Feature: Verkenning van de verbanden tussen SARS-CoV-2, covid "vaccins", HIV en immuundeficiëntie

Inhoud Secties

• ● De erfenis van Montagnier uitpakken
• ● Immuunerosie door covid-19 injecties
• ● HIV-motieven in SARS-CoV-2
• ● De troebele wateren troebel maken met Ad5
• ● Autoimmuniteit door covid-19 injecties
• ● De hiv-inzetstukken versnipperen
• ● Conclusies
• ● Referenties

Door Rob Verkerk PhD, oprichter, uitvoerend en wetenschappelijk directeur, ANH-Intl; medevoorzitter, Commissie Gezondheid & Menselijkheid, Wereldraad voor Gezondheid

TOPLINE

• Perez en Nobelprijswinnaar Montagnier identificeerden 18 gensequenties in HIV-1 die aanwezig zijn in het spike-eiwit van SARS-CoV-2.

• Daartoe behoort gp120, dat de hechting van de "spike" van HIV aan gastheercellen vergemakkelijkt, en HIV helpt CD4 T-cellen te raken

• Uit nieuw bewijsmateriaal blijkt dat chronische blootstelling aan covid-19 "vaccins", die optreedt door toediening van regelmatige boosters, de T-cellen in het algemeen kan verstoren, en, meer in het bijzonder, CD4 T-cellen kan onderdrukken die het doelwit zijn van gp120

• Een dergelijke chronische blootstelling kan ook de zo belangrijke aangeboren immuniteit aantasten en het risico van nieuw optredende auto-immuunziekten verhogen. Deze kunnen bijdragen tot wat is beschreven als VAIDS (vaccine-induced acquired immunodeficiency syndrome)

• Ondanks bekende schade aan HIV/AIDS-patiënten door een genetisch gemanipuleerd verkoudheidsvirus (adenovirus type-5) dat als vector gebruikt werd in de STEP-proeven in het begin van de jaren 2000, gaan sommige vaccinfabrikanten, met goedkeuring van de WHO, door met de preklinische of klinische ontwikkeling met diezelfde adenovirusvectoren

• Sommige van de in SARS-CoV-2 aanwezige HIV-motieven zijn zeer functioneel wat betreft het vergemakkelijken van de aanhechting en fusie op de doelcellen van de gastheer, maar ontbreken in het genetisch zeer vergelijkbare SARS-virus
  

• Mensen die reeds immuungecompromitteerd zijn of een voorgeschiedenis van kanker hebben gehad, moeten zeer zorgvuldig de risico's van covid-19 en de vaccins afwegen, evenals de voordelen. Zij zouden ook de vele alternatieven moeten overwegen, voordat zij zich eenvoudig onderwerpen aan wat nu sociale normen zijn geworden, ondanks een algemeen gebrek aan bewijs van medische noodzaak. 

De erfenis van Montagnier uitpakken

In februari 2020, slechts een maand nadat het SARS-CoV-2 genoom was gepubliceerd, publiceerde de Franse wetenschapper en wiskundige, Jean Claude Perez, - en collega van de onlangs overleden Prof Luc Montagnier - een artikel getiteld "Wuhan Covid-19 Synthetic Origins and Evolution" op de preprint server, ResearchGate.[1]. Het artikel werd de volgende maand gepubliceerd in het "peer-reviewed Internationaal Tijdschrift voor Onderzoek.  

Onder Perez's in silico bevindingen was de aanwezigheid van fragmenten van het genoom van twee varianten van twee retrovirussen, het humane immunodeficiëntievirus (HIV) en het simion immunodeficiëntievirus (SIV), in het referentiegenoom van SARS-CoV-2 uit de zeevruchtenmarkt van Wuhan. Door de ontdekking van de aanwezigheid van deze genetische fragmenten was Perez een van de eersten die in de wetenschappelijke literatuur vraagtekens zette bij de beweerde natuurlijke en zoönotische oorsprong van het SARS-CoV-2 genoom. Zijn redenering was dat het onwaarschijnlijk was dat deze virussen in een vleermuizengrot in het verre China terecht zouden zijn gekomen of in een nog niet geïdentificeerde tussengastheer die, dood of levend, op de vismarkt terecht zou zijn gekomen.

Prof. Luc Montagnier, Nobelprijswinnaar voor fysiologie of geneeskunde, 2008

Montagnier, als mede-ontdekker van HIV, waarvoor hij in 2008 de Nobelprijs kreeg, ging met Perez samenwerken aan een ander artikel, ook gepubliceerd in de Internationaal Tijdschrift voor Onderzoek, in juli 2020.[2] De gepresenteerde analyse gaf nadere bijzonderheden over de eerste bevindingen van Perez. Daaronder viel het feit dat 2,5% van het gehele SARS-CoV-2 "Wuhan" genoom vertegenwoordigd werd door 18 RNA fragment "inserties" van de HIV of SIV retrovirussen, waarbij één sectie een dichtheid van deze inserts had van maar liefst 73%. De auteurs beweerden dat, omdat de fragmenten 18 tot 30 nucleotiden lang waren, zij de mogelijkheid hadden om de genexpressie te wijzigen bij mensen die aan SARS-CoV-2 waren blootgesteld. Zij stelden ook voor dat de aanwezigheid van deze inserts waarschijnlijk het resultaat was van menselijke manipulatie, mogelijk zowel voor "gain-of-function" onderzoek om de celpenetratie van het virus te verbeteren, maar ook met het doel "vaccins te ontwerpen".  

De slotwoorden van het document - dat slechts enkele maanden na de pandemie werd gepubliceerd - waren gericht aan het adres van de vermeende architecten van SARS-CoV-2 en bevatten een sombere waarschuwing:

Deze analyse, in silico gemaakt, is opgedragen aan de echte auteurs van het Coronavirus COVID-19. Het behoort alleen aan hen om hun eigen experimenten te beschrijven en waarom het in een wereldramp is veranderd: 650.000 levens (op 26 juli 2020), meer dan de twee atoombommen van Hiroshima en Nagasaki gekost hebben. Wij, de overlevenden, moeten lering trekken uit deze ernstige waarschuwing voor de toekomst van de mensheid. Wij dringen er bij onze collega's wetenschappers en medici op aan de ethische regels te eerbiedigen, zoals die door de eed van Hippocrates tot uitdrukking zijn gebracht: niet schaden, nooit en te nimmer! [2]

Meer recent, en kort voor het overlijden van Montagnier op 8 februari 2022, 85 jaar oud, circuleerde het volgende aan de Nobelprijswinnaar toegeschreven citaat op grote schaal op het Internet:

"Voor degenen onder u die de derde dosis hebben genomen, ga een test op AIDS doen. Het resultaat zal u misschien verrassen. Klaag dan uw regering aan." (b.v. [3])

Het is niet mogelijk geweest de echtheid van het citaat te verifiëren, maar, gekoppeld aan de ontdekking van een nieuwe, zeer virulente HIV-variant in Nederland begin februari,[4] was het toneel van ongerustheid bij het publiek en sommige gezondheidswerkers over mogelijke verbanden tussen HIV, covid-19-injecties en SARS-CoV-2. 

Immuunerosie door covid-19 injecties

Daar kwam nog bij dat wetenschappers, zoals de bekende Belgische vaccinoloog Geert Vanden Bossche PhD, zich steeds meer zorgen maakten dat opeenvolgende covid-19-injecties de doeltreffendheid van het immuunsysteem kunnen aantasten, vooral de getrainde aangeboren immuniteit die verworven wordt na een natuurlijk verworven infectie.[5]

Dr. Vanden Bossche heeft voorgesteld dat hoge niveaus van niet-steriliserende ("lekkende") "vaccinale" antilichamen die na de injectie worden geproduceerd, de zo belangrijke polyreactieve antilichamen onderdrukken die worden geproduceerd door gespecialiseerde subgroepen van B-cellen (B-1 en marginale zone B-cellen) die geassocieerd zijn met het aangeboren immuunsysteem.[6]

Een afbeelding op de website van Dr Geert Vanden Bossche, met een boodschap aan de WHO

Hoewel de aangeboren immuniteit voor iedereen de eerste verdedigingslinie is, zijn het vooral kinderen die er het meest op rekenen, gezien de onrijpheid van het adaptieve deel van hun immuunsysteem, dat bij volwassenen het voornaamste verdedigingsmechanisme tegen respiratoire pathogenen is.[7]

De afwezigheid van enige inhoudelijke wetenschappelijke of medische beweegreden om kinderen tegen covid-19 te "vaccineren" wordt uitvoerig behandeld door Kostoff et al. (2021)[8] en Seneff et al (2022)[9]. De bedoeling van covid-19 injecties is natuurlijk niet om het aangeboren immuunsysteem te up-reguleren, maar wel om de antilichamen in de adaptieve tak van het immuunsysteem (de humorale immuunrespons) te neutraliseren. Daarom moet elke erosie van de aangeboren immuniteit of verstoring van de celgemedieerde adaptieve immuniteit (via T-cellen) die gepaard gaat met een regelmatige blootstelling aan covid-19-injecties als collaterale schade worden beschouwd.

Hoewel er mechanistische, klinische en zelfs epidemiologische bewijzen voor een dergelijke verstoring van het immuunsysteem beginnen te komen, kan het nog jaren duren voordat de betekenis van de gevolgen van een dergelijke erosie of verstoring voor verschillende bevolkingsgroepen met een uiteenlopende gezondheidstoestand algemeen begrepen en erkend wordt.

Een ander opkomend stukje van de puzzel dat potentiële immuunerosie met HIV verbindt, is de mogelijkheid van de ontwikkeling van het "vaccine acquired immunodeficiency syndrome" of VAIDS (bv. referenties [10] en [11]). Er zijn pogingen door "fact checkers" en de mainstream media ondernomen om dergelijke beweringen te ontkrachten (bijv. verwijzingen [12] en [13]) maar deze betwistingen van het bestaan van VAIDS zijn wetenschappelijk hol en lijken politiek of economisch gemotiveerd te zijn.

Nu mensen steeds vaker worden blootgesteld aan covid-19-injecties die de aangeboren immuniteit uithollen en de celgemedieerde (T-cel) immuunreacties verstoren, is het zeer waarschijnlijk dat wij een toename van VAIDS zullen meemaken. Het kan langer duren voordat de gezondheidsautoriteiten en de vaccinfabrikanten, die in veel geïndustrialiseerde landen een ongelooflijk hoge vaccinatiegraad hebben nagestreefd, bereid zijn te erkennen dat de injecties de oorzaak zijn.

De twee, onderling verbonden armen van het immuunsysteem (Bron: Getty) 

HIV-motieven in SARS-CoV-2

Er zijn gezamenlijke pogingen geweest van "fact checkers", waaronder Associated Press[14] en Reuters[15], om elk mogelijk verband tussen de zogenaamde covid-19 "vaccins" en HIV of AIDS aan de kaak te stellen. Full Fact, bijvoorbeeld, verklaarde op 4 februari 2022, dat "Aangezien Covid-19 vaccins geen HIV bevatten, zij kunnen geen AIDS veroorzaken."[16]

Zoals zo vaak het geval is: de duivel zit in het detail. De "fact checkers" hebben inderdaad letterlijk gelijk gezien, zoals Perez en Montagnier[2] hebben aangetoond, het hele genoom van HIV (of dat van SIV) afwezig is in SARS-CoV-2. Maar 18 inserts zijn duidelijk aanwezig en het was een redelijke veronderstelling van Perez en Montagnier om te beweren dat het onwaarschijnlijk zou zijn dat dit door toeval zou ontstaan.

In april 2020 schreef wiskundige en IT-consultant Philippe Lacoude PhD, in de Europese wetenschapper, schreef wat op het eerste gezicht een dodelijke weerlegging van de bevindingen van Perez en Montagnier lijkt te zijn[17]. Lacoude had de krant gelezen en Montagnier erover horen spreken op de Franse CNews kanaal[18]. Hij wist dus dat het alleen RNA-fragmenten waren, en niet het hele HIV-genoom, waarvan beweerd werd dat het aanwezig was in de oppervlakte-eiwitten van beide virussen; het hele genoom van het referentie SARS-CoV-2-genoom wordt in referentie gegeven[19].

Lacoude neemt de lezer bij de hand en laat zien hoe hij gelijk heeft en zijn landgenoot en Nobelprijswinnaar, die wel het een en ander van virale genomen afweet, ongelijk heeft. Hij legt uit dat het moeilijk zou zijn om dit met de hand te controleren, gezien de grootte van de twee genomen, dus stelt hij voor om het proces te automatiseren door gebruik te maken van het MegaBLAST subprogramma in het Basic Local Alignment Search Tool (BLAST) dat ontwikkeld is door de National Institutes of Health (NIH)[20], dat jaagt op gemeenschappelijke sequenties in verschillende genomen. In het kort komt het erop neer dat het programma er niet in slaagt alle 18 door Perez & Montagnier gevonden HIV-1 fragmenten op te sporen, waaronder gp120 (ik kom daar hieronder nog op terug).

Tijd om een belangrijke wetenschappelijke premisse te vermelden: een gebrek aan bewijs, of de onmogelijkheid om bewijs te vinden, voor een bepaald verschijnsel, betekent niet dat het verschijnsel niet bestaat.

De troebele wateren troebel maken met Ad5

Een ander verband tussen HIV en Covid-19 injecties is het feit dat twee "vaccins" die reeds klinisch gebruikt worden (CanSino Biologics en Sputnik), en verscheidene in de preklinische ontwikkelingsfase, waaronder één dat oraal wordt toegediend, gebruik maken van de omstreden genetisch gemanipuleerde (GE) adenovirus type-5 vector (Ad5) van Merck.[21]. Dit GE verkoudheidsvirus brengt het gen voor het SARS-CoV-2 spike-eiwit in het lichaam.

Vier wetenschappers die betrokken waren bij de noodlottige STEP-proef die in de jaren 2000 een proof-of-concept voor een HIV-vaccin moest zijn, hebben een waarschuwend geluid laten horen over het gebruik van Ad5 in covid-19 "vaccins".[22]. De proef berustte op Ad5 om het gen voor het oppervlakte-eiwit van HIV te vectoren en liep uit op een verhoogd HIV-infectierisico bij gevaccineerde mannen in vergelijking met niet-gevaccineerde mannen.[23]. De waarschuwing van de wetenschappers kwam tot stand omdat hun ervaringen met de STEP-proeven betekenden dat er een redelijke wetenschappelijke basis was om bezorgd te zijn dat covid-19 "vaccins" die op Ad5 berusten AIDS zouden kunnen verergeren bij degenen die reeds met HIV besmet zijn.

Dr. Anthony Fauci, die sinds 1984 aan het hoofd staat van het National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID) van het NIH, heeft in 2014 publiekelijk aanbevolen om Ad5 niet langer te gebruiken in HIV-vaccins.[24]. Toch worden ze vandaag gebruikt in covid-19 "vaccins" (zoek ClinicalTrials.gov), zij het soms met verdere genetische veranderingen die bedoeld zijn om de effecten ervan op het lichaam gedeeltelijk te dempen.  

Fauci wordt vermeld als de uitvinder van 2 octrooien die aan het Department of Health and Human Services zijn toegekend voor HIV-vaccins die berusten op het voorkomen dat Gp120 zich bindt aan de alpha4 integrin receptor. Deze zijn te vinden in referentie [25] en referentie [26].

Autoimmuniteit door covid-19 injecties

Wanneer men rekening houdt met de vatbaarheid van mensen voor virussen zoals HIV of SARS-CoV-2, en met de mogelijkheid dat covid-19-injecties - vooral als ze met frequente tussenpozen (bijv. 6 maanden) worden toegediend - de immuniteit aantasten, moet men rekening houden met het risico van auto-immuniteit.  

Autoimmuniteit ten gevolge van adenovirale vectored covid-19 injecties was het eerste erkende nadelige autoimmuunverschijnsel dat werd opgemerkt na de massale invoering van de covi-19 injecties in 2020. Gelukkig wordt het over het algemeen als zeldzaam beschouwd, aangezien het dodelijk kan zijn.

Eén schatting uit Canada suggereert dat voor de AstraZeneca injectie de incidentie gemiddeld tot 1 geval per 26.500 (ongeveer 4 gevallen per 100.000) zou kunnen oplopen.[27], waarbij het sterftecijfer onder de getroffenen geschat werd op 17% in Australië[28]. De incidentie gaat ook omhoog bij jongere mensen[29].

In veel geïndustrialiseerde landen worden de mRNA-injecties vaker toegediend als boosters en aan jongere mensen, gezien de bekende acute (Guillain-Barré-syndroom) en chronische (vaccin-geïnduceerde immuuntrombotische trombocytopenie [VITT], cerebrale veneuze sinus trombose)[30] auto-immuniteitsrisico's van adenovirale vectored injecties.

Helaas komen er nu steeds meer aanwijzingen dat mRNA-"vaccins" auto-immuniteit induceren. Dit is duidelijk aangetoond voor nieuw ontstane auto-immune hepatitis, met de suggestie dat de injecties ontstekingscascades en autoreactieve lymfocyten kunnen uitlokken bij daarvoor vatbare personen[31].

Naarmate de tijdlijn sinds het begin van de massale injectieprogramma's vordert, komen er bovendien steeds meer berichten over beginnende auto-immuunverschijnselen, die vaak dagen na de injectie beginnen, zoals auto-immuunleverziekten, het syndroom van Guillain-Barré, IgA-nefropathie, reumatoïde artritis en systemische lupus erythematosus.[32].

Covid-19 injecties moeten dus niet alleen beschouwd worden als medische ingrepen die een potentieel, vaak overdreven voordeel bieden in termen van bescherming tegen het risico van ernstige ziekte, maar zij vormen ook een potentiële aanleiding tot onvoorspelbare, langdurige, levensveranderende of zelfs dodelijke auto-immuunziekten.

De hiv-inzetstukken versnipperen

Een onbetwistbare wetenschappelijke leerstelling is dat hoe kleiner het geïdentificeerde fragment van een bepaald genoom is, des te wijder dat fragment in het genoom van andere dierlijke, plantaardige of microbiële soorten zal worden aangetroffen.

Laten we nu wat specifieker zijn. Men schat dat 87% van de sequentie van de HIV-1 glycoproteïne envelop en het SARS-CoV-2 spike proteïne gemeenschappelijk zijn. HIV-1 is een lentivirus, terwijl SARS-CoV-2 een bèta-coronavirus is - zij zijn dus niet nauw verwant, hoewel het allebei RNA-virussen zijn[33]. Men zou kunnen zeggen dat deze overeenkomsten het gevolg zijn van het feit dat de eiwitten ongeveer hetzelfde werk doen: bedekt zijn met van de gastheer afkomstige glycanen (koolhydraten) die als basis dienen voor de "glyco-epitoop gemedieerde kruisreactiviteit door antilichamen",[34] elk virusdeeltje wordt geholpen om met zijn gastheer te versmelten, zodat zijn kostbare RNA lading gemakkelijker binnen kan komen en de virale replicatie serieus kan beginnen. Beide virussen zijn zo geëvolueerd dat zij dit goed kunnen - vandaar de ingrijpende gevolgen die elk van beide virussen voor de menselijke bevolking heeft gehad.

Gecodeerd in het hart van het HIV-1 genoom is een lang eiwit, gp160 genaamd (gp is kort voor glycoproteïne). Dit eiwit is van cruciaal belang voor het fusieproces. Wanneer het gp160-omhullingseiwit met het oppervlak van de gastheercel versmelt, splijt het in twee afzonderlijke stukken, dit zijn respectievelijk gp120 en gp41. Drie gp120's en gp41's combineren zich dan in een "trimer" van "heterodimeren" om de omhullende spike te vormen die de gastheercel lokaliseert, zich eraan hecht en ermee versmelt. In het geval van HIV-1 gebeurt de hechting via CD4-receptoren op deze lymfocyten (T-cellen)[35].

Ja, u raadt het al, gp120 is ook gecodeerd in het spike-eiwit van SARS-CoV-2. Het zou gemakkelijk zijn om dit af te doen als een evolutionaire eigenschap die de twee onverwante DNA-virussen gemeen hebben en die toevallig of door natuurlijke selectie ontstaan is. Maar bedenk eens dat het nauw verwante SARS-coronavirus dat verantwoordelijk was voor de uitbraak die in februari 2003 in Azië werd ontdekt, de gp120- en Gag-inserts ontbeert die HIV-1 en SARS-CoV-2 gemeen hebben. Of dat er druk werd uitgeoefend op Indiase wetenschappers om een paper in te trekken dat op 31 januari 2020 op een preprint server was gepubliceerd, omdat daarin dit verband werd gelegd[36].

Dit soort genetische manipulatie is toevallig ook precies datgene wat men doet bij "gain-of-function" onderzoek, bijvoorbeeld om het binnendringen van een gemanipuleerd coronavirus in zijn gastheer te vergemakkelijken. Het is in feite precies het soort genetische manipulatie waar de moleculair bioloog en immunoloog Ralph Baric, en collega's van zijn soort, zich tijdens hun werktijd mee bezighouden[37]. Dr. Baric was, zoals u zich wellicht herinnert, de door het NIH gefinancierde wetenschapper die in het begin van de pandemie in het middelpunt stond van de controverses rond het "gain-of-function" onderzoek en de mogelijke manipulatie van SARS-CoV-2 in het laboratorium, omdat zijn laboratorium al lang onderzoek doet naar gemanipuleerde coronavirussen.[38].

Gezien de overeenkomsten in sommige van de eiwitmotieven in deze twee niet-verwante virussen, HIV en SARS-CoV-2, en de overeenkomsten in de overeenkomstige koolhydraten die hun oppervlakken bedekken (vandaar dat ze geglycosyleerde eiwitten worden genoemd), is het interessant dat kruisreactieve, breed neutraliserende antilichamen die door HIV worden gegenereerd, zich ook kunnen binden aan het geglycosyleerde spike-eiwit van SARS-CoV-2[39]. Dit zou kunnen suggereren dat HIV-positieve, asymptomatische personen zelfs in het voordeel zouden kunnen zijn ten opzichte van hun niet-HIV-blootgestelde soortgenoten, wanneer zij blootgesteld worden aan circulerend SARS-CoV-2, omdat kruisreactieve T-cellen klaar zouden kunnen staan wanneer zij geconfronteerd worden met SARS-CoV-2-geïnfecteerde cellen.

Maar het betekent ook dat de aanwezigheid van het gp120-eiwit in de SARS-CoV-2 spike het coronavirus, of het zeer vergelijkbare (maar niet moleculair identieke) spike-eiwit dat na covid-19 injectie geproduceerd wordt, zou kunnen helpen om zich op T-cellen te richten, en zo alle belangrijke, multifunctionele CD4 T-cellen uit te schakelen die het vermogen hebben om te differentiëren in een scala van verschillende subtypes die voor een langetermijngeheugen van eerdere antigenen kunnen zorgen en geïnfecteerde cellen kunnen afdoden. Deze CD4 lymfocytopenie is duidelijk een van de kenmerken van HIV-positieve personen die AIDS gaan ontwikkelen.

Uit waarnemingsstudies en autopsiegegevens blijkt nu dat een verminderd aantal CD4 en CD8 T-cellen (lymfopenie) een belangrijk kenmerk van de ernstige ziekte van covid-19 is.[40]. Maar een studie die in maart 2022 in het tijdschrift Signaaltransductie en doelgerichte therapie, waarvan Shi Zheng-Li, de zogenaamde "vleermuisvrouwen"-wetenschapper van het Wuhan Institute of Virology, medeauteur is, toonde aan dat SARS-CoV-2 CD4 en CD8 T-cellen onafhankelijk van hun infectie aanpakt via ACE2-receptoren. Dit kan leiden tot catastrofale T-celdood (apoptose), met mogelijk zelfs een nultelling van T-cellen bij de zwaarst getroffen personen[41].

Omgekeerd is aangetoond dat mensen met een milde ziekte en een snelle klaring van SARS-CoV-2 een duidelijke T-celrespons vertonen[42], hoewel een gedeeltelijk doeltreffende aangeboren immuunrespons waarschijnlijk een belangrijke factor is bij het voorkomen van ernstige ziekte of dood.  

Iemand die met HIV leeft en reeds een gecompromitteerde T-celimmuniteit heeft door toedoen van het virus, zou het naar verwachting ook niet goed doen bij herhaalde co-infectie met SARS-CoV2 of blootstelling aan covid-19 injecties. Een verslag van een geval uit China, waarbij een 41-jarige patiënt geïnjecteerd werd met het geïnactiveerde Sinopharma covid-19 "vaccin" toonde een dramatische daling in CD4 aantal[43]. Een dergelijke ontregeling van de T-cellen zal waarschijnlijk ook het risico van tumorvorming verhogen, vooral bij personen met een voorgeschiedenis van kanker, een verontrustende eigenschap die reeds anekdotisch door clinici wordt gemeld. Helaas zou wat wij vandaag zien wel eens slechts het topje van de ijsberg kunnen zijn. 

Conclusies

Waar laat deze verkenning ons?

Laat mij een poging doen tot samenvatting:

"Zij die nog moeten zien wat de natuur ons te bieden heeft wanneer wij geconfronteerd worden met onvoorspelbare existentiële bedreigingen, lijken door de bomen het bos niet meer te zien. Of zij hebben bevoorrechte redenen die hen doen volharden in falende en vaak schadelijke nieuwe-natuurtechnologieën." - Rob Verkerk PhD

Uiteindelijk gaat de natuur haar gang, en het is interessant te stellen hoe de natuur het heeft gedaan tegen de menselijke technologie in de vorm van synthetische biologie "genetische vaccins" en "new-to-nature" therapeutica. De menselijke technologie heeft heel weinig opgeleverd tegen enorme investeringen en kosten voor de samenleving.

Vergelijk dat eens met onze natuurlijke bescherming tegen SARS-CoV-2, die bestaat uit ons ongelooflijk verfijnde immuunsysteem wanneer dat ruimschoots gevoed wordt door producten uit de natuur, of dat nu gezonde voedingsmiddelen zijn of specifieke voedingsstoffen, planten- of microbiële extracten. Dit is het natuurlijke afweersysteem dat ons zover gebracht heeft, en het doet zijn best om het hoofd te bieden aan, en zich aan te passen aan, het snel veranderende schrikbeeld van deze complexe en uitgelokte relatie die nog geen 3 jaar geleden begonnen is.

Zij die nog niet gezien hebben wat de natuur te bieden heeft wanneer wij geconfronteerd worden met onvoorziene existentiële bedreigingen, lijken door de bomen het bos niet meer te zien. Of zij hebben bevoorrechte redenen die hen doen volharden in falende en vaak schadelijke nieuwe-natuurtechnologieën.

Voor meer informatie: zoek op de websites van Alliance for Natural Health International en World Council for Health.

Referenties

[1] Perez, J-C. Wuhan covid-19 synthetische oorsprong en evolutie. Int J Res, 2020; 8(2): 285-3324.

[2] Perez J-C, Montagnier L. Covid-19, SARS en vleermuis coronavirus genomen eigenaardige homologe RNA-sequenties. Int J Res. 2020; 8(07): 2394-3629.

[3] Reddit: https://www.reddit.com/r/censoredreality/comments/srah00/dr_luc_montagnier_the_doctor_who_discovered_the/

[4] Universiteit van Oxford Nieuws. "Nieuwe zeer virulente en schadelijke HIV-variant ontdekt in Nederland", 4 februari 2022.

[5] V&A met Geert Vanden Bossche #1, "Uit immunologisch oogpunt zijn boosters en massavaccinatie even schadelijk als schimmel op een muur", 1 december 2021.

[6] Lee J, Choi J, Suh, J-Y. Oprichting van B-1 cel-afgeleide polyreactieve monoklonale antilichamen en expressie van costimulatoren door B-cel aan antigenische stimulatie. J Kor Acad Periodon, 2007; 337: 371-384.

[7] Verhoeven D. Immunometabolisme en aangeboren immuniteit in de context van immunologische maturatie en respiratoire pathogenen bij jonge kinderen. J Leukoc Biol. 2019; 106(2): 301-308.

[8] Kostoff RN, Calina D, Kanduc D, et al. Waarom vaccineren wij kinderen tegen COVID-19? [gepubliceerde correctie verschijnt in Toxicol Rep. 2021; 8: 1981]. Toxicol Rep. 2021; 8: 1665-1684.

[9] Seneff S, Nigh G, Kyriakopoulos AM, et al. Aangeboren immuunsuppressie door SARS-CoV-2 mRNA-vaccinaties: De rol van G-quadruplexen, exosomen en microRNAs. Auteurea. 21 januari 2022. DOI: 10.22541/au.164276411.10570847/v1.

[10] AmericasFrontlineDoctors.org. "Vaccin Acquired Immune Deficiency Syndrome (VAIDS): "Wij moeten verwachten deze immuunerosie op grotere schaal te zien"", 6 december 2021.

[11] De Nieuwe Morele Orde. "Het 'VAIDS' PANDEMIE (Vaccin Acquired Immunodeficiency Syndrome)", 23 november 2021.

[12] Reuters fact Check. Fact Check-'VAIDS' is geen echt vaccin-geïnduceerd syndroom, zeggen deskundigen; geen bewijs dat COVID-19 vaccins immunodeficiëntie veroorzaken. 11 februari 2022

[13] Euronews. "Ontkracht: COVID-19 vaccins creëren geen varianten van HIV/AIDS", 10 februari 2022.

[14] AP Nieuws. "Virulente HIV-variant is tientallen jaren oud, heeft geen verband met COVID-vaccin", 7 februari, 2022

[15] Reuters. "Fact Check-COVID-19 vaccins veroorzaken geen HIV of AIDS", februari 2021.

[16] Volledig feit. "Er zit geen HIV in covid-19 vaccins.", 15 oktober 2021

[17] Lacoude, P. "Nee, SARS-CoV-2 bevat geen genetische code van HIV! EuropeanScientist.com, 18 april 2020.

[18] tweet van CNews, 17 april 2020

[19] SARS-CoV-2 Sequence Resources, NIH/National Library of Medicine.

[20] Basisgereedschap voor lokaal uitlijnen zoeken

[21] WHO COVID-10 vaccintracker en -landschap. Gezocht op 15 maart 2022.

[22] Buchbinder SP, McElrath MJ, Dieffenbach C, Corey L. Use of adenovirus type-5 vectored vaccines: a cautionary tale. Lancet. 2020 Oct 31;396(10260):e68-e69.

[23] Sekaly RP. De mislukte HIV-vaccinstudie van Merck: een stap terug of een lanceerpunt voor de toekomstige ontwikkeling van vaccins? J Exp Med. 2008; 205(1): 7-12.

[24] Fauci AS, Marovich MA, Dieffenbach CW, Hunter E, Buchbinder SP. Immunologie. Immuunactivering met HIV-vaccins. Wetenschap. 2014; 344(6179): 49-51.

[26] Google-octrooi: Gebruik van antagonisten van de interactie tussen HIV GP120 en α4β7 integrine.

[27] Chan B, Odutayo A, Juni P et al. Risico van vaccin-geïnduceerde trombotische trombocytopenie (VITT) na de AstraZeneca/COVISHIELD adenovirus vector COVID-19 vaccins. Science Briefs van de Ontario COVID-19 wetenschappelijke adviestafel. 2021; 2. 10.47326/ocsat.2021.02.28.1.0.

[28] Australische technische adviesgroep inzake immunisatie (ATAGI). ATAGI-update na de wekelijkse COVID-19 vergadering - 18 augustus 2021. 2021. [Geraadpleegd op 16 maart 2022].

[29] McLean-Tooke A, Michaela L, French M. Autoimmuniteit opgewekt door de chemokine-respons op adenovirus-vectorvaccins kan ten grondslag liggen aan vaccin-geïnduceerde immuuntrombotische trombocytopaenie: een hypothese. Clin Transl Immunol. 2021; 10(10): e1349.

[30] Franchini M, Liumbruno GM, Pezzo M. COVID-19 vaccin-geassocieerde immuuntrombose en trombocytopenie (VITT): Diagnostische en therapeutische aanbevelingen voor een nieuw syndroom. Eur J Hematol. 2021 Aug;107(2):173-180.

[31] McShane C, Kiat C, Rigby J, Crosbie Ó. Het mRNA COVID-19 vaccin - Een zeldzame uitlokking van auto-immuun hepatitis? J Hepatol. 2021;75(5):1252-1254. doi:10.1016/j.

[32] Chen Y, Xu Z, Wang P, Li XM, Shuai ZW, Ye DQ, Pan HF. New-onset auto-immuunverschijnselen na de vaccinatie tegen COVID-19. Immunologie. 2021 Dec 27. doi: 10.1111/imm.13443.

[33] Fischer W, Giorgi EE, Chakraborty S, et al. HIV-1 en SARS-CoV-2: Patronen in de evolutie van twee pandemische ziekteverwekkers. Cell Host Microbe. 2021;29(7):1093-1110.

[34] Mannar D., Leopold K, Subramaniam S. Glycaan reactieve anti-HIV-1 antilichamen binden het SARS-CoV-2 spike-eiwit maar blokkeren de virale ingang niet. Sci Rep, 2011; 11: 12448.

[35] PDB-101: Onderwijsmiddelen ter ondersteuning van moleculaire verkenningen door biologie en geneeskunde. Zardecki C, Dutta S, Goodsell DS, et al. (2022) Eiwitwetenschap 31: 129-140 doi:10.1002/pro.4200. HIV molecule van de maand - Envelope Glycoproteïne.

[36] Pradhan P, Pandey AK, Mishra A, Gupta P, Tripathi PK, Menon MB, et al. Uncanny similarity of unique inserts in the 2019-nCoV spike protein to HIV-1 gp120 and Gag. bioRxiv. 2020 Accessed March 17, 2022 (ingetrokken).

[37] Zheng Y, Shang J, Yang Y, et al. Lysosomale Proteasen Zijn Een Determinant van Coronavirus Tropisme. J Virol. 2018; 92(24): e01504-18.

[38] Jacobsen R. ""Wij hebben nooit een supervirus gemaakt." Ralph Baric legt gain-of-function onderzoek uit." 26 juli 2021. MIT Technology Review.

[39] Acharya P, Williams W, Henderson R, et al. A glycan cluster on the SARS-CoV-2 spike ectodomain is recognized by Fab-dimerized glycan-reactive antibodies. bioRxiv [Preprint]. 2020 Jun 30:2020.06.30.178897.

[40] Zhang I, Asquith B, Szydlo R, et al. Perifere T-cel lymfopenie in COVID-19: potentiële mechanismen en gevolgen. Immunotherapy Advances 2021; 1(1): ltab015.

[41] Shen, XR., Geng, R., Li, Q. et al. ACE2-onafhankelijke infectie van T-lymfocyten door SARS-CoV-2. Sig Transduct Doel Ther 7, 83 (2022).

[42] Moss, P. De T-cel immuunrespons tegen SARS-CoV-2. Nat. Immunol 2022; 23: 186-193.

[43] Gong C, Song X, Li X, Lu L, Li T. Immunologische veranderingen na COVID-19 vaccinatie bij een HIV-positieve patiënt. Int J Infect Dis. 2021; 117: 230-232. doi: 10.1016/j.ijid.2021.08.039. Epub ahead of print. PMID: 34419582; PMCID: PMC8373846.

[44] Crane E. NIH geeft toe dat de VS de "gain-of-function" in Wuhan financierden - ondanks de ontkenningen van Fauci. New York Post. 21 oktober 2021.

[45] FLCCC Alliance, Preventie- en behandelingsprotocollen voor Covid-19.

            Trots aangesloten bij: Genoeg Beweging Coalitie partner van: Wereldraad voor Gezondheid