Maar verontrustend genoeg zijn er een heleboel feiten die erop wijzen dat onze afhankelijkheid van onze handsets en computers wel eens onderdeel zou kunnen zijn van een weloverwogen plan dat de mensheid - althans degenen die zich aanpassen - naar een transhumane en posthumane toekomst leidt. Dit is de toekomst van de mensheid die futurist en Google-ingenieur Ray Kurzweil, historicus Yuval Noah Harari, Klaus Schwab en vele anderen met invloedrijke posities steeds meer als onvermijdelijk beschouwen. Maar net als bij de meeste verslavingen en psychologische herprogrammeringen is het een keuze, zij het een die voor velen moeilijk te vermijden zal zijn.
Het probleem definiëren
Digitale of sociale mediaverslaving kan worden omschreven als "...overmatig bezig zijn met SNS [sociale netwerksites], gemotiveerd worden door een sterk verlangen om in te loggen op of gebruik te maken van SNS, en zoveel tijd en energie besteden aan SNS dat dit ten koste gaat van andere sociale activiteiten, studie/baan, interpersoonlijke relaties en/of psychologische gezondheid en welzijn".
We kunnen wel stellen dat op basis van deze definitie de overgrote meerderheid van onze jeugd als verslaafd aan sociale media kan worden beschouwd. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) erkent gameverslaving als een stoornis, maar niet digitale verslaving (ook bekend als overmatig gebruik van technologie) in bredere zin.
Andere studies zijn het er niet mee eens dat digitale technologieën een "op zichzelf staande verslavende kracht" hebben en maken onderscheid tussen echte verslavingsstoornissen en negatieve bijwerkingen van het gebruik van sociale media. Zelfs als men het er niet mee eens is dat het om een pathologische verslaving gaat, is de ontwikkeling van een extreme afhankelijkheid van digitale technologieën in die mate verontrustend dat er een nieuwe term is, nomofobie, ingevoerd in Collins Dictionary, als "een toestand van verdriet veroorzaakt door geen toegang hebben tot of niet in staat zijn om de mobiele telefoon te gebruiken".
Of onze jongeren nu verslaafd zijn of "gewoon" nomofoben, er is hier een sinister probleem dat deel uitmaakt van een groter plan van Big Tech dat zich al een tijdje ontvouwt.
Kijk/luister naar Paraschiva's interview met David Charalambous
Paraschiva sprak onlangs met David Charalambous, oprichter van Reaching People en expert op het gebied van gedrags- en communicatiedynamica, over het zeer reële probleem van digitale verslaving bij jongeren en hoe we dit kunnen bestrijden.
Video delen link: https://odysee.com/@ANHInternational:5/230913_Para_Digital_Addiction_Interview_DavidCharalambous:2
Luister naar het interview
Het grote plan van Big Tech
Niets van wat op sociale mediaplatforms staat, gegevens zoals berichten, foto's, teksten enz. is meer van ons. Het wordt eigendom van het platform zelf. Gegevens zijn momenteel een van de meest waardevolle bezittingen ter wereld. De onophoudelijke pogingen van grote bedrijven om alles in gegevens om te zetten is een vorm van controle. Ze worden kwaadwillig gebruikt om systemen voor kunstmatige intelligentie (AI) te voeden om ons menselijk gedrag te begrijpen. Hoe we denken, wat we kopen, hoeveel stappen we per dag zetten - dit is allemaal waardevolle informatie die Big Tech verzamelt.
Deze AI-systemen zijn ontworpen om ons te besturen. Onze gegevens worden ook gebruikt voor nieuwe ontwikkelingen zoals neuromorfische computers, die kunstmatige "hersenen" zijn, en "pervasieve neurotechnologie". Het zal u misschien niet verbazen dat de CEO van SharpBrains, een van de leiders op dit gebied en een zogenaamd "onafhankelijk marktonderzoeksbureau", ook in het panel zit van de WEF's Council on the Future of Neurotechnology.
Gegevens van sociale mediasites worden verzameld door bedrijfseigenaren. Zesentachtig procent van de bedrijfseigenaren verzamelt gegevens van hun klanten, waarbij 64% gegevens van sociale mediasites gebruikt, voornamelijk Facebook en Instagram. Onze gegevens worden gebruikt voor propagandacampagnes, van stemmen tot vaccineren, zoals in de Netflix-documentaire "The Great Hack".
Tristan Harris, tech "ethicus" die in de film voorkomt Het sociale dilemma(zie hier en hier) suggereert in zijn stuk op de Nobelprijs voor de Toekomst 2023 dat sociale media gaan over "het opnieuw bedraden van de stromen van aandacht en informatie in onze samenleving".
Bekijk het zo: het leven op deze planeet heeft altijd gedraaid om een soort energie-uitwisseling. Een carnivoor eet een herbivoor, maar de energie van het herbivorenlichaam keert terug naar de grond om andere levensvormen van brandstof te voorzien, waaronder het nageslacht van de herbivoor. De ruilvoet voor een mooi kunstwerk is meestal geld. De transactie die plaatsvindt, wordt meestal beschouwd als een eerlijke ruil voor ruw talent, jarenlange ervaring en uren en uren van aandacht en creativiteitsexpressie, een waarde die vervolgens kan worden verhandeld (gerecycled).
Met sociale media is de uitwisseling vaak erg onevenwichtig. We geven eraan (aandacht, tijd, ideeën, creativiteit) en we krijgen er weinig meer dan een dopaminehit voor terug. Het geeft ons een meer leeg en onvervuld gevoel, een beetje zoals het proberen te vullen van een bodemloze emmer, maar we gaan terug voor meer dopamine. We veranderen onze jeugd in dopaminejunkies.
"Het probleem is wanneer iets dat lijkt te gaan bieden, maar het niet doet. In plaats van dat we stoppen, hebben we de neiging om er juist meer van te maken. [...] Als iemand zich niet sociaal geaccepteerd voelt, dat is een deel van zijn psyche dat niet vervuld is, dan gaat hij likes zoeken. Het probleem is dat wanneer iemand uw bericht leuk vindt, dat hem een korte impuls van motivatie of plezier zal geven, maar het zal niet vervullend genoeg zijn omdat het nooit dat diepe deel van hem zal bereiken. Dus dan komen ze in die constante cyclus terecht. [...] Voor adolescenten is het enorm belangrijk om sociaal geaccepteerd te worden."
- David Charalambous
Het perspectief van Big Science
De formele wetenschap over het evalueren van de risico's en voordelen van sociale media lijkt de indruk van evenwicht te wekken. Sommigen (zie hier en hier) wijzen op negatieve gevolgen van sociale media zoals cyberpesten, cyberracisme, kwesties met betrekking tot de uitwisseling van seksueel expliciete inhoud tussen minderjarigen. Toch ontkennen of negeren veel artikelen (zie hier) elk verband tussen depressie, angst, sociaal isolement, laag zelfbeeld, slecht zelfbeeld of body dysmorphic disorder en de hoeveelheid tijd die aan apparaten wordt besteed. Dit ondanks het feit dat deze effecten vaak worden aangehaald in de populaire pers, omdat ze op grote schaal worden waargenomen (!) en worden ondersteund door beperkte onderzoeken. Integendeel, de literatuur (die vaak op haar beurt de belangen weerspiegelt die het onderzoek financieren) prijst vaak de voordelen van digitale technologieën aan die bijna overal door onze jeugd worden gebruikt. Een recent onderzoek herinnert ons er bijvoorbeeld aan dat sociale media nu de "primaire manier van interacties en communicatie tussen leeftijdsgenoten onder adolescenten" is, een trend die nog versterkt is door het covid-tijdperk. Een ander onderzoek stelt vast dat "...social gaming [...] ook gevoelens van verbondenheid en gemeenschapszin kan versterken". In inheemse gemeenschappen "worden mobiele telefoons gezien als een verlengstuk van een persoon en kunnen ze worden gedeeld door familieleden", terwijl "het vormen van een gemeenschap via sociale media kan fungeren als een proces van vereniging en genezing voor de inheemse gemeenschap", vindt Emma Rice, onderzoeker aan de Georgetown University. Anderen gaan zelfs zo ver dat ze zeggen dat isolement bij jongeren vaker voorkomt bij degenen die niet verbonden zijn met digitale bronnen van entertainment en sociale media.
Maar bieden sociale media een echte band en is een digitale band gelijk aan een band in de echte wereld? Edward Hallowell, psychiater aan Harvard, schrijft in zijn artikel over het "menselijk moment" om betekenisvolle verbondenheid te illustreren als "een authentieke psychologische ontmoeting die alleen kan plaatsvinden wanneer twee mensen dezelfde fysieke ruimte delen". Dit zou iets te maken kunnen hebben met onze verbeterde waarneming van non-verbale communicatie wanneer we dicht bij elkaar zijn. Maar het kan ook te maken hebben met de nauwe interactie van proximale menselijke biovelden (het elektromagnetische veld dat elk levend wezen uitstraalt). Met digitale technologieën kunnen we het er allemaal over eens zijn dat we connectiviteitmaar misschien ervaren we niet verbondenheid.
Dit is het "Verhaal van Afzondering" dat hedendaags denker en filosoof Charles Eisenstein uitwerkt in zijn boek "The More Beautiful World Our Hearts Know Is Possible" (dat hier online toegankelijk is). In dit verhaal wordt ons wijsgemaakt dat we "afzonderlijke individuen zijn in een universum dat ook van u gescheiden is [...] u bent een psychologische luchtbel, een geest (al dan niet gebaseerd op hersenen) die gescheiden is van andere geesten en die gescheiden is van materie". Technologie wordt natuurlijk alleen maar gezien als een verdere (en onvermijdelijke) afscheiding van onszelf van de natuurlijke wereld, waarbij neurotechnologieën en AI steeds meer aan de jeugd worden verkocht als de kampioenen in dit avontuur die we moeten omarmen, niet verwerpen.
De weg naar buiten, terug naar het licht
Voor degenen die niet bereid zijn om dit voorbestemde pad, dat door onze technocratische "meesters" is gecreëerd, blindelings te aanvaarden, zijn er waarschijnlijk geen oplossingen te vinden zonder een helder licht in de duisternis te laten schijnen over deze schijnbaar onbreekbare band tussen jongeren en digitale technologieën. Zoals Gabor Mate, bekend verslavingsdeskundige, vaak heeft gezegd, moeten we niet kijken naar waarom de verslaving bestaat, maar waarom we ertoe gedreven worden terwijl er vaak zo veel pijn is en zo weinig winst.
Jongeren met slechte sociale relaties en isolatie lopen een grotere kans om sociale media te misbruiken en verslaafd te raken. Een gebrek aan vrienden in de echte wereld is de belangrijkste drijfveer voor langdurig gebruik van sociale media, wat op zijn beurt leidt tot afhankelijkheid en mogelijke verslaving. De oplossing moet dan ook liggen in het veranderen van onze omgeving en cultuur op manieren die de kwaliteit van ons leven verbeteren, door jonge mensen te helpen een sterk gevoel van echte verbondenheid te ontwikkelen en te koesteren. Met elkaar en idealiter ook met de natuur, een relatie die ook sterk gerelateerd is aan een verbeterde levenskwaliteit.
"Je ziet dat mensen steeds meer onvervuld raken en steeds meer verlangen naar alle dingen die we als mens nodig hebben. We moeten ons een deel van de maatschappij voelen, we moeten het gevoel hebben dat we in groepen passen en dat we sociaal geaccepteerd worden. We hebben behoefte aan een band met partners, en sociale media veroorzaken wat dat betreft duidelijk veel problemen. We moeten het gevoel hebben dat we een doel dienen en dat we invloed hebben op de wereld. We moeten ons veilig voelen. [...] Het gaat erom dat we ons weer met de realiteit verbinden, of in ieder geval met onze perceptie daarvan."
- David Charalambous
Zoals bij veel verslavingen ligt de remedie vaak in de verslaving zelf en onderzoeken gaan na hoe blootstellingstherapie met virtual reality kan helpen bij de behandeling van fobieën, hoge angstgevoelens en verslavingen. Telefoontoepassingen zoals Calm of Insight Timer kunnen jongeren mogelijk ook helpen om mindfulness te ontwikkelen. Op hol geslagen technologieën kunnen als positieve hulpmiddelen worden gebruikt en verschillende "protocollen" zoals hier en hier kunnen zowel jongeren als ouders helpen om de relatie met technologie te veranderen.
De beste, gemakkelijkste en meest toegankelijke remedie is en blijft echter altijd in de natuur te vinden. In een wereld die ons steeds meer probeert te transformeren in mens-machine hybriden, moet de remedie liggen in het ontwikkelen van een hoger bewustzijn van onze aangeboren menselijkheid. Verbindingen opbouwen die niet alleen maar een kortstondige dopamine buzz teweegbrengen die herhaald en herhaald moet worden. Maar om een gevoel van verbinding en verbondenheid op te bouwen dat ontstaat door de afgifte van oxytocine, het liefdeshormoon. Het opbouwen van solide, langdurige interacties die ons in staat stellen om een doel en betekenis in ons leven op te bouwen.
Uiteindelijk om menselijke transcendentie mogelijk te maken, niet posthumane, digitale transcendentie.
Het is onze tijd om te kiezen en om de mensen om ons heen, en in het bijzonder de jongste leden van onze gezinnen en gemeenschappen, een beter begrip bij te brengen van de alomtegenwoordige en potentieel destructieve aard van digitale technologieën.
>>> Als u nog niet bent ingeschreven voor de wekelijkse nieuwsbrief van ANH International, schrijf u dan nu gratis in via de knop SUBSCRIBE bovenaan onze website - of nog beter - word Pathfinder-lid en sluit u aan bij de ANH-Intl-stam om te profiteren van de voordelen die uniek zijn voor onze leden.
>> Voel je vrij om te herpubliceren - volg onze richtlijnen voor herpublicatie van Alliance for Natural Health International.
>>> Terug naar de homepage van ANH International
