Datum: 28 april 2023
Inhoud Secties
- ● Waarom het verhaal van Jack belangrijk is
- ● Goede ethiek, goede gezondheidszorg; slechte ethiek, slechte gezondheidszorg
- ● Aantasting van de ethiek
- ● Voortbouwen op de vier beginselen
- ● Wat ging er mis bij Jack?
- ● Het gaat niet alleen om Covid!
Door Para Florescu, mission facilitator en
Rob Verkerk PhD, oprichter Alliance for Natural Health.
Uitvoerend & wetenschappelijk directeur, ANH Intl en USA
Het is lente 2021. Jack Hurn, net 26 jaar oud, begint aan zijn droomleven. Hij heeft een eersteklas diploma auto-ontwerp. Hij heeft alles mee: hij is meelevend, creatief, levendig en gezond. Hij woont samen met zijn vriendin Alex in hun nieuwe huis in Redditch, Worcestershire (UK), dat ze net hebben gekocht. Jack is van plan hem ten huwelijk te vragen en ze willen allebei graag een gezin stichten. Jack heeft geen idee wat er om de hoek ligt.
De glans van Jacks leven begint af te nemen als hij last krijgt van bonzende hoofdpijnen. Deze begon enkele dagen na zijn eerste Covid-injectie. Maar het wordt erger, veel erger. Alex en zijn familie zien Jack voor hun ogen desintegreren. Scans onthullen een stolsel en talrijke bloedingen in de hersenen. Uren later volgt een catastrofe. Jack raakt in coma met een dichte rechter hemiplegie (verlamming aan zijn rechterzijde). Op de avond van 9 juni kan Jacks lichaam de uitgebreide trombose en bloedingen in zijn hersenen niet meer aan. Weer een stralend, helder leven verloren. Dromen, plannen, prestaties en een net begonnen leven - alles in een paar dagen tijd in duigen.
Jack Hurn en zijn vriendin Alex Jones. Met dank aan Children's Health Defence.
Het tragische verhaal van Jack Hurn is geen fictie. Het is echt, vooral voor de achterblijvers. Het is een van de duizenden die in de media zijn verschenen (hier, hier, hier en hier). Maar er zijn er nog veel meer die niet zijn vermeld.
Waarom het verhaal van Jack belangrijk is
Het medische systeem wordt verondersteld goed te doen - in het algemeen belang. Wij weten dat elke medische ingreep risico's met zich mee kan brengen, maar over het algemeen worden ingrepen geselecteerd wanneer een afweging van risico's en voordelen duidelijk in het voordeel uitvalt.
Die aloude opvatting gaat niet langer op. De gebeurtenissen van de afgelopen drie jaar hebben daar voor gezorgd. Nu de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) haar bevoegdheden krachtens het voorgestelde Pandemieverdrag en de Internationale Gezondheidsregeling verder uitbreidt, zal het recht van individuen om zelf te bepalen welke interventies zij kiezen, hen worden ontnomen, vooral onder omstandigheden die de WHO bepaalt als een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang (PHEIC).
De wetenschap is het instrument dat wij gebruiken om risico's en voordelen te beoordelen, en het recht is het systeem dat ons vrijheden verleent of ontneemt. Beide zijn door de recente gebeurtenissen misbruikt en werken in toenemende mate tegen het algemeen belang in. Ze dienen nu belanghebbenden, regeringen en supranationale organisaties - allemaal zonder verantwoording aan het volk, inclusief degenen die denken dat ze nog steeds in een democratie leven.
Maar er is een derde pijler waarover we de afgelopen drie jaar heel weinig hebben gehoord - en het is misschien het enige systeem dat we nog hebben om het evenwicht in menselijke samenlevingen te herstellen. We hebben het hier over ethiek, het systeem dat mensen gedurende duizenden jaren hebben gebruikt om te bepalen wat moreel goed of fout, goed of slecht is.
Denk aan een kruk met drie poten. De twee poten van wetenschap en recht zijn ernstig gebroken. Zou de derde poot de zaken kunnen stabiliseren terwijl miljoenen van ons over de hele wereld blijven werken aan de wederopbouw van de wetenschappelijke en juridische systemen die zo vervormd zijn dat ze niet het algemeen belang dienen, maar het kleine deel van de globalisten en bedrijven die de huidige machtsmakelaars van de menselijke samenleving zijn?
Terug naar Jack. Dit is niet alleen een wetenschappelijke of medische kwestie over een nieuwe categorie vaccins en de bijwerkingen daarvan. Het is een verhaal over de diepgaande uitholling van ethische principes. Het is ook een verhaal dat de wereld zou moeten opschudden van degenen die hun blind vertrouwen hebben gesteld in artsen en "het systeem" en bereid zijn geweest hun recht op zelfbeschikking en lichamelijke autonomie op te offeren. Meer dan dat werpt het een scherp contrast op met de opportuniteitskosten van de massale uitrol van ingrepen, waarvan de gevolgen niet goed worden begrepen, en hoe ze levens en de levenskwaliteit van de achterblijvers kunnen aantasten.
De auteurs bespreken ANH's nieuwe kader voor gezondheid en ethiek
Goede ethiek, goede gezondheidszorg; slechte ethiek, slechte gezondheidszorg
Ethiek is niet alleen een verzameling overtuigingen, filosofieën, theorieën of wetten die bedoeld zijn voor discussies tussen sociologen, filosofen en juristen. Zij raakt ons leven en dat van de mensen om ons heen rechtstreeks via de waarden en beginselen die als pijlers dienen voor de zogenaamde civiele samenleving, met de bedoeling veel van onze eigen beslissingen en gedragingen te beïnvloeden of te beïnvloeden.
Ethiek is een instrument dat een zekere mate van flexibiliteit en aanpassingsvermogen vereist om te voldoen aan de eisen van een steeds veranderende wereld. Ondanks deze behoefte aan flexibiliteit zijn er echter principes die nog steeds relevant zijn en die hun wortels hebben in oude tradities of filosofieën. Deze gaan terug tot het begin van de beschaving en zijn te vinden in de oudst bekende geschriften, zoals de Vedische teksten van de Ayurveda, die meer dan 4 millennia oud zijn. Meer recentelijk kunnen we kijken naar de oude Griekse filosofen zoals Plato, Socrates, Aristoteles en Hippocrates, en vervolgens naar de grote Chinese dynastieën van West Zhou en Qing.
Hoe uitgebreid deze meer dan 4000 jaar durende evolutie van de gezondheidsethiek ook was, het is verrassend hoe gemakkelijk degenen die verantwoordelijk zijn voor de hedendaagse gezondheidszorg en volksgezondheid, ethische overwegingen terzijde schuiven als ze "in de weg staan".
Er mogen dan meer voorschriften, ethische codes, wetgeving en richtsnoeren zijn met betrekking tot ethiek in de gezondheidszorg dan ooit tevoren, toch behoren menselijke waardigheid, respect, zelfbeschikking en geïnformeerde toestemming tot de vele ethische beginselen die nu in de praktijk op grote schaal worden genegeerd.
Aantasting van de ethiek
Deze uitholling van de ethische beginselen in de medische praktijk gaat gepaard met twee belangrijke processen. Het eerste is de verzwakking van de relatie tussen arts en patiënt, aangedreven door consultaties van 10 minuten, de groei van telegeneeskunde en consultaties op afstand, een aanpak die echt is gekatalyseerd tijdens de covid-19-crisis.
Ten tweede, de vrijwel universele toepassing van het "pil voor een zieke" model in de huisartsenpraktijk, waarbij verschillende gemakkelijk te beoordelen symptomen, parameters of markers moeten worden herkend of geïdentificeerd, een diagnose moet worden gesteld, gevolgd door het voorschrijven van op de massamarkt verkrijgbare, nieuwe geneesmiddelen die zijn ontwikkeld op basis van een grotendeels biochemisch ziektemodel. Ten derde hebben we tegelijkertijd een buitengewone verschuiving gezien in de plaats van controle bij de besluitvorming in de gezondheidszorg.
De gezondheidszorg in de oudheid was vaak nogal, of zeer, paternalistisch. De arts was meer een god dan een gids. Maar de arts deed wel veel moeite om de oorzaak of oorzaken van de onderliggende kwaal te begrijpen, en interpreteerde de gezondheid van een individu vaak vanuit een holistisch perspectief. De waarde van de therapeutische relatie - de relatie tussen arts en patiënt - stond centraal in de besluitvorming, ook al was de besluitvorming zelden participatief.
De komst van externe belanghebbenden - met name de farmaceutische industrie, waarvan de tentakels tot diep in alle aspecten van het medisch establishment reiken, met inbegrip van de instellingen voor medisch onderwijs - heeft geleid tot een verwatering van de waarde van de therapeutische relatie. Dat was een weloverwogen proces dat in de laatste decennia van de 20e eeuw in gang werd gezet en alles te maken had met de bescherming van de belangen van de belanghebbenden.
Hoe kan het nieuw opkomende medisch-industriële complex dat na de processen van Neurenberg uit de as van IG Farben is ontstaan (bijv. BASF, Bayer, Agfa, Hoechst) in zijn eigen belang handelen als artsen niet gedwongen worden de producten van deze bedrijven voor te schrijven? Wat als een arts ervoor kiest om een of meer van de nieuwe producten van Big Pharma (= gepatenteerde, nieuwe-natuurgeneesmiddelen) niet voor te schrijven en in plaats daarvan kruidenkunde, vitamines (een vroeg belang van IG Farben bedrijven), homeopathie, osteopathie, meditatie, baden in het bos, of een andere niet-farmaceutische interventie gebruikt?
Het was dit soort benadering door de belanghebbenden die uitmondde in de opkomst van zelfbedieningsreglementen die in feite hindernisbanen waren die speciaal waren ontworpen zodat alleen bedrijven met de macht van de grote farmaceutische conglomeraten ze konden bedwingen.
Pay to play' geneeskunde was geboren. Weinigen zullen eraan twijfelen dat de oorspronkelijke missie van de WHO bij haar oprichting in 1948 niet lovenswaardig was. Als een instelling die zou handelen in het belang van het volk, gefinancierd door regeringen. Pay to play medicine heeft er nu voor gezorgd dat slechts 20% van de financiering afkomstig is van regeringen, 80% komt nu van belanghebbenden, waarvan de Bill & Melinda Gates Foundation en Gavi goed zijn voor meer dan 90%.
Beknopt verslag van de werkzaamheden, notulen en slotakten van de Internationale Gezondheidsconferentie, gehouden te New York van 19 juni tot 22 juli 1946.
Na zo'n 60 jaar van dit pil-voor-een-pil model van de huisartsenpraktijk raakten de grote, met geld verdienende blockbuster-geneesmiddelen aan de rand van het octrooi, kwamen ze onder druk te staan van Indiase en Chinese generieke geneesmiddelen, en waren de O&O-pijplijnen bijna leeg.
Er was een nieuw model nodig. Dat model hield in dat het accent weer kwam te liggen op infectieziekten en dat geheel andere platforms werden gebruikt, gebaseerd op het manipuleren van de menselijke genetische machinerie. Het hield ook een toenemende globalisering en centralisering van de controle in. De onverantwoordelijke, supranationale Wereldgezondheidsorganisatie zou de ultieme doyen en poppenspeler van de gezondheidszorg worden. Twee jaar geleden waren we allemaal getuige van deze nieuwe revolutie die vanuit het perspectief van de belanghebbenden ernstig faalde, toen de genetische vaccins covid-19 werden uitgerold over een nietsvermoedend publiek dat wanhopig was om uit de lockdowns te worden bevrijd en terug te keren naar de normaliteit.
Wat we nu echt nodig hebben is een omwenteling in de moderne ethiek en een opgraving van die verloren gegane oude principes die vandaag de dag nog steeds zinvol zijn.
Het is nu belangrijker dan ooit om ervoor te zorgen dat ethiek niet iets is waarover alleen erudiete academici nadenken. Het moet zijn weg vinden naar het hart van de gezondheid en de medische praktijk, het medisch onderzoek en de volksgezondheid.
Daarom hebben wij een nieuw kader voor ethiek en gezondheid ontwikkeld (zie onderstaande figuur), dat niet alleen betrekking heeft op de relatie tussen individuen en hun behandelaars, artsen, therapeuten of genezers van alle modaliteiten, maar ook op de ethiek met betrekking tot klinische proeven, voor de volksgezondheid, voor het gebruik van nieuwe technologie en synthetische biologie en voor het onderzoek met risico's voor mens en milieu.
Gezondheid en ethiek: Een nieuw kadervan de Alliance for Natural Health International. De eerste pijler over de therapeutische relatie komt volgende week uit.
Voortbouwen op de vier beginselen
De vier principes van biomedische ethiek die Beauchamp en Childress voor het eerst naar voren brachten in 1979, en vervolgens verder ontwikkelden in latere edities van Beginselen van biomedische ethiekzijn autonomie, heilzaamheid, onheilzaamheid en rechtvaardigheid.
Moderne ethische codes zijn steevast op deze beginselen gebaseerd. Historisch gezien bieden verschillende ethische beginselen vaak geen praktische leidraad voor hoe men moet handelen, bijvoorbeeld wanneer vertrouwelijkheid in strijd is met de veiligheid van het publiek, of autonomie in strijd is met het belang van de patiënt.
Beauchamp en Childress bieden een "middentheorie" die zowel de deontologische als de utilitaristische theorie bevordert. Zij moedigen reflectief evenwicht aan, dat niet alleen theorie vereist, maar ook intuïtie, die ervaring omvat, met betrekking tot wat in elk individueel geval juist is. Er ligt een grote nadruk op casuïstiekwaarbij opvattingen worden ontwikkeld door naar gevallen te kijken en daaruit principes af te leiden, in plaats van alleen te vertrouwen op morele theorieën.
De vier beginselen op zich zijn echter niet voldoende. Maar ze bieden wel een basis voor ethische codes. Naast deze vier beginselen hebben wij - en ook anderen - een reeks andere belangrijke beginselen vastgesteld. Zoals met alle beginselen, kunnen deze voor verschillende interpretaties vatbaar zijn. Daarom hebben wij in ons nieuwe kader (dat volgende week wordt gepubliceerd) getracht onze stellingen uit te breiden en tegelijkertijd uitleg te geven.
Het belangrijkste is misschien wel dat ethiek rekening houdt met het "emotionele element van de menselijke ervaring", en daarom is een blik op de oude ethiek en de deugdethiek noodzakelijk om een allesomvattende, holistische ethische code te creëren. De Ouden bieden principes die niet meer voorkomen in moderne ethische codes, zoals het basisprincipe van de Confuciaanse geneeskunde, dat stelt dat "geneeskunde niet alleen een middel is om mensenlevens te redden, maar ook een morele verplichting om mensen lief te hebben en hen te bevrijden van lijden door persoonlijke zorg en medische behandeling". De begrippen dharma en kãma in de Vedische tradities, met name de Ayurvedische Purusharthas, stellen ook dat er een verantwoordelijkheid moet zijn om liefde te bieden en integriteit te waarborgen binnen alle relaties.
Wat ging er mis bij Jack?
Laten we met deze achtergrond nogmaals stilstaan bij de tragedie van Jack. Hoewel de autonomie waarschijnlijk niet rechtstreeks werd geschonden omdat Jack ervoor koos om zijn Covid-19 injectie te krijgen en er niet toe werd "gedwongen", is er geen bewijs van goed geïnformeerde toestemming waarbij verschillende opties werden overwogen en hem werden aangeboden. Dit door de medische raad gebruikte tegenargument dat het de keuze van Jack was, is gewoon de manier waarop artsen in naam van "autonomie" hun verantwoordelijkheid ontlopen en deze volledig afschuiven op hun patiënten of surrogaten, een soort "solitaire autonomie". De deskundigheid, kennis en begeleiding van de clinicus is noodzakelijk en moet in evenwicht zijn met het idee van autonomie van de patiënt. Daarom pleiten wij ervoor dat artsen, of elke andere gezondheidswerker die ingrepen verricht die risico's voor de patiënt kunnen inhouden, binnen de "therapeutische relatie" niet optreden als goden of dictators, maar als gidsen.
Geïnformeerde toestemming is niet slechts een formaliteit, die mondeling of op papier wordt uitgevoerd, maar vereist dat de patiënt de procedure en de daaraan verbonden risico's volledig begrijpt en dit in een taal die hij begrijpt. In het geval van Jack was hij verkeerd geïnformeerd over het risico van de injectie: hem werd verteld dat het risico op bloedstolsels door de injectie van AstraZeneca 1 op 250.000 was, terwijl de Britse regering in werkelijkheid heeft vastgesteld dat het risico 1 op 50.000 was voor personen tussen 18 en 29 jaar. Toestemming kan niet "geïnformeerd" zijn als de verstrekte informatie onjuist is.
In de afgelopen jaren zijn publieke en medische opinies gevormd zonder het voordeel van het totale beschikbare bewijs, aangezien belangrijke gegevens en informatie zijn achtergehouden, iets wat vaak pas achteraf wordt vrijgegeven via verzoeken om vrijheid van informatie.
Dit gebrek aan transparantie is aan het licht gebracht door het onlangs vrijgegeven rapport van de Amerikaanse Senaat. Modderige wateren verslag over de oorsprong van Covid-19.
Uiteindelijk wordt het recht niet gerespecteerd, want ondanks het feit dat de lijkschouwer zijn bezorgdheid uitte bij de NHS Chief Executive, besloot het bestuur dat er niets aan de hand was en dat er geen verdere actie werd ondernomen. Het wordt steeds moeilijker voor individuen om zaken als deze met succes voor de rechter te brengen en door alle mazen in de regelgeving te komen die het gangbare verhaal bevoordelen, tegen ethische principes in die individuen willen beschermen.
Het gaat niet alleen om Covid!
De schendingen van de gevestigde medische ethiek die zich sinds de aankondiging van de covid-19 pandemie hebben voorgedaan, zijn zonder twijfel belangrijke indicatoren die ons eraan herinneren hoe onethisch de reguliere gezondheidszorgsystemen, gezondheidsautoriteiten en volksgezondheidsdiensten zijn geworden.
Maar de media staan bol van andere verhalen over ethische wreedheden. Neem de kinderen in Missouri aan wie in een transgendercentrum hormoontherapie zou zijn voorgeschreven zonder toestemming van de ouders en zonder nauwkeurige beoordeling van de behoeften van de kinderen.
Een klokkenluider onthulde in een formele beëdigde verklaring informatie over de praktijken van het centrum, waaronder artsen die bicalutamide voorschrijven, een geneesmiddel dat geen klinische ondersteuning heeft voor het gebruik voor geslachtstransities en bekend staat als zeer giftig, waardoor een cascade van bijwerkingen ontstaat.
Nogmaals, niet alleen is geïnformeerde toestemming vaak weinig meer geworden dan een oefening in het aankruisen van vakjes, in veel gevallen wordt deze in zijn geheel terzijde geschoven. Hoe kan een arts weldadigheid tonen door hormoontherapie voor te schrijven aan een 13-jarige, een behandeling waarvan bekend is dat ze gepaard gaat met een reeks zeer onaangename bijwerkingen, waaronder ernstige atrofie van het vaginale weefsel, maar ook gevolgen voor het toekomstige leven van dat kind door het induceren van onvruchtbaarheid.
Het is geen gemakkelijke taak om een nieuw, toekomstgericht ethisch kader op te bouwen voor de ethiek met betrekking tot de menselijke gezondheid, maar het kan een noodzaak zijn voor het overleven van onze soort. De recente degradatie van de ethiek lijkt zich als een kwaadaardigheid te verspreiden en als deze niet wordt gestopt, zal de basis van ons leven, en toekomstige levens, waarschijnlijk in gevaar komen.
Ethiek is zo veel meer dan alleen maar codes die bepaalde gedragingen in toom proberen te houden en andere beteugelen. Zij herinnert ons aan onze inherente natuur, aan onze verbondenheid met elkaar en de macrokosmos, aan de waarden die wij moeten nastreven om ons menselijk potentieel te vervullen.
Het zijn de verhalen van mensen - zoals Jack - die ons eraan herinneren hoe verloren we zijn geraakt. Het is tijd om de ethiek op te graven en het morele kompas dat in ieder van ons huist weer op te starten, een kompas dat als leidraad kan dienen voor een helderdere, meer verlichte en natuurlijkere toekomst.
>>> Meld u aan voor onze GRATIS nieuwsbrief via de knop SUBSCRIBE bovenaan onze website over en wees als eerste op de hoogte van de publicatie van onze eerste pijler van ons Nieuwe Kader voor Gezondheid en Ethiek, over de Therapeutische Relatie.
>>> Als u nog niet bent ingeschreven voor de wekelijkse nieuwsbrief van ANH International, schrijf u dan nu gratis in via de knop SUBSCRIBE bovenaan onze website - of nog beter - word Pathfinder-lid en sluit u aan bij de ANH-Intl-stam om te profiteren van de voordelen die uniek zijn voor onze leden.
>> Voel je vrij om te herpubliceren - volg onze richtlijnen voor herpublicatie van Alliance for Natural Health International.
>>> Terug naar de homepage van ANH International
